Alle inzendingen over helios

Ik zoek het eeuwige vuur waar de wereld onder valt, het ongrijpbare goud dat blikken in een enkele tel versmelt. Het oog dat het hart verlamt waagt de eeuwige sprong naar het beeld dat nimmer vervaagt. Mijn vleugels wegen zwaarte de aanloop volgt, het luchtruim voelt vertrouwt. Het hoogste goed is nabij. Nu kan ik alleen nog zweven…

Het zou fijn zijn als ik me en met kracht kon omringen voor het wezen dat eens niets aan het toeval overlaat; fijne wolken voor Helios dan het overdrijven opvingen, aan een tempelingang tot beding mijn prejudiciele staat.…

geboren uit hartstocht Eroos zijn metgezel kind van de natuur en liefde moge uw leven zorgeloos en liefdevol zijn Gaia Helios en Eroos zullen u begeleiden!…

HELIOS DAGOPENING Zo komt hij op in volheid met een aura van rood kom maar vlug, de nacht was koud van eenzaamheid van malende gedachten Met gesloten ogen ontstaat in mijn hoofd jouw gelaat omkranst van verzachten *bij een foto van Jessica van Haaren…

Oerknal oorsprong genesis Sol dag oog tijd leven licht Iustitia Solarium Helios le roi soleil Apollo plexus ikaros Aurora farao terras Lux aeterna babylon…

als er dan toch iets valt vanuit de lucht vannacht Dionysos geeft je zacht een glaasje wijn wens dan maar wat fijns als je dat lichtje ziet bloei op en grijns en het donker roert je niet rood of wit vul die kylix laat het rollen langs je tong geniet van de ondergaande Helios wens iets kleins en blijf voortijd jong…

voeten zoeken aards houvast ze moeten zich wortelen van dag tot dag Helios maant tekent streepjes licht over je gezicht…

Die wist hoe hij het weerlicht had doorgrond, Doorploegd zijn fantasierijk weerjargon De free jazz van het meer-weergodendom De Ster en Maan en 't weer van Gerrit Hiemstra - Laat ik voorlopig voor zijn rekening In keurig pak deed hij gewoon zijn ding Als Meteoroloog maar zonder Swing Na hem slaat ons klimaat pas echt op hol Met een van Helios…

Heel aarzelend en tentatief aan de oevers van de avond in zijn vlucht de aarde nakend zwoof hij als een grijze reiger onvermoeibaar eigenwijzig 't einde van zijn leven nader onder wakend argusoog van een bruine kiekendief die niet, zo wist hij te ontwaren, een aardedonkere donderwolk noch paardenspan van Helios, teugelloos hun baan…

doorzichtig nu kleurloos en kaal sterft aan ondergrondse vertering nu wankelt hij op droge grond in het spel van de vrije wind die gonst van hoon en misverstand vergeefs tastend naar vegetatie verdwijnen onherbergzame passages in wolken van stof klauter in je zonnewagen verlaat dit kale land rijd in hoge sferen de sterrenhemel en Helios…

Vorst hield aan in kille nachten waar het lange wachten smachten naar de glimlach van een zachte lente werd, de bron van krachten... ...luchten waar geen wolken rijzen, stralend in de ochtenddauw de gouden glans op zonnewijzers: Helios in hemels blauw.…

De komende dagen zien wij de vlagen van Pluvius' slagen ondermaans dalen Helios is de klos breekt af en toe los laat Iris haar regenboog stralen in momentopnamen is die hemelrankdame de schoonste in Alice's spiegelwonderland Genieten geblazen van kleurrijke fasen wat wij in haar lazen met meerkleurenglazen reikt verder dan…

Een klus die je al eerder klaarde En boven wacht de zeer vermaarde Heer Helios, hij kent je waarde Vindt je een prachtig exemplaar Je weet het wel zegt moeder Aarde Op weg naar ’t licht dan wordt het zwaar Eenmaal verwarmd, jij fijnbesnaarde, Toon je - je opent je zowaar - De kleuren in het openbaar Die je tijdens je sluimer spaarde Je…

Ver afgedwaald van de zee heerst zij over les lacs salés Getooid in zacht roze wit en blauw knispert deze koninklijke kristallen vrouw Een geurig paars lavendeltapijt omringt haar lacs roses waterrijk Odin en Helios haar bovenaardse goden-vrienden op de knieën de sauniers als scheppende bedienden Un roi flamant rose vliegt rechtlijnig…

deze nacht zweef ik met Apollo boven het landschap zonder tijden lig ik geketend in mijn windstille denkraam, weet ik dat alleen vogels de taal van Aeolus verstaan, glijdt Ariadne’s draad uit mijn handen, voel ik hoe verlangen voorbij de verte waait, deze nacht zie ik hoe de zonnegod een gat in de vensterbank brandt, ik op zolder woon in Helios…

laatste stuiptrekking in het slotakkoord achteraf begrijpelijk, na deze enumeratie van de voorjaarsopruiming van het nu eens briljante dan weer mediocer gefulmineer op het mespuntje van de tong van de god die geen god is maar een afvallige schutspatroon die wij in zijn doemval achter Icarus hebben waargenomen, joyridend met Helios…

Met zijn gedoofde toorts achter groene muren van gouden cypressen daalt Daedalus' zoon Icarus in een eenmalige niet voor herhaling vatbare teugelloze vlucht aardewaarts als helios' stand-in vol elan en hete daad hominidae verterend neanderthalers sparend in een door jeugdige overmoed tot mislukken gedoemd faliekant uit de…

Vannacht keek het oog van de zilveren god helder en fier in het donkere zwerk naar ruimteschip aarde, de blauwe planeet nu eens door Helios' stralen beschenen dan weer door omwenteling in het duister waar James levenslang heeft gekregen Een eerbetoon van de god van de Kosmos aan Lovell die oud als Methusalem werd reiziger die…

- met lichtend schijnsel op zijn ranke schouders Op de brede treden van het hoge luchtpaleis in de lichtgloed van een gouden koepel ziet hij Helios gehuld in purperrode mantel in een zetel van smaragd stralend met zijn alles ziende ogen Die ziet hem staan en kijkt verrast, hèm had hij zeker niet verwacht 'O Zon,' zegt Phaëthon…

Oh, die nieuwe lente, die weer komen gaat, met dartel blad te spelen in een ontloken wind onder het uitdagend groen, gedronken van de dauw van het ruisend blad als murmelende beek, elixer van het morgengeel uit de lissen te stelen, ook als Helios en de maan in hun baan zullen vertragen, meegevoerd op de diepste tonen van Pan’s…

Laureate lyrisch daarna de schildering door den late Pre-Raphaeliet John William Waterhouse toen als the Lady of Shalott Haar ware naam Aquagelyth op de vlucht voor een der satyrs boosaardige gedrochten half god Bang in groot verdriet rende zij door een tranendal haar blonde dos in sliert wonderwimpers liepen door bevrijd metterdaad door Helios…

te weeën alterweeïg ligt het zieke najaar doods en verdelgd maar welaan, heugt uw gemoed deins niet voor het ritueel in greppel en sloot kleurde 't water reeds rood thans blinkert een coupe soleil door de gordijnen blakende en zuiver en helend, of wonderen niet bestonden maar ten enen male als entre acte ondermaans op helios…

Verbrokkelde huizen, misplaatst welgelegen Onwrikbaar vergaan langs de bochtige wegen Rietzomen, kruid, vermiljoen emballage Tressen van plastic als zandsteenbandage Bronzen mensen door tijd in hun drukte vertraagd Alom zang’rige taal die de eilandwind draagt Blinkende branding als een lang snoer van kralen Tussen messcherpe rotsen en Helios…

Zelfs wij, de architecten, Vergaten onze weg naar de vrijheid En dwaalden door de koele krochten Wimperslag - de tijd geeft vleugels Onwennige ledematen van was en veren Zonlicht nodigt ons hoog uit Voeten los van de vochtige stenen We stijgen op in hemels blauw Mijn vlucht duizelt Stormt door Helios' vlammen Duikt door het kolkende schuim…

Doch waar Helios rijst en zijn zongloed koestert de helling, Werden op staken en tralies de ranken geleid van de wijndruif. Tegen het noorden beveiligd door glooiend gebergte en rotskaap Holt zich een zeebocht uit, waar 't stormontvlodene vaartuig Veilige ligplaats vindt of de kleinere boot op het zand rust.…

bloemrijke korenvelden, vogelrijke wadden, meerkoetminnende schorren, kippendoorsprenkelde slikken, uilenlokkende uiterwaarden en vogelaarstrekkende binnendijken bij een licht krimpende volumineuze stuwing uitzwalpend tot bijkans stratosferische cumulusstapelingen op kwikzilverige mercuriumwaarden afstevenend bij het passeren van Helios…

klimt en otters in de plas zich met de rugstreepzandpad laten horen het wiekt en wuift er, 't zindert in het gras als ware zij de mei van herman gorter in maartse buien zonder vest of jas jaar in jaar uit die gangen der seizoenen Nu klopt de lente weer aan haar portaal niet hard maar zacht het zweijmelt allemaal als dan de zoon van helios…

drempels van licht, op de rossige gloed van Aurora Door galerijen verspreidt zich gefluister en golven geruchten langs gevederde ruggen; hun nachtelijk waken komt langzaam ten einde als 't grauw van hun vacht gaat verbleken Vlak vóór ons een roerloze spiegel van water, door ijle dampen onttrokken aan 't zicht en nog voor de dans van Helios…

De liefde schijnt alleen bij volle maan Dat is Amór - zoals je weet een man Selène doet wat Lúna óók doen kan Ze schijnt - maar juist dán komt het erop aan Of het de schijn is die Amór bedriegt Wie gelooft wil níet zien dat de ander liegt...…

SEMPER EADEM Ik ben blij en verheugd op deze bijzondere dag - gelijk wouter koolmees in haagse sferen - om van uw virtuele herfstdoordrenkte doch desalniettemin vederlichte tabblad te mogen vernemen dat alles in u van binnen van buiten en van boven klopt en veegt en wederom, als steeds, ademt zoals het moet dat ge vroeg…