Alle inzendingen over gekraai

je maakt geluid boven het gekraai uit nu en nooit heb ik alles wel gezien geloofd mijn hoofd boven het water en onder mijn lichaam dat zwemt afgeremd door de stroming van de wind…

Hoog boven in zo ’n kooi is het erg saai En hij mist er zijn teerbeminde kippen, Zodat hij na drie volle dagen sippen Maar overgaat tot langverwacht gekraai: “Fantastisch feestje hoor, dat Kallemooi, Maar wat moet ik nou in zo ‘n malle kooi?”…

zo'n hanengekraai hij belandt nog in de pot wegens buurtlawaai…

het lijkt niet eens moeilijk vliegen met stramme vleugels schateren met de wind mee pluizen volgen op hun vliegroute een vink uit een pimpelmees een arend naast een valk of het gekraai van wat wel een kraai moet zijn herkennen maar giftige kruiden uit heilzame vertrouwen versus wantrouwen zwijgen als goud en het sprekend zilver dat is…

Het haantje dat het op een kraaien zet Wanneer de nieuwe dag is aangebroken Wordt nu op zijn instincten aangesproken: Een haan is ook gebonden aan de wet. En straf of niet, geen haantje vindt het fijn Om daarna de gebraden haan te zijn.…

bewinterde aarde je versteent alle wereldse geluiden slechts hier en daar vallen scherven gekraai her en der en woorden vervriezen in de mond je hardheid mildert plots het bestaan er rest nu geen lawaai als is het leven van overtolligheid ontdaan stil als steen zacht het kristallen gras en bewegingloos alles op zijn plaats gevroren de ochtenden…

geen kraaien de lucht lijkt helder maar ongeklaard, zolang blijft een woord zonder beweegreden roerloos en in ijs gevangen ondiep als het zicht in hoogte -onderhuids- zonder gedicht blijven vuurstenen koud en is nadere toelichting overbodig een zomer is er om zich staande te houden tussen voetnoten van voortduren ginds dient zich gekraai…

vaart een majestueus schip, volkomen uit koers geraakt bij het omzeilen van de Kaap in ‘t allerijl verlaten nest gaat het gekraai verloren, serene rust aan de overkant omgeven met zacht groen soms zo wonderlijk levensecht bevalt het water voorbeeldig gedragen haar mooi evenbeeld met zeilen hoog gehesen toont ze haar behouden sterkte…

't gekraai van de haan.…

stoort soms de zon zich aan gekraai van hanen? het ondermaanse is al ingeloot…

schijnbaar onbekommerd wuiven windsels van dromen uren van de torenklok zo ook de gulden haan van elke tijd verlost zich zonder vroeg gekraai de hennen van het lijf houdt wegen wolken schier eindeloos elk pril licht of wind aan mijn zicht voorbij de morgen komt niet zeg je zoals de nacht niet was of eerder voor de maan geen avondvloed…

Het gekraai van een haan verbreekt de stilte… De dageraad breekt aan uit het Oosten stroomt het licht kristalhelder en zacht wat wekenlang lijden dood en vernieling heeft gezaaid ligt begraven onder de wintergrond en in tranen en in pijn werd het requiem uitgezongen… Over de welige groene velden klinkt nu uitbundig het Halleluja!…

Een haan in Haarlem het is echt gebeurd was voor werk afgekeurd: hij verloor zijn stem Geen gekraai te horen geen kip meer te vinden zonder stem geen vrinden het goede leven was verloren De haan kreeg een burn-out dat zou niemand verwachten hij sliep niet meer in de nachten voelde zich kil en koud Er woonde een logopedist in de stad…

Ze praat een beetje op haar manier, met sputters bellen en gekraai! En dan 'n doerak die je uitprobeert, schaterlacht of het op een krijsen zet... Lol hebben, waggelen op muziek, of je een mep verkoopt als iets niet mag... Dan nog een met zwarte ogen, 'n scheetje... gaat geen man uit de weg.…

Blosloos ze ligt, als met gevouwen zwingen; Volkomen wel in hare nacht volkomen; Mijn ziel, die nochtans kent veel duistre dingen, En veel nacht leed om vele levensdromen; Zó, helder-klaar aanhoort ze in 't onverstaan 't Koele gekraai van een ontwaakte haan.…

de vreugde van de kleine vogeltjes spatte in een keer los als een ijskristal dat explodeert over een plasje onderkoeld water deze vogeltjes waren al zo wakker en zó niet meer moe tjilpten naar elkaar en door elkaar en elkaar ook nog toe maar toen kwam de haan met zijn gekraai en eigende zich alsnog de dageraad helemaal toe hij kwam…

De volgende ochtend zou de haan, konings gekraai gaan slaken, de honden sliepen lekker door, moet ze niet wakker te maken. Genesis 1:25…

Zijn gezang of gekraai Is mede bijzonder fraai, En hij is altijd een beest Met een goede memorie geweest; Want hij knijpt, als hij kraait, zijn ogen toe, Of hij zeggen wou: "Je ziet, hoop ik, dat ik 't uit mijn hoofd doe?…

Bij voorbeeld: een knecht had aan 't werken een mier En deed niets dan luieren of nam zijn plezier: Dan kropen des nachts, Zo heel onverwachts, De dwergjes als mieren Door gaten en kieren, Krioelden En woelden En hipten en draafden En zwoegden en slaafden: En 's morgens, reeds voor het gekraai van de haan, Vond ieder zijn werk door Kabouters…

Toen luider lachend wentelde hij rond En zwom naar boven door de waterval Van schuim en sneeuw, die drijft in ieder dal Tussen twee waterbergen, zie, hij ligt Nest'lend in kroezig water, 'n wiegewicht Door moeder pas gewassen in haar schoot; Het drijft van ronde druppels, overrood Reiken de armpjes, uit het mondje gaat Gekraai; zo dreef hij…