Alle inzendingen over glanzend

hoe glanzend de dageraad op de borst van verse sneeuw…

Bemoste treden prikkelen buiten mijn bereik mijn fantasie Hier is vergeten een koning gestorven, een geest heeft hij niet achtergelaten, een schat misschien maar je zou alles moeten afbreken om dat te weten te komen en langzaam gaat het zo ook wortel voor wortel, spriet voor spriet, druppel voor druppel regen, zon…

glanzend als zilverwerk rechtlijnig een slootje…

Tanka: Op de brede dreef staat een mensengedaante, nietig en eenzaam, voor een poort, door mist omhuld, tussen schaduw en vragen. Haiku: Ruime zonneglans warmt het bos vol reine sneeuw. Dat licht steeds volgen...…

een glanzende schemering is wat je omringt ook al kijk je door de ogen het is alsof je van binnen zingt en kontakt slechts is om te gedogen vragen om te dagen zal verder gaan dan zien door glazen of openen van je mond het zal je niet verbazen als ik in stilte zeg jouw bloemen staan voor mij in onzichtbare vazen wellicht schouw…

Een glanzende dag Laat je zwevend dromen als de wolken in de lucht en de vogels gestrekt over de oceanen die geruisloos worden vervoerd door de briesjes bij het zonnige land.…

In 't grote bos wenken speelse twijgen me door woeste slingerplanten, warrig haar, geurend naar lokkend geheim, slapend gevaar. Ik zoek mijn paradijs, waar niets zal dreigen: Eiken vol huiselijke schemer neigen over een beek, die klinkt als eeuwige snaar van jong elfenorkest. Pluk hier almaar, eet bessen om wijze liefde te krijgen. Vergeefs…

Op bed kijken we elkaar uit de kleren op de vloer een jurk een hemd, meer valt niet uit te trekken; hoe we ook op handen en knieën bijenwas in de vloer wrijven tot het hout was opgeeft terwijl we elkaar op bed liggen te bekijken op de vloer, glad as een tafelblad waarover dingen uit eigen beweging beginnen te schuiven tegen elkaar aan…

keurend vrolijk verlichte gangen glanzend blik blik vol verlangen blik op blik een amourette feestelijk verpakt glanzend gelakt maar niet van staal verlang naar verlangen hoe lang al geleden zo'n blik op mij…

spinnenwebdraden worden omlijnd door glanzend vocht: herfstbekroning…

Zijn zongerijpt lijf glanzend en bloedmooi verbeeld brons in zilverzand…

Ik hang spartelend over opa's been, hallo -- glanzende schoenen!…

een parelmoeren schelp glanzend van het zeewater op een zandkleurig strand het is alles onder de zon…

Glanzende wolken zie je in 't water terug als spookgestalten.…

voor het laatst dat ongrijpbaar glanzende groen van zijn duive kirrend op de vleugels met de zon op het lijf…

ik zag mezelf graag als hinde met glanzende donkere ogen al was het maar voor even was ik alleen maar bang…

schoonheid veredelt haar blotebillengezicht geeft glanzend bewijs van nature jezelf zijn ligt werelds aan je voeten…

glanzend zwart afgekante deining dwingt de delta in broei tot glanzend kwel amper verholen in zilte zindering wacht op ademwarme wind gestrand in tongrollende vlagen vederlichte vingertippen toetsen over rotsvaste toppen en prikkelzacht zeewater doet schokkend ontdekking van stralend witte kleuren die blanke flanken doen verschieten…

Lente zal zich verkleden in een glanzend groen gewaad Smetteloos als in de hof van Eden alsof ze ter bruiloft gaat Weerkaatst ze in felgekleurde zonnepracht een betovering op het land Geen enkele parel bracht zo'n puurheid en schoonheid ooit tot stand…

Hij is de wilde haver op de akker, Van buiten glanzend en van binnen slecht.…

Ik wil jou voor kerstmis in een grote doos met een glanzend gouden lint en op die doos geschreven die hele grote letters : ik wil jou.…

De eeuwigheid Die in je ogen staat Vergaan de zorgen Om werkelijk niets Word je wakker, Landloper met Het prille ochtendlicht Glanzend in je gezicht…

Het schrijverke draait snel rond op glanzend water: Guido Gezelle, ziet u vanuit het Hemelrijk mijn behaaglijke weemoed?…

Die zijn zo grillig als een vrouwenvlecht, Dan glanzend en dan streng, los en stijf saamgebonden, Altijd verwarrend en maar zelden echt.…

Zo met twee handen graaien in een bak met kersen maakt het spannend al hoe het genot zich draait en keert en spiegelt in het glanzend donkerrode vel…

Geen ogen zoals die van jou Een blik naar binnen naar buiten Glanzend peilglas Spiegel van dromen De kleinste afstand tussen mij en jou…

Slingerend zoals klimop Verstrengeld om een boom Zo is mijn hart omwonden Met draden van liefde Stevig doch zacht Kleurrijk en bloeiend Glanzend in het licht…

strikjes in de nacht bewegend naar woorden en gebaren de ronding van december tastend onderweg er is geen dwalen in dit landschap raak me aan rood glanzend is het licht…

Liefde leefde als een zeepbel, glanzend fleurig duizendkleurig zwevend tot aan de wolken heel voorzichtig, zo doorzichtig en fragiel, tot het knapte. Wat bleef was een traan.…

Ik zie haar zware zwarte kop drijven op de grijswitte nevelzee ik zie haar grote glanzende ogen droevig, haast meewarig, naar mij staren. Ik zie de wollige gerafelde oren en de nat glanzende zwarte neus ik zie de flauwe bolling van haar rug als een donker eiland boven de lage mist.…