Alle inzendingen over glimmend

Dan knielt zij neder Haar boezen gaat jachtig op en neer Zij streelt de gestrekte armen zacht en teder Van grip naar oksel keer op keer Zachte handen omvatten de woeste kop Om met kussen het glasgeharde gelaat te bespelen Ronde dijen omklemmen het slankmiddenrif Terwijl haar borsten de gebolde torso strelen Zij start zijn grommend innerlijk…

hij brouwt vanalles, uit de zoute zee hij kent de kleur en weet de waarde van het kleine beetje Glimmend Goud op aarde…

wat rest is de regenboog ik weet de zon achter mij en de straat is, zoals immer, glimmend nat…

aan de overkant de glimmend witte toren van lui lekkerland…

Blaren op het pad: glimmend herfstkleurenpalet. Een slippertje dreigt.…

Glimmend rood en wit als een mooi natuurwonder gevaar om de hoek…

Ik zou je armen als harnas willen Gevangen, dichtbij Glimmend van trots Geen mens ter wereld die mij raken kan…

de morgen tooit zich bleekgroen gesluierd een haag fluistert tegen glimmende grassprietjes een lentemorgen kan er alleen maar zo en niet anders uitzien…

de morgen tooit zich bleekgroen gesluierd een haag fluistert tegen glimmende grassprietjes een lentemorgen mag er alleen zo uitzien…

Dat ik een koekoeksklok in huis haal met elk uur dat vogeltje uit zijn hokje ik zal op hem wachten met een glimmend pistool zal ik zijn leed verzachten.…

Geen glimmende horloges maar gewoon alle tijd.…

annemarie, koekoek ik kijk niet om maar weet 36 glimmende oogjes op mij gericht domme ome Fred geniet van de kinderziel…

Een glimmende lach verbergt een geblindeerde gedachte. Zie het licht, dat sneller gaat dan het zicht.…

Glimmend rood, groen,paars en blauw Ik vraag me af :"hoe kan dit nou?" Een paar oliedruppels...spetter de spet Veranderen een regenplas Tot schilderspalet…

Wat zie ik nog in spiegeling van glimmend oppervlak tussen weerkaatsen van schittering wat is de rimpel die het beeld verstoort en spiegel lijnen ontneemt die binnen zijn geschetst.…

een bloedmooie adonis uit Sittard haren glimmend als satijn en pikzwart reed in een groene porche ze noemde hem Georges speelde voor zijn liefjes op de piano Mozart…

Met glimmende hoofden gooien we elkaar op de brandstapel opgezweept door het heilig fatsoen dat steeds strenger strakker wreder wordt waaraan niemand kan voldoen…

en dan, het is zo geschreven omsluiten wolken de zon, plengt de hemel bittere tranen, huilt de wind door kieren en gaten al dat er is gebleven, glimmend beregend, de stad en haar straten…

de takken grijpen als heksenhanden naar jagend wolkengebroed naakt en ontbladerd glimmend, de regen gutst, miezert en plenst deze tijd van het najaar doet mij, meer dan ooit, verlangen naar de lente…

een haiku is een hengelaar die hengelt naar een lieve glimlach ~~~~ Hollandse nieuwe : die eerste verse haiku glimmend van de lach ~~~~ vet van de glimlach presenteert hij zijn haiku de letters glimmen…

Een man rochelt De voorbije nacht Goudgeel en glimmend Het zuigende asfalt Dynamo’s Schurken langs banden In haar geen wrijving Na jaren moed vergaren In haar nopjes, Miss Liberty…

Water, glimmend, het water knippert. Het spelende kind, zo zoekend reiken zijn handen. En de oude vijver lacht, mistig lachen.…

Speel lichaam muziek mee `t is volle maan laat liefdessappen vloeien eervolle handen tongen lippen gaan en glimmend zichtbaar elkaar genieten.…

Er waande wat door stegen In regen Op kinderkopjes glimmend In de nacht Alles word lichter naarmate De lantaarn nog schijnt Alles is anders Maar toch rijd De tijd tikt takt met gemak De jaren weg…

Met blauwe veren Als een stralende zee Met glimmende veren Als de twinkelende blijde lichtjes in jouw ogen Met gekleurde veren Als een rijke moeder Op jou Je hebt een talent En ik ben er supertrots op dat je mijn dochter bent!…

ik schuif mijn hoofd vitrages uiteen een wereld wolkt en regent tranen de straat nat het wenen gaat onverdroten voort ik kijk vanuit mijn raam glimmend en klinkerend de roos buigt…

Maar die mooie groene hoedjes hebben jullie niet meer vandoen want op je glimmend rode snoetjes ga ik nu wat suiker doen.…

Op een kei een meeuw een glimmend reusachtig ei vlakbij is de zee al meteen take off een overmoedig zwenken een borend gekrijs een schuimende zee een scheren op vier winden vermetele duik…

het is als een droom van water die vanuit je handen door je vingers sijpelt het druppelend vallen in een glimmende plas ik schenk mijn dorst aan dit dromende water verbeeld me dat ik goudgevend leef drink van je omhelzing spoel kletsnat in een echo aan…

Glimmend glas Glanzend als helder Kristal in dit Winterlicht dat Een zomertwinkeling In zich draagt En zich eerbiedig Buigt uit respect Voor allen die Onschuldig vielen Is ondanks al Dit goeds toch Gevlekt, gescheurd Door hen die niet Beseffen wat er In Auschwitz is gebeurd…