Begoocheling?

Wanneer het in een gedicht
weer over de muze ging,
dacht ik dat dit de enige
liefde was. Maar tussen
de zinnen door, staarden
mij de muzen aan, brachten
mij ontgoocheling. Te twisten
als zwermen bijen, vol ijver
met de taal hun raten te vullen, om
tot een hymne te breien, een
magere lofzang op een vluchtig
epos, waarin de goden elkaar
beminnen en van de literaire
honing smullen, op hun
bizarre tocht, de emoties laten
gisten, tot aan de gewraakte
tonen die ik zocht, om dan een
draak te moeten onthullen van
een herhaalde hersenschim, tot
aan de gene zijne van de Styx ,
waar het voor stervelingen
moeilijk aarden is en voor luie
dichters die hun geloof belijden .

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 12 april 2010

pebmartenskpnmail.nl

Een magere lofzang

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 160