Alle inzendingen over gebukt

Gebukt ga ik over de plantage. Gebukt en zwetend in de zon. Gebukt, m'n rug een ravage. Gebukt omdat ik niet recht op staan kon. De geest van de stilte op dat glooiende veld. De geest van de stilte die mij niets verteld. De geest van de stilte blaast mij nieuw leven in.…

met schijnbaar goud haar diep gebogen onder eigen gewicht treurt de wilg moe van het dragen…

gebukt onder zijn schulden vindt hij euro’s op de straat en soms wel eens een gulden waar nog Beatrix op staat bewaart ze in een doekje onder sokken in zijn la schrijft ze bij in een boekje -heeft ie zeker van zijn pa- om dan één keer in het jaar zichzelf te trakteren op een blikje kaviaar net als al die rijke heren gebukt onder zijn zorgen…

dat gescheld op RTL4 zit me onderhand stevig tot hier als iets daar niet lukt gaat de kijker gebukt onder ordinair BN'er getier…

Ze wonen samen, maar gaan er gebukt onder, kunnen niet zonder, maar ook niet met elkaar. Typisch construct – relatie. Mooi lied, maar steeds gedonder.…

het uur van afscheid nemen doet pijn waar het geliefden van ons wegrukt en de tranen vloeien van hartenpijn toch gaat men er zelden onder gebukt als de erfenis groot is en niet klein…

komkommer en kwel tijden van niets slechts denken is iets dat troebelt me wel komkommer en kwel gebogen en gebukt onder het lijden dat mislukt rest nog slechts het verlaten van mijn vel…

Want die is het, die hier de vruchten plukt, Al dagen ga ik onder griep gebukt.…

grote koppen glimmen lachend naar de kleine burger hun slogans zijn mislukt nauwelijks kijkt de kleine burger naar hun koppen en gaat elke dag een beetje meer gebukt…

gebukt gaand onder het laatste restje leven verherfst ik in de kromming van tijd in afwachting van winterdood verlang ik naar een gewichtloos voorjaar om tijdloos het rijpe te kunnen proeven van een eeuwig zoete zomer…

Je hebt ’t gekregen, ’t leven En al leef je ’t met angsten en beven: Beschouw ’t als wonder Ga niet gebukt onder ’t feit dat je ’t straks terug moet geven.…

Had zijn hele bestaan Aan het leven geleden, Was gebukt gegaan Onder moeite en zorg, Was er niet toe gekomen Dit leven te omarmen - Tot deze laatste dag, En ontspande zich dan Zijn gemartelde gezicht Toen hij opging Naar het hemelse licht…

deze wereld is een chaos, medelijwekkend en mislukt, en hoewel het zonder jou slecht gaat, en alles me in de weg staat, ga ik eronder gebukt. alles eindigt zoals het begint, ik ga door met lege handen, het is de dood die wint.…

Ze gaan gebukt onder een zware last, De Grieken worden danig uitgeknepen, Ze hopen tevergeefs op gouden schepen, En blijven zoeken naar een plan dat past. Voor wie wil weten waar de Grieken zijn: Ze zijn echt aan het eind van hun Latijn.…

Gelobbyd werd er zoals nooit tevoren, Lang onder de passiviteit gebukt Is het ‘de sport’ dan eindelijk gelukt In politiek den Haag hun punt te scoren. Hoeft ook het volk zich niet meer te vervelen, Geen volk kan zonder brood en zonder spelen.…

Gebukt onder zijn taken en zijn plichten Krijgt de docent de geniale raad Dat hij veel korter op vakantie gaat, Hetgeen beslist zijn werkdruk zal verlichten. En om die druk nog verder te verlagen Werkt hij voortaan ook alle zeven dagen.…

Gebukt onder zijn taken en zijn plichten Krijgt de docent de geniale raad Dat hij veel korter op vakantie gaat, Hetgeen beslist zijn werkdruk zal verlichten. En om die druk nog verder te verlagen Werkt hij voortaan ook alle zeven dagen.…

In hun ogen Werd er slechts Met hem gedold, In werkelijkheid Werd er met hem Onnatuurlijk hard gesold En werd hij voor 't Leven gemold En ging gebukt Onder 't juk Dat onherstelbaar Weerloos maakt Onschuldig leven Voorgoed kapot gemaakt…

Na dertien euro is het me gelukt Ik wilde weten waar het over ging Wat doe je met zo´n knuffelkermisding Onder die vragen gaat een mens gebukt Mijn vrouw was wel tevreden met mijn buit Eén lullo meer in huis maakt haar niet uit…

Ik zag vandaag een kraai parmantig lopen als een deftige meneer die voor zijn gezondheid even te kuieren gaat hij snaaide overal wat vandaan en hij hield zijn kopje fier omhoog ik dacht als hij dat al kan dan kan ik dat ook na zoveel jaren met gebukt hoofd.…

Terwijl je gezicht nog rondzweeft in mijn hoofd Fiets ik gebukt naar boven Een donker dauwdeken strekt zich onder mij uit Niets te zien Dus kijk ik omhoog de heldere nachthemel in En bijna even helder als jouw lach Fonkelt daar een ster. Daar moeten we zijn…

Na negen jaar geploeter met pensioenen, -men ging hieronder akelig gebukt- kon Koolmees vrijdag zeggen: ’ ‘t Is gelukt! We hebben een akkoordje om te zoenen!’ Doch stiekem vreesde hij de FNV Maar die bleek vóór, olé, hoezee, geen nee!…

gebukt onder gewichtig blazoen, kortgewiekt laagdrempelig, hoogdravend zijn schaduw verdampt tot rookslierten en grauwig, vermetel schuilen diens stappen volgen conventie, vallen in geblakerde avondstilte danwel ranke schoven ontstoppeld, geschoren als dunne maaivelden…

Ik ben van de oude en de jonge wereld; het verlengstuk van oneindige herhaling, steeds opnieuw toe aan een fundamentele herziening, niet gebukt gaande onder de hysterie van het gelijk.…

Onder het verleden gebukt of gebogen, aan geen nieuw avontuur beginnen, alle demonen op rij, een mysterie waardoor niemand genas. Het verloren paradijs is alleen te herwinnen door los te laten wat ooit was.…

Nu ogen samenknijpen, de schaduw onder zware wolken gebukt gaat, is er niets meer te begrijpen. Alleen het vergeten van gisteren en de dagen waar niemand van wil weten.…

Hoopvol kijk ik nu uit Sinds jij er bent Kijk ik opnieuw vooruit Vol verwachting klopt mijn hart Sinds jij er bent Vergeet ik eindelijk die oude smart Ik leefde niet voor een toekomst Voor jij er was Had ik van alles mijn bekomst Ik liep gebukt onder ’t verleden Sinds jij er bent Bestaat het opnieuw , het heden Ik ging…

Het blauwe gif geeft inkt haar zijden gloed vloeibaar drenkt een schaduwvlek zich in immer geheelde taal brakend schuilen letters onder een volgende aanval gebukt vangt ze de laatste druppels op het scherm terwijl zij de paraplu zijdelings laat liggen leest zij nogmaals…

dacht ik dat de wereld stopte jóuw gezicht naar mij gebukt ... hoorde ik je strelend vragen: 'Lieve schat, beloof me trouw?' en als vanzelf verliet m'n lippen: 'Ja, ik geef mijn ziel aan jou!'…

Wat zou ik graag het vrachtje van je overnemen, wat zou ik graag in je schoenen staan, maar het mag niet zo wezen, je moet zelf torsen al is de vracht zwaar, weet mijn lief, ik sta ten allen tijde voor je klaar, om samen te torsen, om samen te dragen, om samen gebukt de enorme last te tillen, want samen komen we er wel.…