Alle inzendingen over groen

Ze hingen, tot het groen verdween langzaam werden ze bruin en als je denkt: ze vallen een voor een dan is dat dus niet juist. Herfst heeft zijn intrede gedaan dat is duidelijk, oh ja je ziet de blaadjes vallen gaan tollend om hun as ook nog.…

de trap ben ik in 't midden opgegaan om je te zoeken zogenaamd je schilderijen te zien tussen de pilaren loop ik van zaal naar zaal langs witte wanden reliefs van het heden - je vloeren en deuren onzichtbaar wit lopen scheef van opgeslagen verleden. mijn handen voelen de bloemen tussen 't steen je ademende muren en ik zoek de…

Door tijd uit elkaar gescheurd, het verdriet dat met iedere seconde wegebt uit de niet zo eeuwige schreeuw om liefde.…

Doet het je nog wat? De dood van een onbekende? Doet het je nog wat? Oorlogen, aanslagen, al die ellende? Doet het je nog wat? Landen vol hongerige mensen, Die elke momenten betere tijden wensen. Doet het je nog wat? Nee? Is je hart al zo hard? Het is niet te hopen, Dat jij in deze wereld vol ellende gevoelloos door blijft lopen.…

Bij een trainingsopleidingscentrum Brachten nieuwe agenten een bezoek De meesten stonden fout geparkeerd Dat wordt tijd voor een intern onderzoek Volgens de politie Amsterdam Hoort de berm bij de weg, dus lariekoek! Dus dit advies voor de rekruten “Geef ze geen bonnen- maar een smoezenboek!” ------------------------------------------------…

Met ezelsoren en potlood gemaltraiteerd tot singulier maagdelijk witte pagina's Met het laatste restje plakband trots gerestaureerde omslag tot de met plastic omwonden en korting-sticker prijkende omslag De geur van oude inkt en lagen stof tot de gekunstelde geur van een met lijm doordrenkt cellofaantje…

Sinds enkele maanden worden wij op Nederlands en zelfs Gedichten punt en el - of wij willen of niet - dagelijks geconfronteerd met de vlijmscherpe pen van een zich auteur noemende poëtes, respectievelijk een zich dichteres wanende multiscribent waarmede zij dag in dag uit maatschappelijke ontwrichtingen haars ondanks genadeloos aan de kaak…

Het dorp, het veld, de vruchten, Bezield, bezonnestraald, Op landen en op luchten De zomer zegepraalt! IJlt tegen, blijde scharen, De goudgelokte vorst, Met bloemen in uw haren, Met bloemen op uw borst. IJlt tegen, Hem tegen, Met zang en groet, Die weelde brengt en zegen En liefde in 't jong gemoed. Plant meien op zijn wegen, Werpt kransen…

Jan prees altijd zichzelv', en, wat een ander kon, Jan zei steeds onbedekt, dat hij 't nog verre won. Maar Piet zei: ,,Hoor, o , grote Jan! Ik weet slechts éne zaak te noemen, Die jij kunt, maar geen ander kan: Jou roemen."…

Ze staan er al, in al hun pracht misschien iets vroeger dan verwacht in 't groene gras wat wordt op- gegeeld een beeld, wat nooit verveeld narcissen zwaaiend in de wind.…

De stad begint weer uit te botten, plekken teer groen en vroege bloei. En straks, wat verder in de tijd, kastanjes in hun volle pracht. Dan lijkt het feest, de stad, zij lacht, de stad is blij, ik ook.…

Marieke, zie toch hoe groen het land, hoe vol van bruisend leven. Geef me je hand! Je kent toch nog de lieve geur van lentedreven, van bomen versgesnoeid. Kijk dan hoe alles groeit en reikt naar 't licht, de lange winter en de koude dood voorbij.…

Vierkant zoet Blikje bitter Vlieger zout Oud grijs Jong roze of blauw Brandende sneeuw Regenstralen kleurenbogen Ware leugen slechte goed.…

Je had het over reizen je zei cactussen bloeien geel in mei ik reed weer door de Sahel olijfgroen de horizon…

groen is gif zei ik ooit maar schijn bedriegt jij die nooit liegt of heeft gelogen zo iets toch mijn hart beroven deze is voor jou voor de gein voor de herfst geel en bruin maar zo groen als je ogen nooit gezien chalcedoon groen ook geen chrysopraas genoeg geraas dit is zeker niet gelogen mooi die ogen…

Twee paarden stonden onbewogen 't was hun manier van doen het waren boerenpaarden heel potig in het groen…

de bomen knoppen razendsnel straks barsten de bladeren eruit zo groen als maar wezen kan…

Een groene spriet met wit gebogen hoofd Kijkt, maar ziet het niet Heb het toch beloofd dat we zouden baden in het lauwe water emoties zijn geladen een herinnering voor later ’t is zo cliché rode roos voor lief Ik wil met je mee en ook hartedief Een groene spriet met gebogen hoofd Kijkt, maar ziet het niet, Ik heb nooit in jou geloofd…

ik zag je in het park tussen alle nieuwe nuances van groen en tere bloesems de wandeling was bleu met de winterblues nog in de kop maar jij ontaardde blozend met een ontknoopje extra, ontgroende mij in de knop…

Ze droeg een mantel schreeuwerig groen één oorring deed ze meer zei ze…

Een schuchter groen hangt aan veel bomen als valt het morgen er weer af…

ons omringen die het groen als parels laat glanzen en het lentekleed ruisend zacht doet dansen zo is de lente met haar paradijselijk groen een oogverblindend seizoen…

Omheind door groene hagen aan het zicht onttrokken liggen de graven zij aan zij in serene rust door het zonlicht gekust dan overvalt de stilte mij die een traan doet ontlokken met het besef dat het hier eindigt omdat het leven voor hen geen toekomst meer bood en eeuwig zullen rusten in de armen van de dood…

De lente schildert menig stukje natuurschoon vijftig tinten groen. Hoe heerlijk het is om uitgerust wakker te worden op een nieuwe dag waarop ik de frisse geur van een groen kan ademen die met haar veelvuldige tinten en verschillende tonen verspreid ligt over stad en land waar lente bloeit en groeit op hetzelfde moment.…

de pasgeborenen de bijna doden niemand weet waar het heen gaat maar dat wij heen gaan staat buiten kijf uiteindelijk verliezen wij ons lijf…

Zij hebben de kern van ons hart geraakt droegen hun eigen geliefde kleuren waarvan takken traag en uitentreuren op velden verbleven; onaangeraakt ons verbonden onuitwisbaar klaaglied heeft ieder bij de lurven gegrepen wanhopig in maandenlange repen van niet te stollen tranen van verdriet hoe ijzig behouden hooggeplaatste waarin finaal vergane…

Ik weet niet zoveel van groen: de moeder is geel – de vader is blauw.…

Een klein paradijs. Gezien vanuit het heelal. Dat zouden wij zijn.…

Tintengroen, ongeremd Voorjaarsweelde, nooit getemd Wind, zon, regen Ontluiking, niet tegen Rodondendron flonkert, rood Aarde klonkert dood Aronskelk groet de grond Vogelmelk klinkt gewond Prachtschubwortel, parasiet Vergeet-mij-niet.…

Het houdt niet op te sterven het zal het voorjaar zijn Mechanisme van cellen splitsen knarst met een stroeve pijn Vanavond wil ik nog niet missen wat achter morgen zeker komt Ik sla het dekbed voor je open voel jouw kou tegen mij aan laat mijn vingers over je wangen lopen en jij laat mij begaan Kom dicht tegen me aangekropen doen alsof we…