Alle inzendingen over gewraakte

't Zal moeilijk worden een jury te vormen : Katholieken worden immers gewraakt !…

de schijnheiligheid is te lepelen van jouw gezicht gewraakte woorden kerven diepe wonden blijkt aarde drijfzand welke gehavende zielen gulzig opslokt…

Want ondanks het gewraakte prijsverloop Zijn smoesjes in ons land nog steeds goedkoop.…

Al mag hij niet regeren, maar gedogen Al is er menig burger die hem laakt Wordt elke rechter op zijn weg gewraakt En knabbelt hij aan Bea’s machtsvermogen Veel glossyverkoop met een zachte G Want een dubbel paspoorthouder koopt er twee…

De kroonprinses verkiest ‘Oranje Knor’ Wél boven het gewraakte ‘Dronken Tor’.…

Want meng je het gewraakte vocht met water dan hebben ze bij voorbaat al een kater.…

Een lofzang op een vluchtig epos, waarin de goden elkaar beminnen en van de literaire honing smullen, op hun bizarre tocht, de emoties laten gisten, tot aan de gewraakte tonen die ik zocht, om dan een draak te moeten onthullen van een herhaalde hersenschim, tot aan de gene zijde van de Styx , waar het moeilijk aarden is, voor dichters…

Zo traag gewraakt mijn diepst gevoel mijn liefde dat ik amper trouw kan blijven. Mijn denken door het nevelig brein bezwangerd van verlangen naar zacht morgenlicht. Mijn zicht vertroebeld in duistere nacht kan geen licht verdragen van zon aan heldere hemel.…

Het hoofd weer koel, de handen niet meer klam Ons land had toch zo hard die feestroes nodig Na Pim en Theo en (heel Herman Brodig) De schreeuwer die gegaan was naar de Dam De beesies werden gruwelijk gewraakt Op 't feesie waar ze voor waren gemaakt…

En toen braakte hij plots alles uit, nam de benen, smeet met de deur vloekte tierend Gewraakte woorden kropen onder zijn huid. De muren trilden, schalden echo’s van dit naargeestige geluid. Daarna sprak de stilte ongemakkelijk, ongebreideld het was duidelijk ze sprak luid.…

In vele e-mails komt een bericht, denk over papier niet al te licht, wacht voor u de printer gebruikt, want teveel is overbodig en ik denk besmuikt: er sneuvelen bomen om aan de nood te voldoen, maar als ik die gewraakte rechters zie met al die bundels papier, dan meen ik toch: er ligt echt wel een boompje hier.…

Waar de dichters sneuvelen Verdroogd schreeuwend de pen Krult het onbeschreven blad In tijdloos durend witte stilte Dan is daar de oorsprong Die zich verontwaardigt profileert In razernij en zoet gezang Ontrukt hij de vlerk een veder Toomloos is zijn gedender Niet aflatend de stroom Braakt gewraakte zinnen Geboren is het schrift…

Laat het toch Laat haar in onschuld Geef niet uw gruwel ervaring Ontzie, zwijg, ze is nog zo jong Zij moet het zelf ondergaan De jeugdige onschuld Het onvermoede bracht het noodlot En zij onderging de ervaring Voorgoed in alle eeuwigheid Balancerend op mijn wankele stoel Voel ik de strop der verwurging Gewraakt de wroeging mijn luisterend…

Het nestelt zich diep in je darmen woekert daar onverminderd voort de altijd aanwezige seksuele gevoelens het extreem bizarre erotische verlangende wordt schuw weggeborgen het is ongehoord En pijnlijk zijn de gewraakte dromen door de betutteling vervagend in tijd het nooit beleven van die ene uitspatting droevig gevoelloos ben je onthouden…

Kijk het eelt in mijn handen Ontstaan met keihard werken Hanterend de slopershamer Bij het afbreken van kerken Moge ik het tot aan mijn dood toe doen Gewraakt zijn hardheid en natte zoen Handen tastend onder mijn witte buis Snikkend toegelaten bij het heilige kruis Bij de gratie van gezegend te zijn Onder de mantel van het geloof De vunzige…

Weerloos wacht de verworpene Gewraakt als zij dient te worden In opdracht van het betwiste woord Zullen zij haar meedogenloos vermoorden En als de eerste steen haar hoofd pijnigt Tiert het beest in de reine massa rond Werpen zij die smetteloze ongeremd Bezwerend wordt haar genade kreet overstemd Pas als de laatste steen het vormloze treft…

jij profileerde als de bloem het enig blauw tussen het koren geboren als bijzonder kind het tegendraadse groeien in steeds gewraakte tegenwind jouw wereld was geen paradijs altijd een hoofd vol spoken het ijs is nooit gebroken nog ga je over lijken want warmte en gevoel zijn er zelden komen kijken jij hebt de wegen niet bereid…

Het gegeven is bekend hoewel nimmer toegegeven het westen is gruwelijk verwend vervreemd van natuur en samenleven Brood en zorg minzaam aangereikt het meedenken gewraakt tot zwijgen de massa volgt indolent in het menselijk zijn verwurgd is de tolerantie alles te verkrijgen In Soedan vraagt een kind om water in een leven waar het nooit voor…

Het roze rimpelige sterven neemt aanvang Begeleid bij het geluid van de rammelaar De onzin van de geborene brengt vreugde Een wreed succes resultaat van verdwazing En altijd weer dat onbezonnen proces De drang van voortplanting in de stress Gewraakt is de minachting der goden Gniffelend aanschouwen zij het gepeupel De goddelijke hebben…

Vandaag verbaasd in tijdloze zinnen, is wat ik schrijf uit piëteit hoe heb ik kunnen verzinnen dat tijd gekluisterd is alleen uit tijd, het verleden gewraakt wat ik vandaag weer kan beminnen, het heden goed beluisterd wordt ik rijp gemaakt voor morgen waar ik weer opnieuw kan beginnen.…

Te twisten als zwermen bijen, vol ijver met de taal hun raten te vullen, om tot een hymne te breien, een magere lofzang op een vluchtig epos, waarin de goden elkaar beminnen en van de literaire honing smullen, op hun bizarre tocht, de emoties laten gisten, tot aan de gewraakte tonen die ik zocht, om dan een draak te moeten onthullen…

Ik ken geen schoner zangen Dan vink en lijster slaakt, Bij 't morgenlicht ontwaakt, Eer hen de strikken vangen, Door al wat zingt gewraakt; De wildzang uit de twijgen Met vochtig rag omstrikt, Dat, als de dampen stijgen, Met perels blijft bestikt.…

Ik ken geen schoner zangen Dan vink en lijster slaakt, Bij 't morgenlicht ontwaakt, Eer hen de strikken vangen, Door al wat zingt gewraakt: De wildzang uit de twijgen Met vochtig rag omstrikt, Dat, als de dampen stijgen, Met perels blijft bestikt.…

Vandaag heeft Inge Boulonois een fraai mollenvers geschreven op de 'rtl boulevard' praktijk in het scabreuze Talpa rijk. Reprise van de Vander mollenfeeste... Hieronder mijn bescheiden reactie in de vorm van een schaking: Persephone in de onderwereld, geschaakt door Pluto. En onderwijl wordt Linda gek van de vraag die haar dag en nacht kwelt…

de ongewisse tijd voordat hij verdwijnt uit de gewraakte lichtvlekken wil hij zijn tong voor ’t laatst branden aan de verleden schoonheid gedienstig zal hij ’t beëindigen al blijft ‘t ver van zijn bed ‘n showelement en de godverdomse grote bekken in de kerk vallen verstandig stil in ‘n oogwenk ‘n papaiea fluisterend in haar oor die hen…

‘Bruuskeren’, ‘proper’, ‘wuftheid’, ‘zulks’, ‘verpozen’, ‘parvenu’, ‘Beschroomd’, ‘fourneren’, ‘schoelje’, ‘ijlings’, ‘welig’, ‘coherent’; Gewraakt zij het rapaille (sic!) dat zijn cultuur niet kent!…