Alle inzendingen over gebeurtenissen

Gebeurtenissen in het nu worden de herinneringen van de toekomst…

want door deze wereld, dit leven en alle gebeurtenissen ben ik, ik. Gewoon even weg, even weg uit deze wereld, dit leven of alle gebeurtenissen Gewoon even weg, even weg weg van de realiteit en even alleen, alleen in mijn eigen wereldje.…

Door pijn Zonder interpretaties Te ervaren Schep je ruimte Om de gebeurtenissen Die de pijn veroorzaken In het juiste Licht te zien…

Elke dag sterker. Door alles wat je ervaart krijg je dat geklaard.…

Gebeurtenissen die straks in het licht van nu een silhouet achterlaten op de muur van de toekomst…

Gebeurtenissen zo prachtig, Herinneringen die ontstaan, Zo ontzettend machtig, Maar je moet altijd doorgaan, Je moet altijd genieten, Want elk moment van even, Moet je nooit laten schieten, Want het blijft bij voor het leven.…

Verglijdt met iedereen Mirakels en zeer veel Echte gebeurtenissen Waarheid is echt niet meer Weergaloos als leugen Met haar heeft gespeeld…

gezien Dat is iets anders dan ‘daar staat niets’ omdat het op papier niet alleen is Vergezeld wit geeft richting aan ogen Richting lijkt er ook altijd te zijn als je gewoon om je heen kijkt: toch hoeft er niet speciaal iets te gebeuren Dat is het verschil met papier: zolang er wit is volgen er meestal wel scènes of gebeurtenissen…

Op deze aarde waar altijd wel ergens gevochten wordt en gemoord, gecrepeerd en honger geleden, zijn zonderlingen te vinden die soepgroente op het brood eten en anderen die zich moed indrinken om een muis dood te slaan. Maar vreemder zijn de miljoenen die in alle gemoedsrust nieuwe mensen maken en veronderstellen dat men zijn ouders dankbaar…

Dat je je niet los kunt maken van een fijne gebeurtenis Je telkens teruggaat in dezelfde film Alsof dat het belangrijkste was Dat alles wat je nu doet daardoor gekleurd wordt Dat je niet naar politieke podcasts kijken kunt meer Alleen maar die zon Die mooie weggetjes Alleen maar de grappen maar ook de ernst, met jou Dat alles zo…

Maar ik maak gebeurtenissen mee die boven woorden uitstijgen. Ik kan dan niets meer zeggen of doen en kan de gebeurtenissen alleen laten gebeuren. Ik ben er dan alleen nog bij. Het leven heeft dan op mijn deur geklopt. Woorden ben ik dan gepasseerd en wat overblijft is enkel sprakelosheid.…

De herinnering is de ultieme duiding dat iets niet meer terugkomt, het in het verleden huist hoe ik ook tuur, wat ik ook schrijf men is overleden gebeurtenissen van het verleden zijn nog slechts beelden in mijn verdrietige hoofd…

Vervagende herinneringen, alles bepalende gebeurtenissen vormend, verminkend soms. De tekening van je leven in lijnen en patronen. Ze maken je tot de mens die je bent maar vaak niet wilt zijn.…

Den Haag is er al aardig aan gewend: Geen gala-uniformen, sterke dranken, Geen gekke hoedjes noch fanfareklanken En ook maar een kortstondig juichmoment. Ze blijven daar waarschijnlijk nog wel sober Tot aan de derde dinsdag van oktober.…

hoe kan men zwijgen als men schrijven moet over trage ijzingwekkende tijden in onaanraakbaar lentelicht de verre ijle tonen van herfststormen over de diepe doffe stilte in de versteende winter? hoe kan een mens zwijgen als hij schrijven moet over alle nachten waarin jouw ogen naar onzegbare letterloze plekken van het verleden…

ik verdrijf pijnen met andere pijnen… mijn ziel weent mijn geest verjaagt kwellende gebeurtenissen door andere te creëren er heerst een veldslag in mijn vermoeide lichaam bewust of onbewust... ik blijf het steeds herhalen.…

gebeurtenissen vormen één verhaal men mag een leraar enkel nog verwijten dat hij geen uitleg geeft bij wapenschouw: achter een 'grote man' schuilt toch een vrouw...…

Wellicht ligt het in het verlopen van de jaren de verschillen in gebeurtenissen in de tijd ook zeer waarschijnlijk zijn de beelden gaan verbleken van een jeugd die het leven genoot de wereld was rond, de zon op grote afstand.…

in onze vergeelde tuin doortrokken van vooravond temidden van volstrekt nalaten, zwenken onze gebeurtenissen naar de beeltenis van voltooide toekomst, naar de oever van niemandsland, het hellend vlak van een verzwegen draaiboek als ieder voor zich. Ons, of ik maar nauwelijks wij samen…

Zo peperzoet geurt jouw zijn tussen vlier en beek als een stiekeme droom die naar iets van decadentie proeft. Vijftig tinten ...? Maar ik zweef gewoon tussen beelden van een vergeten winter de koude van ijzige lichtblauwe lucht. Dwangmatig bespeel je mijn gedachten, kunstzinnig en grenzenloos, zonder weemoed geen hapering alleen…

Iemand zong mij de tranen uit mijn ogen Danste de benen van mijn lijf Iemand besloot ze ook te drogen Zodat je echt voelt wat je krijgt Iemand waste mijn haren met haar handen Wiegde mijn heupen met haar lijf Iemand blies ze weer tot zwarte krullen Ook al zijn ze voor altijd grijs Iemand verhaalde mijn schulden op een ander Legde…

De doden, de gebeurtenissen die niemand onthield of net niet aan de oppervlakte kwamen, zij vormen ons schaduwtheater. ------------------------- uit: Raster, 2003.…

onnavolgbaar tastbare gebeurtenissen omgezet in herinneringen, elk heeft een lade in mijn hersenen ontsnapten dwalen soms door het labyrint verwarrende chaotische jacht om het gareel weer te kunnen beheersen voorzichtige gang door gangen laden worden gesloten de aanzwellende wachtrij is onoverzienbaar…

Eenvoudige gebeurtenissen die ik zo graag aanschouwen mag.…

soms lijken gebeurtenissen aangaande het leven te hebben moeten lopen zoals … en dan plotseling wordt het onderbroken en is de veronderstelde logica zoek en voel je … dat de lijn waaraan alles scheen te zijn geregen is gebroken en dat je alles opnieuw moet overwegen en hopen de eindjes weer aan elkaar te kunnen knopen…

Zien en horen, gebeurtenissen, bovendrijvend, niet te wissen. Voelend, aanwezig zijn, overheerst, alleen nog pijn. Vragend, onbewust, vind ik ergens, ooit nog rust....…

Wat doe je zoal In dooie tijd Zeg jij die doelt Op tussenpozen die Liggen tussen gebeurtenissen Die aanstaande zijn En die het leven kleur Zullen geven - die in Grootsheid nooit vergeten Zullen worden - dooie tijd Die hoe dan ook gedood Moet worden met gedachten Die sowieso altijd In de mens aanwezig zijn…

hier liggen we dan ons geheugen te ontkalken is het moment daar, vergeten we onze herinnering te ontklemmen dit heet een tedere beroering aanraakbaar, vleesgeworden verenigen onze gebeurtenissen met datering en plaats onontkoombaar en voltooid bevroren tot we in eeuwigheid verzanden is het nog niet gedaan…

Het leven is als een film, poppenkast, of het theater met absurde gebeurtenissen, komedie en geweld waar elke situatie opgevoerd met onhandige acteurs een parodie wordt, of klucht, met onnozelheden en flaters Een 'echte' wereld bestaat uitsluitend in ieders eigen hoofd het is maar net wat en wie je naar behoefte gelooft…

een gebeurtenis is nooit iets wat zomaar gebeurt de poëet ziet méér: een voorval is niet slechts toeval stilletjes worden louter gebeurtenissen aankondigers omina die fluisteren in dichters oor wat komen gaat in de verborgen wereld van dichters hoofd weerspiegelen zij de diepste behoeften van de mensenziel…