Alle inzendingen over geeft

Je geeft me liefde, Je geeft me kracht, Je geeft me warmte, Het straalt van je gezicht. Je geeft me je gulle lach, Je geeft me je stille verdriet, Je geeft me een liefdevolle dag. Je bent zo mooi als een liefdeslied. Het is goed je naast me weten te hebben. Je gaf me wat een ander me niet kon geven.…

De zomer ademt alweer haar laatste adem vurig brandt de koperen bol door geen zoektocht meer ontwikkeling in ieder nieuw kasteel zielsverwant in een vlak overvloedig groen land leuk is gewoon plezant en het zand danst net als ieder in dit leven die dit leven leeft een engel geeft.…

maar voor mijn gevoel was het uren later De zon had mijn bleke huid gekleurd en in het water bungelden mijn benen het was weer tijd huiswaarts te gaan en met mij waren ook de eendjes verdwenen 'k Heb genoten van de stilte in de zon het water en alles wat er leeft het is ook elke dag opnieuw een wonder wat de Heer de mens aan schoonheid geeft…

bomen blazen winter uit het is voorspelbaar om mij heen, ook de sneeuw en het trotseren zelfs de eenzaamheid die in de onverschilligheid kerft met dit late uur binnen is het warm tweehonderd lichtjes fonkelen ooit lagen ze in mijn hand, onbekommerd jij wortelt nog dieper in je trots en de champagne cadeautjes stapelen de leegte, hoe duur…

het geeft niks zeg je en dat is ook zo je huilt maar even alleen…

Je geeft me liefde, Je geeft me licht, Je geeft me warmte, Het straalt van je gezicht. Je geeft me je gulle lach, Je geeft me je stille verdriet, Je geeft me een liefdevolle dag, Je bent mooi als een liefdeslied. Het is goed je naast me te weten, Je gaf wat anderen niet konden geven. En wat je deed zal ik niet vergeten.…

hoe ze steevast zonnebloemen plant in haar verlangen naar een zomer aardbeien plukt en vereeuwigt in gelei die nooit stroperig genoeg lijkt ze houdt van Vivaldi en nog enkele anderen die dood of levend zijn gegaan zoals regenbogen die nooit blijven en toch blijft ze kijken ze draagt altijd een cardigan tegen het rillerige van de avonden…

Soms vraag ik wel eens aan mezelf: ‘Zijn er wel mensen die écht om mij geven?’ Dan zegt een stemmetje in mijn hoofd: ‘Doe je ogen open en kijk eens naar al die mensen om je heen!’ Maar weet je wat ik zie als ik mijn ogen open? Ik zie alleen maar mensen die GEEN donder om mij geven!…

nee, maar we hebben nog genoeg oude ideeën we zitten in een vliegtuig de violiste waar ik naar luister vraagt zich af hoe haar hand in elkaar zit maar ze gaat door het lijkt een struikelpartij maar het is wegrennen in slow motion de zee weerspiegelt de langzaam golvende wolkenlucht het vliegtuig bonkt door een luchtzak geeft niet:…

Als ik ranke stappen door vier jaar tijd zie gaan moet ik altijd denken even blijven staan bij jouw zusje wat goed gedaan ranke stappen veranderen in flink en dapper gaan ‘graag iedereen een roos’ jij, als samen aanwezig in haar lachende foto aan de doorgegeven roos.…

Alleen de wind kent haar verhaal en troost streelt zuchtjes weten door haar haren ze zou het anders willen veel anders maar ja dat kan nu eenmaal niet hij weet het ook….zij ook en de wind koestert hun geheim en draagt het mee geeft wolkjes troost just when she needed it most…

hand, zelfs de blikken pannen heeft ze roerloos laten staan, zeldzaam telt ze haar uren op een houten raam, daarop is het echte leven pas begonnen, zij kan het niet helpen want ik ben het enige dagboek wat ze ziet, waaruit bladzijden zijn verdwenen en dat van mij erbij wat ze leest om te hechten, verpakt de genen in een lied, geeft…

Het denken geeft reden om te kiezen voor een wereldse vrede. Met kerst leeft de gedachte om de pijn van het voorbije te verzachten. Het tekort in het leven maakt plaats voor de hoop die alleen het kerstkind kan geven. Het denken geeft reden om te kiezen voor een wereldse vrede.…

nieuw leven Ruim 30 jaar reizend, werkend, schrijvend Reizen is stilstaan tot je beweegt Weer of geen weer, slechts enkel de tijd die de reis jou geeft...…

Het voorjaar spreidt zich uit, met een tapijt van bloemen. Fel kleurend in de vroege lentezon. De donkere aarde dekkend, sierend, als op een feest. Daarboven jubelen weer de vogels, driftig trillend in hun liefdesgloed. De mens aanschouwt dit sprookje opnieuw, met grote vreugd. Het doet opnieuw een snaartje trillen in een wat oud gemoed…

Zij geeft zo gul dit kind, waarin men in haar korte leven, alleen maar onschuld vindt. De vreugde van haar moeder, en vaders grootste schat. Zij weet nog niet hoe zij hun hart verwarmt. Hoe zij vol levenslust, ook hun geluk steeds levend houdt. Zo rein, zo gaaf, zo onbewust.…

Dit virus, wat hen nauwelijks lastig valt, beslist over hun jonge leven, waarom geen vrijheid geven, geeft hen een leven zonder tweespalt. Het leven mag voor mij even wat stiller zijn, maar laat de jeugd leven en gelukkig zijn.…

Alles geeft nu zoveel vreugde, zoveel, zoveel. Mijn hart vult zich met dankbaarheid. Geen woord van hun zijde wordt gehoord. En toch, hun schoonheid en grootsheid vertellen mij, waardoor mijn hart zo wordt bekoord.…

De rijen marcheren gedisciplineerd commando’s volgend als tinnen soldaten lege omhulsels, stramme ledematen presenteer geweer en rechts omkeert! Het menslievend denken gereduceerd gericht op mijnen, mortieren, granaten slechts nog moorddadig beluste fanaten door ‘t doden van de vijand geobsedeerd zo denkt de sergeant - majoor bezeten…

Ik ben het woord en zoek de woorden die bij me willen horen in de zin die ik wil horen als de stilte mijn woorden weer teruggeeft.…

Vriendschap geeft een stem aan de stilte en een lach aan de afstand.…

De drinkschaal geeft passerende wolken weer en morgen misschien wel twaalf vale gieren speurend naar dood en eetbaar.…

Jij, vrouw, doet zó veel voor me maar geeft me niét dat wat ik zo graag hebben wil de kans dat jij je hart in mijn handen legt is nagenoeg nihil! Waarom zeg je me dan dat het vertrouwd voelt? Waarom ga je dan verdomme met me naar bed?? Waarom is alles voor jou ineens afgekoeld? Je deed dat toch zeker niet voor de pret??…

Let op! Sensationeel nieuws van het front: Er raakten (Wát een ramp! Wát een misère!) een stuk of drie van onze militairen tijdens hun werkzaamheden lichtgewond! En wordt het hele land ook opgeschrikt als híer een vuílnisman zijn voet verzwikt?…

Elk mens raakt langzaam in verval en stevent op het einde af. Soms zie ik nu mijn eigen graf en de bossen bloemen al. Er blijkt ook uit het gastental dat menig mens toch om me gaf. Of nee! Men betreurt achteraf zo makkelijk een sterfgeval.…

Ik prijs zelden de bekwamen Ik prijs ze niet er zou na-ijver domweg na-ijver kunnen ontstaan Ik hecht aan het zeldzame Het unieke opdat een hart opent Een ziel spiegelt en weerkaatst. ©16-5-1991…

Glimlachend in een herinnering die niet verdwaalt zou ik je stem zoeken. De stilte weg willen geven. En je weer willen vragen wat je zocht in jouw momenten van vervulde tevredenheid. In jouw gedachten van geluk dat niets kon dwingen wat niet bij je paste, steeds als je het een kleur en betekenis gaf die de stilte niet veranderde. Want de…

De dag begint met zon belooft zo veel een azuren blauwe lucht met melkwitte wolken een zachte bries door kleurrijk lover de dag eindigt in purpergloed beïnvloedt mensenleven.…

ik zoek je in de letters voel je al in zinnen je komt zo bij me binnen overweldigend apart je hart klopt in een ritme dat me onrust geeft dat me afleidt van de tijd die nooit zo langzaam is geweest ik wil bij je zijn je lezen in een boek zonder einde…

. " ochtendstond geeft goud in de mond !" is een mooie leus. Ze zet haar kraag omhoog trek haar jas dichter tegen zich aan, deze vroege ochtendwandeling deed haar immens goed, met een tevree gevoel slentert ze richting huiswaarts , haar dag tegemoet ...!…