Alle inzendingen over herkansing

Je denkt dat hij nog een kans verdient hij ziet immers zijn fouten in. Elke dag heeft hij kansen genoeg gehad het heeft zo weinig zin. Wat er niet echt in zit bij iemand komt er ook echt nooit uit En toch heb je zo'n moeite te komen tot een besluit. Een kleine attentie, een knuffel een avondje met z'n twee. Zelfs zulke kleine dingen…

Wat hier aan het oog is blootgesteld, is ordentelijk geschikt, veld na veld. Metrisch rechtlijnig, gelijk plaatsbepaling, kruisen eindeloze rijen zonder dwaling smetteloze lijnen, om ginder in ijle ielheid naadloos te verfijnen. De open horizon ademt een blauwe bries. De wijde omtrek zegt los te laten zonder verlies. Hier geen gepijnigde…

het lijkt verdomme wel of ik ben opgegroeid tussen witte jassen; altijd pogingen een wankel evenwicht te verruimen of bezig lege bladzijden te vullen met opgeraakte gedachten het moet geen obsessie worden geen ontworteling van maangewassen dan liever op pad met dode paarden die niets zeggen terwijl de levenden op ontknaping van gemis wachten…

hier liggen we dan ons geheugen te ontkalken is het moment daar, vergeten we onze herinnering te ontklemmen dit heet een tedere beroering aanraakbaar, vleesgeworden verenigen onze gebeurtenissen met datering en plaats onontkoombaar en voltooid bevroren tot we in eeuwigheid verzanden is het nog niet gedaan…

Wat eens was is er niet meer Een acute explosie Een geconcludeerde breuk Verzachtende omstandigheden Een herkansing volgt Verspilde tijd Doorboord van een ijskoude wind Vallen parten uiteen…

Rond het middernachtelijk uur Strandden wij op Aiaia, Onwetend van oneindigheid Van jeugdigheid in levensduur Van 't eeuwig Elyzees elixer In Circe's magisch receptuur Zij, godin en kruidenmengster Schalks, bevallig qua postuur Troont mij naar haar rotspaleis: Daar vleien zich tegen een muur Negen van ons schip verbannen Vastgeketend…

Een warme glimlach tovert kuiltjes in haar nog wat slaapdronken wangen als ze uit Morpheus‘s armen glijdt ze zal de nieuwe dag gaan veroveren wind en regendruppels ten spijt ze lieft de herfst boven zomer en winter de lente is ook een zaligheid maar de herfst met al die dwarrelende bladeren en kleurende klanken die hoort bij haar hart…

waar we samen krasten in oude notulen van voorbije nachten en vergeten passie nogmaals de dubbele oxer namen foutloos zwegen…

Verdwaalde gast boven de plas. Verdwaasd gegak. Hij moest rechtsaf, vloog uit zijn baan en zag ze gaan. Hij grijpt zijn kans en sluit zich aan.…

's Zondags in de zijkapel, vooraan de eerste banken Zaten Jan en Mien de Heere trouw en vroom te danken Na de Mis gelijk naar huis, voorbeeldig als zij waren Nimmer trof hen een verwijt of enige bezwaren Eenmaal thuis klonk geen geluid van leven door de muren Geen uiting van passie in ochtend- of avonduren 't Was wel zeker, zo dacht men…

weer terug reclame; nee huis aan huisbladen; nee hervonden drukwerk; ik weet het niet vergeeld, getergd, bestoft wat is nog toe te voegen aan wat bestaat likt ergens een tweede huid zilt, zoet, opnieuw elke keer als ik alle plooien proef en voor lief neem…

Want dat leven, wat je maar een keer krijgt Voorziet niet in een herkansing. Dat leven, krijg je maar een keer je moet eruit halen wat erin zit. Maar gooi je het te grabbel, is het voorbij…

Rijzende nocturnes flitsen honend contouren van verachte flora uit hun losse pols Gekegeld op gepolijste kasseien druppelen zij bebloed de versmade grond in en smeken onnodig om herkansing Dan puft de maneschijn in 't holst van 'r nacht en gelukkig beklimt 'n schim de berg van hoogmoed en vergankelijke kracht…

Hoe kun je verbaal je gram halen op een paal geen paal om aan te dansen of een te laten herkansen Hoe kun je verbaal je gram halen op een flitspaal als je net iets harder rijdt dan mag wordt je geflitst, als je het niet zag Dan wordt je er wel aan herinnert op het moment dat je de prent ontvangt dan vraag je jezelf af: hoe kun je verbaal…

Woestijnen reiken horizonnen ver tot waar de prooi gestorven ligt als zand tot stof gemangeld ogenschijnlijk lijkt de aarde dood maar in de diepzee kiemt nieuw leven in het licht dat moeder aarde straalt het toeval neemt zijn kansen waar stort bui na bui op elke rotspartij tot kolkende stromen over kale akkers mossen kleuren al wat…

Verschijningen in drievoud van de geest van een heel leven, die een herkansing biedt om dit maal iets om de kerstviering te geven. Verschijningen die om wroeging vragen aan het hart dat vaak vergat, iets met de ziel te delen op de drempel van een nieuwe start.…

Is het uitzicht op een hemel, hel of herkansing niet gewoon een loze belofte ongestaafd en niet bestaand? Een dwangmiddel tot een dienstbaar nuttig leven, en dat er na de dood geen tweede kansen zijn? Dat wanneer je dat witte licht ziet, of een tunnel, er ook geen stilte rest, maar niets, zelfs geen zwart.…

Moeder Zoals jij daar zit Zo eenzaam En je ogen leeg Ben jij nog wel In deze wereld Ben ik voor jou Nog wel het kind Dat jij ooit kreeg Ik zie je starend Naar mij kijken Wat gaat er in je hoofd toch om Geen woord Komt er over je lippen Ik haat die sfeer Waarom Waarom Jij was vol warmte Mededogen Had mij Als eenieder Lief Dit leven…

Benieuwd Wanneer ik je weer zal zien Benieuwd Ook verbaasd Wanneer jij er zijn zal Ofschoon Vertrokken Met de noorderzon Welke zon dan ook Alleen jij wist jouw bestemming Maar Jouw hart ligt En dat weet je Hier bij mij Kom het halen En blijf - Thuis Waar jouw hart ligt…

zijn lach en zacht gezang galmden in overvloed door de bejaardengang ondanks de treur van terreur achter zijn bruine ogen verschool er een geborgen schoonheid om de wereld als achttienjarige in herkansing te mogen zien nu wordt hij een kind zonder (t)huis met de riemen van VVD en de losse eindjes van de Bijbel CDA al die…

hier om deze vreemde hoek schuilt het afscheid de klauwen ver gekend breed gespreid, hier ligt de sprong voor- of achterwaarts te wachten op de mens en zijn vergissing een momentum van de eenzaamheid of wat warmte in de kleinste hoek ben je mens geweest, het antwoord en de vraag een groteske rondedans hij weet het niet, nog niet een herkansing…

een moeder met haar kind dat is onze aller gemene deler niet in een of andere godsdienst die hun waarheden in allerlei teksten laten lezen en ondertussen alle eeuwen door hebben bewezen dat er iets niet klopt aan hun leren ik geloof in deze God want we zijn van elkaar afhankelijk ook al zijn wij vergankelijk misschien krijgen we een herkansing…

Wanneer de zwarte merel zingt het roodborstje de dag uitzwaait de leeuwerik weer kronkel wormen vindt en de gaai weer op haar vlaams graait twee opgewonden spechten onder bomen dansen groepen kauwen het grauwe asfalt bezitten groenlingen massaal schreeuwen om herkansen en bosjes sneeuwklokjes niet meer witten als het zonnetje zich aarzelend…

De avond valt in, het eten is achter de rug, de koffie pruttelt, je kunt niet meer terug En evenmin kun je het overdoen De nacht valt over de stad, lampen gaan stuk voor stuk uit, ’t wordt donker ’t wordt nacht Die je niet meer kunt overdoen Net als het leven, de start, de aanvang, het verloop en het einde Nooit een herkansing, nooit…

Ik stelde je een domme vraag, Tussen droopy en verliefde ogen keek ik je aan, Je lachte en liet begaan, Ik besefte deze gekke blik te laat, Voor een herkansing leek het veel te laat, Wou nog interessant overkomen, Maar de overige vragen waren te weloverwogen, Ik werd doorprikt, Geheel voor jou ongeschikt, Een blauwtje had ik opgelopen,…

In de sleur van moeder en huisvrouw Is ze in 't huwelijk ondergegaan Niet gelukkig, haar wereld grauw Angst voor 't onbekende doet voortgaan Kinderen worden ouder en ze scheidt Ontdekt dat sociale vangnetten bestaan Er was nooit tijd en gelegenheid Voor evaluatie van huwelijk en leven Voor 't groeiproces naar volwassenheid Geluk mocht…

Zonder profielwerkstuk ...centraal schriftelijk ...vragenlijsten ...correctievoorschriften ...herkansingen ...Ministerie van Zonderwijs ...agressieve ouders ...van hyperactieve ADHD'ers ...zenuwaanvallen ...portfolio's ...Inspectie van Zonderwijs Zonder stress en ...overbelaste dagen ...rapportvergadering ...teamuitjes, -reünies…

Krijgt u nou democratische gedachten wanneer u strakjes in het stemhok staat na een campagne vol verwijt en haat? Of mag ik dat niet meer van u verwachten? Kies dan maar niet, verzoek ik u met klem: Democratie verdraagt geen valse stem.…

het koele verstand wilde acties van ons reptielenbrein maken relaties feilloos van kant de mens en intermenselijk verkeer zijn beslist voor verbetering vatbaar maar wij beleven dat zeker niet meer de conclusie lijkt onweerlegbaar we moeten met elkaar leren leven en met het menselijk tekort maal X later wacht ons onstoffelijk zweven herkansing…

Dharmawiel in roulatie hadden gebracht Dat er op de Messias moest worden gewacht Tot die een exodus zou voorbereiden En ons bevrijden van het eugenetisch rassenscheiden Maar met de Dreyfus-hetze was het mij gaan dagen; Het beloofde land ligt daar waar wij het dragen Een verschansing tegen de barbaren De pogroms en de oppressie van de tsaren Een herkansing…