Alle inzendingen over gevangen lachen

Achter ijzeren façade, staat emotieloos op ruwe muur een stoere kaars te branden, hoogst uitzonderlijk licht haar tors een gevangen lachen op. Onschuldige romantiek, dreigt achter eeuwige tralies te belanden terwijl met ijzeren onvermogen de sleutel in het slot gaat, en alle dagen lang gillend en schreeuwend tranen vechten.…

Gevangen achter waterval van tranen Ze zouden altijd moeten stromen maar dat doen ze niet … Gevangen in eeuwigdurend verdriet Gedruppel ontsnapt soms een lach Gevangen in gelukkige momenten Vastgeketend door besef droevige realiteit…

Een intense lach bloeit tijdens de dageraad zonder mascara op een fluweel zachte huid gevangen in euforie.…

liever ben ik helemaal alleen zonder al die drukte om me heen beklim ik dan de hoogste bomen om rustig tot mezelf te komen mijn geest moet vrij kunnen bepalen hoe kan ik echte waarheid achterhalen mijn gedachten sterven dan zo lijdzaam zitten gevangen... in mijn eigen lichaam jij draagt op je borsten een sleutel van goud gebruik hem maar…

Ik zit gevangen, gevangen in mezelf. Mensen om me heen, ik zie ze niet.... Ik zit gevangen, gevangen in mezelf. Mensen praten, lachen, ik hoor ze niet.... De deur op een kier, ik zie de mensen, ik hoor de mensen, maar ik wil niet.... De deur gaat open, mensen zien mij, mensen horen mij, ik kruip weg....…

Jij bent zachter dan het woord zacht Gevangen in een wolk van zoete dromerij Net niet echt Tot je ogen lachen Een woord verloren Zachter dan zacht…

Zoekend naar wat ik verloren heb ben ik onderweg kom ik mezelf tegen gevangen in een web van ragfijne draden die mijn lot bepalen vind ik de weg terug naar wat ik eens bezat het vermogen om lief te hebben en te leven met een lach…

in het stille ochtendgloren ontwaakt een nieuwe droom voelt mijn hart weer leven is er liefde mij gegeven waar een lach in tranen breekt mijn traan om lachen smeekt zal het duister in mijn leven in licht worden verdreven tot mijn dromend verlangen in helderheid gevangen mij liefde laat beleven eens in dit leven…

Zo treurig staan je ogen wanneer je naar me kijkt lach of dans voor mij dat is altijd beter doe iets wat er op lijkt ga de kamer met goudstof behangen als je goed luistert kun je iemand horen die fluistert ik ben niet meer door dit leven gevangen.…

gevangen in m'n eigen lichaam schreeuw ik het uit laat me vrij ik wil hier niet zijn zonder al teveel succes probeer ik te ontsnappen in werelden die niet de echte zijn ik sla tegen de muren van mijn gevangenis en schreeuw hulpeloos om vrijheid zonder dat het helpt want naar mij word niet geluisterd maar wanneer er word geslapen dan ben…

Ik tel de dagen van mij af de uren, de minuten, seconden die u van mij scheiden, de woorden nog onuitgesproken en bewaard als opgelegde wijn van een goed jaar Ik ruik de geuren van de kazen Beklopt door u, beluisterd, omgedraaid Voel de zachtheid van uw strelen uw harde werkhanden tegen mijn onbeschermde huid van papier Nog even dan proef…

Met betraande ogen, kijk ik door het raam Zie buiten alles weer open bloeien, Alles krijgt weer kleur, Toch voel ik me opgesloten en alleen, Gevangen in mijn pijn en verdriet. En hij die de sleutel heeft, beseft het niet.…

De zon schijnt erg vrij maar met wolken ervoor is mijn vrijheid voorbij…

De zon schijnt erg vrij maar met wolken ervoor is mijn vrijheid voorbij…

Hulpeloos aan de rand van liefde hangen, ik was vrij, maar nu gevangen. Het wagen aan een leugen, angst en pijn paraat, geven van de trots, mensen vol met haat. Geef me tederheid, liefde en verlangen, houd me vast, niet gevangen.…

ik beitel kou in stenen harten als gevangene van mijn geest maar de wens ooit te ontsnappen is nog nooit zo sterk geweest…

Hulpeloos aan de rand van liefde hangen, ik was vrij, maar nu gevangen. Het wagen aan een leugen, angst en pijn paraat, geven van de trots, mensen vol met haat. Geef me tederheid, liefde en verlangen, houd me vast, niet gevangen.…

gevangen in je web van verslavende liefde wil ik enkel nog je prooi zijn…

een daverende stilte geleidt mijn oog naar jouw schaduw het gordijn vlekt het toneel als was je menselijk schuw of zomaar te veel een schijnwerper snijdt cirkels, vangt jou als jij eens, onverhoopt, vluchten zou…

haar sierende kleur was beurs in tinten blauw tot paars niet haar voorkeur voor omslag zij prefereerde gebroken wit de inhoud boeide hem meer dan haar lief was in zijn aandacht gevangen verstilden haar zinnen zorgvuldig werd ze gespeld terwijl zij verlangde naar de epiloog zodat ze eindelijk kon vervagen tussen nog onbeschreven vellen…

Als ik in mijn kooitje zit en ik kijk in de lucht zie ik de andere vogels en sla ik een diepe zucht. De tralies zijn er altijd tussen hen en mij ik voel mij ongelukkig waarom ben ik niet vrij? Al was het maar een uurtje dat ik mijn vrijheid kreeg dan voelden mijn leven beter en niet zo erg leeg.…

Nooit is het straks Gisteren of morgen Altijd is het nu Heden is de eeuwigheid De snelheid van de tijd…

In het glas valt het leven niet op de dagen deinen maar wat voorbij. Ik droom van een opening een knik in de kabel die muren laat beven. Ik speel met kleine mensen knikker met emoties schrijf de sleurslang weg. Ik heb de sleutel maar ik kan de deur niet vinden.…

de wind fluit een wiegelied langs roerloze takken die zoeken naar de maan neem me mee zingt het zwijgend kind neem me mee handen volgen barsten in het koude raam takken worden vingers die zoeken naar de maan stil zingt de stem van het zwijgend kind wiegend op de wind…

Jij vertelde van zegels en post van ijzer op wielen door het polderland en bussen waar je armoekoffie kreeg van paarden en geen rijbewijs van zakken met ijzeren ringen en dat het jute, zwaar, zo stonk en een schouder die droevig droeg waardoor jaren moeilijk leken ook vertelde je van elke ochtend vroeg uit de veren en duiven opgedoft…

Gevangen in een wereld die niet meer de jouwe is het wordt steeds stiller om je heen je gehoor steeds minder dat is je grootste gemis je rug gebogen en slechter ter been waar is de glans gebleven in je ogen en je levenslust soms hoor ik je zeggen ik wil alleen maar rust voel me dan machteloos en wil ik je helpen maar weet niet hoe…

Schaduw Gevangen door schim en schaduw, omfloerst met nachtelijk licht. Ze lopen en praten samen ineen geregen verstoren ze de nacht. Voel me als een spin gevangen in zijn web het heeft me in zijn macht. Als het ochtendlicht gloort zullen schim en schaduw verdwijnen in de dageraad.…

Van begin tot het eind doelloos dwalen ze rond tussen de nevels gevangen. In een schijnwereld op zoek naar een rustplek tussen hemel en aarde.…

Je geen gezicht ziet dat door de spiegel wordt gevangen, geen opening wil toelaten. Dan worden je gedachten en verlangens voorgoed in eenzaamheid gevangen.…

Zoals een spiegel die is gevallen zit ik gevangen tussen de scherven mijn hart vol met donkere momenten van gebroken en verstilde woorden waar ik steeds weer in verdwaal.…