Alle inzendingen over grandioos

Brengen met geluk. Groeien met slingers. Feest is een gebed van wat vergeten mag worden. Ik met mezelf en jij met meer dat ik wil versieren en geven als jij weer staat waar ik wens dat je blijft wachten tot ik weer gelukkig eenzaam ben en op jouw laatste kerst kado lijk.…

daar zag ik je daarboven in een zwarte vork jouw silhouet in diepe lucht de avondster als metgezel jouw lied was grandioos geen aarzeling bespeurde ik in alles wat haast moeiteloos de nacht bezong herhalen deed je niet en bijval had je niet verwacht je zin was af dus waarom zou je niet verdwijnen…

Nazomerperikelen, nog grandioos aanwezig. Zonnestralen in overvloed, op weg naar de .....herfstkleuren. Foto Dick Voogd…

als ik door loosduinen rij denk ik altijd wat men hier vroeger zei we hebben tot in eeuwigheid vrede rust komkommertijd d’hofstad groeide grandioos de kromme jongens bleken broos nu zijn ook de tuinen loos…

spiegelglad richting zee daar kruip je dan bijna tot in zee tot op het strand o stad zo diep gelouterd tot in je grauwe stenen het is hier stil het is hier beter niet te spreken want stenen spreken niet met woorden maar met beelden het forum ligt verstomd in het verwoest theater hangt een nooit voltooid een niet uitgestorven grandioos…

zij had die blik donker van uitnodiging geladen met een onverwachte flits waarin het paradijs voor even schemerde begeren liefde werd in het spel van samen zijn ik keek haar aan dook in die blik miste grandioos de boot toen zij haar ogen sloot…

Grandioos Geweldig Dat u dit beleven mag Schitterend Zo superieur Zo formidabel mooi Als u nog nimmer zag Uniek en enig In haar soort Nog is het tot op heden nooit verwoord Die snelheid en behendigheid Het is subliem En hemels mooi. En ik ben nog maar zwak gestoord…

Hij zorgt dat, nu Jij bestaat, je luidkeels roept: 'Grandioos voor elkaar gemaakt!' Ontegenzeglijk is jou geopenbaard wat je met je leven uit moet leggen. 'Tegendraadse inzichten' zou Bileam zeggen.…

je was jezelf even kwijt grandioos joelend besef je de winterblues is weer voorbij!…

Ontbijtje op de zondagmorgen Alles is in huis: jus d'orange en thee Voor dit ontbijt geen zorgen Beschuitje, aardbeien en slagroom mee Alles voor elkaar, geen probleem dit eten Thee is heet en de slagroom niet te zoet Toch grandioos en glad vergeten Dat men een ei wel koken moet…

je was altijd een bloem aan warmte en koestering gebonden maar nu hebben eigen wortels eindelijk de goede grond gevonden groei je grandioos laat de bladeren maar kleuren en lucht je eerste geuren keuren je bloemt pracht en hebt jezelf in een volwassen perspectief tot bloei gebracht…

Want ze legt een armpje op haar hoofd Zoals grote mensen doen O, ze is zo weerloos Tegen al dat geraas Ik vind haar grandioos Geef haar voorzichtig een verre zoen Als ze uit het zicht verdwijnt, ons allen de baas…

Wanneer je door de muziek van je hart gevoed de vreugde voelt binnen stromen schoon en stralend als het voorjaar met zangvogels en twijgjes en de schone bloemen van Zijn grond Och wat een troost in het dan om in eenzaamheid en pijn dicht bij jezelf en de blauwe lucht te mogen zijn In een grandioos muzikaal…

Crocus en pinksterroos – Zijn grandioos, Hortensia en lupine Klinken als mandoline, Lelietje-van-dalen en boterbloem Ze krijgen verdiend hun roem, Lelie en alpenroos Zijn net zo mooi als een hartstochtige klaproos, Pensee en vergeet-me-niet, Papaver en aconiet, Lavendel en rozemarijn Doen mij denken aan een oase in de woestijn.…

te blijven staan te blijven gaan voor vrede, liefde en harmonie tussen alle wervelwinden kogels en tanks haat en woede: het geloof te behouden met uitdragen om het mooiste ideaal te doen gelukken, zodat het resultaat van volledige wreedheid... grandioos zal mislukken.…

mag ik even zomer leven op de lente voortbordurend in de kleuren die jij wilt sponnen garen uit wilde wol schoren ook de zwarte schapen met jou was nooit mij iets te dol maar in samen garen weten wij het optimaal te halen een grandioos product wij herfsten samen in geluk…

uit in rechte hoeken rond de lijn en laat de scherpte achter je, kom en kijk vooruit ik speel niet met de graden van je vuur jouw vlammen op de muur spannen mijn boog in kaarsrecht gaan omhoog de pijl die harten tracht te breken uit nooit kunnen vergeten maar gelassood is als straal is tot nu toe in zijn eigen cirkel grandioos…

in herinnering kleuren geuren vaak gedachten die intenser zijn beleefd een vleugje wind vond het gevoel heeft ons overspoeld met hei en duinen zag je staan in bomen de paden geurden rozen toen ik je vond tussen het geel van hoge bloemen je bloeide grandioos in het speels van leven geven onze kleuren eindelijk beleven in de…

wij zijn in de wolken geweest hebben daar een grandioos feest beleefd in feeërieke regenboogkleuren schikten godinnen hun verleidelijkste geuren goden bedienden in puur naturel het wel en wee van hun waardige gasten het orkest deed zijn hemelse best iedereen te fêteren met zijn geliefde muziek als onverwachte apotheose begon…

onaangeroerd stond al maanden klaar om de hoek wachtte de bedaarde boemel op een tweevoudig spoor het was tijd ik moest instappen maar voor ik het wist reed hij alweer door - maar nu… opnieuw waag ik de tocht druk mijn neus wat tegen het vensterraam en zie… het uitzicht is nog bijna vlekkeloos zo onvervalst zelfs grandioos…

tegendraads als dat ze is droomt ze van een regenbui als de zon stralend aan de hemel staat vangt ze de storm met haar ogen bij het windstille wil ze eitjes als de kippen van de leg af zijn men denkt ze kijkt bozig te lezen op haar gezicht wat heeft men het grandioos mis want in haart hart speelt de liefde de hoofdrol het is de regie…

morgen valt de zee achterstevoren drinkt eb vloed vaart zonder aankondiging de hemel los blijven we achter op het zand engelen zonder draad engelen zonder passe-partout andersdenkend morgen draait de wind zonder mededogen kapseist drijfhout niets grandioos voor de boeg blijven we achter op het zand met geschilde lijven dijen bezoedeld…

leven gewogen negatieve lijnen verbogen om in balans te blijven kende het peilloos diepe ravijn voelde de greep van verwurging nabij in uitzichtloze tijden tussen het werk van je handen en de blikken in je ogen heb jij liefde gegeven in mededogen het heeft je gesterkt de rug gerecht jouw aanpak was uiterst subtiel voelde zo grandioos…

Wacht, wachtend op geluk passief gelaten ondergaande zon wil motiveren grandioos in kleuren weidevogels spelen paringsspel gelaten in avondgeuren wacht hij op geluk maar verlaat avondrood passief ontrekt zich aan `t nachtelijk spel nachtpiraten aan zet op `t bord van `t schakenspel vinden verborgen schat, ‘nacht- prinsessen’ hij?…

Pasen komt: een grandioos bevrijden. Wat er vooraf ging werd onmenselijk een feit De Zoon van God heeft voor ons moeten lijden in Zijn en onze levensstrijd. Pinksteren: bevrijdend wonder Iedereen valt nu op zijn plaats en geloven kan niet zonder ookal lijkt het tegendraads.…

ik heb op de mooiste plaats gezeten een vergeten steen bij het einde van de pier om ongestoord naar het concert van de wind te luisteren in grandioos akkoord geen bladgeruis of brekende takken als vallende dissonanten verstoren het watergeluid dat in zijn robuustheid dijk en waterkering heeft gekend en hen heeft verwend met alles…

De twinkeling van humor in zijn ogen, een virtuoos in levenswijze taal, een scherp verstand gehuld in mededogen, en steeds opnieuw een grandioos verhaal. Al is zijn aardse leven nu vervlogen, dat wat hij liet, dat blijft fenomenaal.…

Zonder zijn onderdanen te verwaarlozen voorspelt hij een fijne toekomst, toont hij de zege van het Optimisme, belooft hij een grandioos feest. Ik moet de weldoener nog tegenkomen die dat voor elkaar krijgt.…

mijn vurig passie bruist omdat ik nooit iets mooiers zag Als een lieve lach op een druilend dag die zich zeldzaam tegen grijzen druist als schrijdend stel dat statig huist eeuwig stil mijn pad flaneren mag elke ronding ontwaakt een wild gelag deinen innig aan mijn part gekuist want geen heinde verte spinde loos snuisterij, imposant en grandioos…

Verhalen, grapjes, eruditie komen grandioos te kort. Het leven is meer dan jojoën of hoe een woordprofessor fopt. Dit gedicht verfrist de herhaling op een intrinsieke manier: er is al zoveel gezegd, de dichter dwingt de tijd tot een vertaling! Niet met de jas die iedereen past, noch in de stijl van menige dwaling.…