voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 21.043):

Nachtvlinder

de wind fluit
een wiegelied
langs roerloze takken
die zoeken naar de maan

neem me mee
zingt het zwijgend kind
neem me mee

handen volgen barsten
in het koude raam
takken worden vingers
die zoeken naar de maan

stil zingt de stem
van het zwijgend kind
wiegend op de wind

Schrijver: Hanny, 6 juni 2008

Geplaatst in de categorie: psychologie

1
2
3
4
5

4.1 met 32 stemmen

881

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Jeroen Zwaal, 17 jaar geleden

Mooi zeg! Geen woord te weinig, geen letter te veel. Subtiele tegenstellingen ook.

Sanne L, 17 jaar geleden

Ja ja, dit is schitterend.

Nino Michielse, 17 jaar geleden

Prachtig wiegelied, zo voelt het kind in mij.

Hilly, 17 jaar geleden

Wat een prachtig gedicht.

jan haak, 17 jaar geleden

Heel mooi, dromerig gedicht waar ik zoveel kanten mee op kan.

Geef je reactie op deze inzending: