inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 6.049):

Schijnaanval

Naakt laat je me zelden naderen
Dan werp je de handdoek over mijn kop
Alsof er achter het netvlies
Een papegaai schatert
Met een braakbal in de krop

Toch gniffel je in een klam vuistje
Als jouw schoot sneller ademt
Met wankele zwier
Met de heupen van een ballerina
Mijn verzengend vlees
Mijn verzadigde leeuwin

Zo schenk je jouw vezels
Aan de tand van het volk

Ze happen naar je als een krokodil
Ze rispen je botsplinters op

Met jouw witte bloes
Aan een bezemsteel geknoopt
Drong je mijn nest binnen

En ik buig over jouw plastic kralensnoer
Van toen je nog een kapster in een poppenhuis was
Nu sta je dreigend met een schaar
Langs neusvleugel en oorlel te knippen
Het galmt door de schedel, de schijnaanval...
Waarna een kramp zich onderhuids vertakt

Naakt en zoemend troost je me
Als was ik
Door een verdwaalde kogel geraakt
Door een dronken rebel gelost

Schrijver: Wim Veen, 19 december 2004


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 842

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)