Alle inzendingen over gevangenschap

in het oord van gesloten deuren schaarse ruimte en vlakke dagen ligt een man in de bleke leegte van versteende dagen en het hart in winterslaap een man met vogelvrije dromen pendelt van de kast naar de muur…

hij vergroeide met de tralies en het uitzicht op een blinde muur aan de overkant hij slaat zijn vuisten niet meer kapot noch trapt hij tegen muren in zijn oren suist de dood in tergend trage tijd torst zijn ziel een onuitwisbare last diepe rouw balt in hem samen als hij denkt aan dat ene ogenblik van volmaakt kindergeluk…

Een vredige en liefdevolle kerst met nalaten van gevangenschap en vijandschap voor goden.…

Bevrijding Los komen Van slaaf zijn Van moeten Vrij komen Van mijn Eigen gevangenschap Vrij zijn In mijn Doen en laten Mogen en kunnen Zijn wie Ik ben Daar verlang Ik naar Eindelijk vrij Bevrijdingsdag 2021…

vage beelden scheren voorbij vrij van gevangenschap penseelstreken vertolken emoties die onoverbrugbaar lijken de wind huivert krult zich veilig geborgen in de schoot van de morgen…

in de witte wereld waar zon en maan elkaar kruisen is een uitgang niet voor de hand liggend veranderde vrijheid ongewenst in gevangenschap eindeloos dolend door onherkenbare gangen hopend op een weg terug naar hier…

In gevangenschap het leven schenken aan een boreling, dat is niet mis. Zeker niet als het zo’n kanjer is. En Amsterdam mag nu een naam bedenken. We weten dus wat ons te wachten staat wanneer Big Brother straks de lucht in gaat.…

Starend naar de lucht, grijs van het lange wachten, zie ik achter de wolken hoe het zou kunnen zijn Ontastbaar zweef je om mij heen Ik wil uit mijn lichaam treden om mijn ziel te bevrijden van mijn gevangenschap in vrijheid; van de leegte: noem het pijn. Ik voel me zo verdomd alleen…

gekooid en gekluisterd lamgeslagen vlagen van gedachten serviel en murw die geen uitweg weten gebeten honden vleugellammen die zich minzaam lieten knechten en nu vechten voor hun vrijheid en niet weten hoe zichzelf te ontsluiten buiten in de strakke lucht kijkt een koppel vogels licht meewarig met gespreide vleugels…

in de bloeiende binnenplaats groeit de liefde voor het leven: pepers en tomaten wonen gebroederlijk naast elkaar in het huis van glas de levenslang gestrafte buigt het hoofd aandachtige handen koesteren het kwetsbare in een begrensde wereld: buiten in de binnenplaats het patina van de tijd legt een zachte sluier…

Verdrijven waarheden maken woorden zacht Zijn spraak gehoor en hunkering Jij vangt me Gewillig gevangenschap,met stille sloten slechts geopend door jouw stem een streling, gedachten een woord kalmeert mijn zijn, denken maar hunkering verschijnt.…

Mijn stilte omringt door één ademhaling in een gevangenschap zonder jouw zuurstof die kern beschermde altijd onze uitvlucht wat nu het eindstation heeft bereikt.…

Op het Haagse Plein voor ons parlement post je elke maand een dag met een roze poncho aan Wat vrolijk dacht ik een kleurrijke parel die daar stevig staat omringd door je makkers Toen sprak ik je aan je moeder zit al jaren vast in een cel in Rwanda je kunt haar niet spreken Zij draagt er zo’n roze poncho het vrolijke gevangeniskostuum…

In gevangenschap Te weinig tijd, In vrijheid Ineens te veel - Wat door vijandschap Verdrongen werd Vecht zich in herwonnen vrijheid Een weg naar boven, Pijnscheuten die al lang Naar het verleden waren verbannen Duiken weer op In het weerbarstige heden, Steken de kop op Terwijl jij en ik Het hoofd laten hangen…

kanarievogel gekooid voor zijn leven lang fluit naar de vrijheid…

Mijn fantasie maakt overuren een ratelend orakel. Soms schaterlach ik van plezier en zie ik geen obstakel. Maar meestal ben ik ingekaderd begeef mij dan binnen grenzen. Dan blijft die stoomwolk in mijn hoofd verborgen voor de mensen.…

uit grijsgrauwe regenluchten klettert het kille lentewater langs de beslagen vensters druilt een schimmige wereld donkere stemmen van de storm fel stoeiend met het prille groen een intieme morgen met warmte en geur een adagio van mozart een dagje gevangenschap het leven is niet onaardig…

Zij noemt mij aap niet omdat ik lenig ben maar meer vanwege mijn droevige ogen Van één die in gevangenschap zijn hersenomvang af voelt nemen Weer terug in de natuur vrijwel onmiddellijk door een virus wordt weggenomen het went nooit wie je bent zingt ze zachtjes voor me heen wacht ze tot ik haar wakker kus…

dode letters in wanhoop in schaduw van vernietiging gevoed in korrels van rampspoed in golven van verdriet tanende liefde gehoond uit één gereten schoonheid weggetrokken in vensters van gevangenschap littekens in gespierde pijn liefde gekooid in droefheid trillend in blinde vingers aan rakend , maar net niet…

verankerd in gevederd bestaan, dat waren ze, de kraai-achtigen, de gevleugelde zwarte ratten, ze pikten niets en alles alles was voor niets, de parkiet introduceerde zichzelf weggevlogen uit gevangenschap met een groene boodschap ka, kraai, ekster, raaf en roek en ook de vlaamse gaai betreuren deze bio-overval zo groen hadden ze het nog…

Nu Arjan vrij is en de Here prijst Na ruim zeshonderd dagen van verlangen Waarbij hij telkenmale bot moest vangen Is het zo mooi dat hij vandaag verreist Hij lijkt gezond, in orde, zonder pijn Als arts weet hij wel dat er grenzen zijn…

Mijn ballade Werd geschreven Door de trillende handen Van een verlopen artiest De woorden Rollend over het papier Beschreven niks Dan pure waanzin Geen ballade Was wellicht beter Maar ijdel als de sterren staan Gaf ik de opdracht voor mijn eer Inktzwarte letters Vingen mijn ziel Als een gekooide tijger Langzaam brekend in gevangenschap…

Een Belgische vrouw heeft haar man omgebracht als reden dat het werk wordt verzaakt heeft zij daar in een sms melding van gemaakt dat is op zijn minst verdacht Zij heeft zich dan wel van haar partner bevrijd maar weet dat zij de rest haar tijd in gevangenschap slijt.…

van kim tot kam kompleet omketend duizel ik helemaal terug bij nacht verkleumd, bij zonschijn zwetend naar d'oertijd op een ezelsrug kapotgeschoten stenen krotten langs wegen zelfs die naam niet waard gemijnd, bezaaid met mensenbotten, geleiden doods mijn bedevaart muskieten zwermen om de posten van strijders in gevangenschap hun stank…

Om Ingrid Betancourt ooit vrij te krijgen Heeft Sarkozy zich tot de FARC gericht, Wat uiteraard ook anderen verplicht Niet langer te volharden in hun zwijgen. Want volgens mij komt alles dan pas goed Als Balkenende ook zo’n oproep doet.…

onstuimig-verre oceaan rolt vloedig-dikke lagen zand over een - van God verlaten - strand om open wonden toe te dekken alsof zij nooit hebben bestaan en diep onder de aarde waar zij hun vleugels zandig nat door tochten langs het donderpad naar het domein van helledromen onmogelijk verzwaarden waar zinnen niet meer in beheer bewegingen…

Hij werd gevonden in een achtertuin. Een papegaai dient van zich af te lullen. Zwijgt hij of wordt hij kort van stof dan gaat hij bij de oude prullen. Vond hij ons heksje Caro mooi? Hoewel nog wat verlegen hupte hij snel nader in de kooi en toonde zich wel toegenegen. `Onno' werd zijn roep- en doop-, `Zel' wat flauw zijn achternaam.…

al is het lichaam tot levenslang veroordeeld: het dénken is vrij…

Van kim tot kam kompleet omketend duizel ik helemaal terug bij nacht verkleumd, bij zonschijn zwetend naar d'oertijd op een ezelsrug kapotgeschoten stenen krotten langs wegen zelfs die naam niet waard gemijnd, bezaaid met mensenbotten, geleiden doods mijn bedevaart muskieten zwermen om de posten van strijders in gevangenschap de stank…

Na zesentwintig jaar gevangenschap niet gebroken Integendeel zelfs, opnieuw ontloken Zijn leven in dienst van de zwarte bevolking gaan zetten Een vrijheidsstrijder tegen de rassenwetten Bleef al die jaren terecht de vredespijp roken 'Er is geen terugkeer op de weg naar de vrijheid' Aanvaard en accepteer alsjeblieft gelijkheid Samen…