Alle inzendingen over gniffelen

Hij tekende het menselijk tekort en liet je gniffelen om eenzaamheid Verveling, jaloezie en ijdelheid Tragiek gaf hij een vrolijk uithangbord Als hij vilein politici geschetst had Dan hóórde je gewoon wat men gezwetst had…

Ook elders wordt er gniffelend geknord: het beest is meer dan welkom op ons bord.…

Het eerste virus ooit op een computer Werd veertig jaren terug gefabriceerd Zodat het nu denkbeeldig jubileert Met vlag halfstok en treurmuziekgetoeter Ik hoor daarbij (scherp als een stille beeper) Het gniffelende nageslacht van Creeper…

Met Geert gaat het niet goed, dat zag je zo Al kleumend stond hij triest voor een moskee Daartussen Kuzu, gniffelend tevree Het was een treiterijtje van ‘niveau’ Van Hegedüs wist men heel weinig, slechts: Op deze foto staat hij uiterst rechts…

De bomen en struiken lachen de weilanden gniffelen mee alles draagt zijn steentje bij natuur is pas echte gratie uit mensenhanden komt goedkope imitatie het bos lacht luid en mijn hart klopt wat sneller als het echt is klinkt alles wat feller.…

Soms zijn de woorden gelijk strijden ze om de volgorde slepen er de liefde bij en alle verzoekingen zijn los Wij weten dat, mijn muze en ik het verlangen naar elkaar je oude vrouwtjes geur de jonge meisjes lach Er is geen weg terug daarom gaan wij voort stoten elkaar gniffelend aan wij vliegen naar de maan…

mag ik mij verheffen in het aanschijn van poëzie wierrook ruiken in de walm van gebrande paardenhoeven blauwe vegen lucht met zon in een bewolkte hemel smijten licht zien zonder nagels die mijn ogen open krabben zonder tuig dat gniffelend en besmuikt talent doodt voordat het zich uit mag ik mij koesteren in het aanschijn van…

we gniffelen aan het altaar tussen psalm en preek door ringen wegen in mijn broekzak op de achterste rij rinkelt de bus aalmoezen voor 11.11.11 even zijn we het ontroerend eens je huivert onder het kruisgewelf ja en ja over en uit de herder doopt de kwast in wijwater besprenkelt het paar met een zegen je gooit het boeket in een regen…

in het zonnetje op een terrasje met een lekker kopje capuccino een puntje appelgebak met slagroom of een glaasje droge witte wijn met een portie bitterballetjes of stokbrood met kruidenboter met mijn linker elleboog leunend op zo`n wiebelgroene horecatafel gniffelend wachten op dat stuk kruimeldief die plusminus een week of wat geleden…

als je even te veel zeurde of klaagde en het mijn vader niet behaagde zei hij met geveinsde spijt: had ik je maar in de haag gepist ja pa had ‘t maar gedaan maar dan wis je kwam z’n gniffel er weer achteraan: dan was je nu een hagedisje ma hield niet van dat grapje je doet dat kind verdriet het voelt zich niet welkom snap je…

wij waren niet van de grote gebaren eerder van de kleine geheimen die wij vaak samen deelden een verholen gniffel of het begin van een samen wetende genietende lach de bijna stiekeme strijkjes in het voorbijgaan met woord of hand die net uit het verband kwamen van de werkelijkheid onze wereld heeft zich nooit afgezet…

onverlaat Slapend in bedwang als jij het houdt Blijf ik waakzaam heb je nooit vertrouwd Als jij huichelachtig je profileert Toegewijd liefdevol presteert Ben ik angstig verward ineen Weet ik ongemeend en ben alleen Tot die dag in genade zich meldt En de arts mij glimlachend vertelt Het is gedaan die lieverd is uitgeraasd Dan buigt hij gniffelend…

Paladijnen knikken mij meewarig toe gniffelen zonder woorden boven hun strak gesteven boorden achter mijn rug roepen ze; koetje boe. Als versteend trek ik mijn pistool schiet die paladijnen één voor één tot ze vallen als een steen. Vrolijk loop ik verder door de straten de karbonkel is verdwenen niemand trapt meer op mijn schenen.…

Misplaatste zorg Onstuitbaar wervelend hard grof banaal Tierend vervloekend alles en allemaal Stijgt zijn lustmoorden tot grote hoogte Als watersnood en eeuwige droogte Schurftig en ziek tot in eeuwigheid Leedvermaak tot het eind der zaligheid Gniffelend vals en loens verwensend Geeft hij steeds weer toe aan zijn drang En zorgzaam wordt…

Het roze rimpelige sterven neemt aanvang Begeleid bij het geluid van de rammelaar De onzin van de geborene brengt vreugde Een wreed succes resultaat van verdwazing En altijd weer dat onbezonnen proces De drang van voortplanting in de stress Gewraakt is de minachting der goden Gniffelend aanschouwen zij het gepeupel De goddelijke hebben…

Het afsterven, neemt reeds aanvang bij het geluid van de rammelaar Doch de nieuwgeborene brengt vreugde resultaat van een alles omvattend liefdesmoment Een gedreven proces drang van voortplanting in stress Men beroept zich op de raad der Goden Deze aanschouwen gniffelend zoals zij geboden De Goddelijke tonen in deze erbarmelijkheid…

Mensen kwam hij zelden tegen maar zag er meedogenloos veel slaaf op de galei van de tijd spelen Gauw iets uit het vuistje knauwen was voor hem de utopie van genietend leven en leed langzaam maar gelukkig honger Gniffelend bazelde hij tegen 'n gezette, starre vrouw kijk dan toch m'n liefste zelfs gebrek aan eten is in deze wereld…

In een oogwenk was het geschiedenis Een vaal doek schoof over het krot Aangevreten door de tand die duurt De huisbaas heeft de muren leeggemolken Gniffelend in zijn laffe vuist Betonrot en schimmel en wind Wissen de rest Leidingen geknakt Stroomdraden losgerukt Water lekt langs het plaaster Trekt een roestbruin spoor De laatste bewoner…

ogen liggen diep gelegen, kraters vol met rag, de nacht huisvest enkel donderslag met af en toe een stem die schreeuwt naar het volk dat niet meer is het uur is zwaar bepakt en slentert van tijd naar adem, beelden uiten zich in stalen constructies, het is koud in de graden waarin het bed is neergezet ergens begint het licht te gniffelen…

Bespaar me het troebel gedaas De lappendeken waarin je danst Het schimmig spel, de luie blaas Waarmee je naar de pot strompelt Door een waas van wijn Van verdoken pijn waarin je mij Gniffelend van genoegen onderdompelt Stap voor één keer uit de spiegel Die je me voorhoudt als een blikkerend schild En vul mijn geheugen met heimwee Naar de…

Meisjes gniffelen in hun kraag om de stoere jonge heren, hun kleren in warrige plooien. Ze spelen haasje over en uit halen de moed uit hun fladdermouwen meterslang lint van de goochelaar Groezelige dwergen. De jongen bukt voor de rokken, kleeft een spiegelscherf aan de wreef Zij nog te groen van schaamte, te kaal in de liezen.…

Ze is zo bang voor wat ze zeggen Kruipt dan het liefste in haar schulp ze hoort wat ze fluisteren het maakt haar bang bang voor wat ze zeggen Ze ziet de blikken, gluren en gniffelen Kan er niet tegen, draait zich weg Schouders schokken, zoveel angst zit haar toch in de weg Bang voor wat ze zeggen Ze is zo bang, voor wat ze zeggen Dat…

Geboorteschokken geboortegolven uit de lucht gevallen draagmoeders baren levensstromen ontwaken dennennaalden die eventjes prikken levensvatbaar beginnen heide cultiveren opveren vederblad ongeschreven nachtelijk verschenen patinakleuren geuren warme dekens doeken placenta goudsbloemen soezen Kirrende geluidjes gniffelen…

Naakt laat je me zelden naderen Dan werp je de handdoek over mijn kop Alsof er achter het netvlies Een papegaai schatert Met een braakbal in de krop Toch gniffel je in een klam vuistje Als jouw schoot sneller ademt Met wankele zwier Met de heupen van een ballerina Mijn verzengend vlees Mijn verzadigde leeuwin Zo schenk je jouw vezels…

de profeet in zijn baard (Versneden kul voor de sul die knielt voor het gouden kalf) De dorst van haar vezels Bloeit roezig onder mijn vingers Het sap gloeit vol Door de maalstroom van haar vrucht Perzikbloesem met een vleugje nimfenzweet Drijft over het laken Dolle geur wenkt de voelspriet Gulzig geschroefd in haar plooien Laat ik me gniffelend…

Als alle neuzen dezelfde kant op zouden staan ja is dat wat we willen het zou dan ook wel weer saai zijn zo nu en dan eventjes een klein opstandje lekker dwars tegendraads ik hoor mijn kleindochter verzuchten “oma, mijn moeder kan me zo voor schut zetten” en zie je me gniffelen en denken aan een hinkelende dochter vlakbij het schoolplein…

maar hadden in hun agenda geen enkele afspraak staan Want ze hadden wel veel praat maar charme voor geen cent slijten hun dagen met kritiek geen vrouw die hen verwent De lunch is op ze gaan aan 't werk en daarna weer naar huis waar niemand op hen wacht dus maar hangen voor de buis Verheugend op de morgen op de zon en het terras en gniffelen…

toetsenbord Pas voor, strek uit, vermurwen zich en lachen dan De maantjes in mijn nagels kijken verbaasd toe De drukte in hun haastig doen Alsof ze bang zijn het moment een stapje achterop te raken Springend en wandelend van van de ene tik tot meer Zo eens een weldadige rust of een geïrriteerde halt Zo’n groot plezier lijken ze te hebben daar Gniffelend…

Ze betrapt me, de laffe kruimeldief Terwijl ze gniffelen in de praalwijken, hoeders van de schone schijn: “Wist je dat een aap grijnst van nijd?”…

En elke morgen met de kleine wekkerwijzer op de vier zet de bakker beide ogen met een gniffel op een kier en hij mompelt: “Lieve Kee, toe meid rol eventjes naar hier, dan zal ik de bollen kneden en dat doe ik met plezier.…