Alle inzendingen over h. polzer

Hier toeven enkel de hemelbestormende vromen, de Bijbel van Polzer nooit moe!…

Dat is nu spijtig zeg Vijflettergrepig Gaf Polzer de geest Had hij geleefd tot zijn Honderdentwintigste Was zulks linguïstisch Correcter geweest…

De dans die ik Heinz Polzer eens zag maken En die tot een mislukking leek gedoemd Bij wat men nu dan een performance noemt, Deed mij beslist naar meer van zoiets smaken. Veel werk van hem staat bij mij op de plank, Aan Drs. P postuum mijn dank.…

Het was in Thun een zomers warme dag Frau Polzer lag vermoeid op bed te gapen Ze had helaas nog amper kunnen slapen Nadat zij deed wat slechts een vrouw vermag Er was, dat liet de kleine Heinz luid horen, Een zondagskind én muzenzoon geboren…

Die kunnen wij niet missen, bedankt Polzer Hoezee. Samen op de veerpont, of in de arreslee en nemen voor gezelschap de Karamazovs mee. Bedank voor uw recept, te leven lang en blij en door u zelf beproefd, knolraap, lof, schorseneren en prei.…

Ik heb de deur niet open horen gaan en ook niet dicht Nu ik wakker word lig ik hier alleen en is het licht Ik weet niet eens of ze hier echt was of in mijn dromen Sterker nog, ik wil het niet eens weten Ik ben dus niet droevig, en ik heb ook geen pijn, omdat ik weet dat ze vanavond weer bij me zal zijn Maar hoe moet ik in hemelsnaam…

Hij was naar Overijssel toe gekomen Dankzij heur fijnbesnaarde lieflijkheid Hij was een eloquente, stadse rakker En zij een welgevormde boerenmeid Hij trof haar aan op zeek’re vrijdagavond In een hoofdstedelijke disco-bar Maar tussen al die Amsterdamse deernes Leek zij verdwaald en ietwat in de war Fluks had hij haar vrijmoedig aangesproken…

Ik pleit dus in het algemeen belang Voor ouderwets vertier, ook voor de groten Met touwtje trekken, koekhappen en loten En vraag speciaal aan Criens en Van den Born En aan Van Pamelen, De Wijs en Torn En Polzer (hij die hiermee ooit begon) Te zorgen voor een leuke grabbelton!…

Haar ex, Had last van zijn dreigreflex Was het daar maar bij gebleven Dan was er nog mee te leven Zat ze nu niet met een angstcomplex. Maar is je ex, werkelijk ex, Dan is je situatie vaak complex.…

dit is pure kul het spel van ja nee misschien zelfbevestiging zeg maar wat het moet zijn wanneer ik heb niet eeuwig de tijd h.…

Dichten is liegen op een hoger plan, van een heggenmus een zwaan maken als deze onschuldige het lijden kan om nonchalant de kosmos raken, nu nog met een uitgestoken vinger in de pap, trekt daarmee een smetteloos laken over de lappendeken van de laatste zomerdag, achter deze spiegel staat een droombeeld wat zich laat herkennen, de hemel…

de wereld is een bol b r e e d u i t g e m e t e n h a n g t e - e - n - g - r - ij - z - e - m - a - s - s - a rond te zijn H-O-O-F-D-P-IJ-N…

Gedichten van (h)erkenning Gedichten van Jean Fermate verdienen aandacht tijdens afscheid tijdens schouw tijdens scheiden tijdens rouw Jean Fermate die speelt gevoelens, woorden, passie voor een ieder: kind, ma of pa want het dichten van Fermate laat verse sporen van (h)erkenning na… Deze hartenkreet draag ik op aan Jean Fermate…

voor Jan van der Meulen op een zomerse morgen gaat meneer X. op zijn brommertje naar punt Y. aan de spoorlijn van H. naar A. zet z'n bromfiets op slot en stapt doelbewust voor de aanstormende trein uit de richting H.…

* Bij gelegenheid van Heinz Polzer's 90e jaardag - Negentigjarigheid? Reden tot drinkgelag! Whiskey! Martini! Champagne! Een toast! Ik geef gehoor aan mijn Felicitatiedrang En zeg bij dezen: Van harte & proost!…

(H.H. ter Balkt; 1938-2015) In tijd is een mispel geheel aselect volkomen willekeurig derhalve Overrijp moet zij worden gegeten, daar een verrotte mispel beslist niet lekker is Mispelbloemen wonen in een landgoed van blad de gevelvlag van mijn gemeente kent er één In populariteit kan zij niet mee met zowel de appel als (ook) de peer…

Oom Jan was toegetreden tot het ghetto der bejaarden beleefd licht neerbuigend bezien door de nieuw beschaafden in de wereld die hij voor hen heeft opgebouwd h.…

ik ben de pelgrim der voorlaatste dagen nog even dan is het gebeurd is alles onherstelbaar gedeponeerd alleen de laatste dag is wat ons rest die draag ik over aan wie maar wil want ik heb het gehad ik heb het wel gezien h.…

Over het lijden heen staan we stil bij afsluiting van het verleden als rustpunt voor aandacht en (h)erkenning als eindpunt van het leven als opmaat voor een nieuw begin…

Ik ben zo in m’n noppie Ik ben zo reuzeblij en gil: “De Jordaan dat is mijn moppie” Maar niet alleen op 1 april Maar alle dagen van het jaar (h)echt alle dagen van mijn leven!…

De verlosser als de mens gaat verlijden lost het lijden op laat het lichaam los lonkt de (h)eerlijkheid als de mens is overleden is de geest verlost in de verlossing…

- Deze hartenkreet draag ik op aan Jenna H. uit Zwitserland -…

Het resultaat van al uw gerijmelijver: "hoe vaker gestemd, hoe lager uw cijfer".…

wanneer woorden tijdloos lijken zich warm weken op witte rotsgrond lente als oogst wordt binnengehaald met helderblauw en hoog plafond dichtbij en in de vertevloed van de ochtendmeeuw die zilver, haast als licht, uit mijn ziel tevoorschijn komt begraaf me dan en alleen dan in het geluid van de zee hoorbaar tot in vele andere levens…

het ene na het andere rouwproces gilt in wat eens mijn thuis was alles wacht op een teken van leven ook jij het lawaai neemt toe en toch lijk je op de stilte ik knik dezelfde avond nog en ontvlucht iedere kamer waarin het zicht op mezelf ondraaglijk is…

steeds meer vult de schaduw van het huis zich met verhalen la vie sans rose signeert de sombere vragen die nog roerlozer dan ooit voordien de zon schuwen ik laat mezelf los vastgebonden aan het bord - te koop - en zink onberedeneerbaar in de transparantie laat niets achter dan een liefde en een kat die zich vasthaakt…

In de medische mallemolen waar geen mens in zitten wil, daarin zit jij nu en weet je: die mallemolen staat niet stil. Je zult mee moeten draaien als is 't tegen je zin, je zult 't moeten doorlopen en hopen dat je uiteindelijk wint. Want zitten in die mallemolen is echt helemaal niet fijn: want het enige wat we allen willen is toch om…

Midden in mei, toen 't zomer worden zou, had ik een droom vol oud en schoon verdriet, die 'k eens zeer liefhad, kwam in 't donkerblauw gewaad en lachte: 'Waarom lach je niet?' Meer niet, - zo is 't in dromen. - 'k Voelde flauw dat 't lang was, sinds 'k door haar het lachen liet. Maar sterk mijn droefheid, sterk mijn eigen trouw, en…

de hemel viel sterren in de zon straalden gebroken ijs groen blad in een glas ogen die brandden handen strandden streelden een wang lippen openden kusten vergeten lusten glazen vol geschonken klonken als gedichten vreemde gezichten zwarte gevaren verwarde haren onverwacht een nieuwjaarsnacht in de hitte van de zomer lief, blijf…