Dode mus
zijn lach en zacht gezang
galmden in overvloed
door de bejaardengang
ondanks de treur van terreur
achter zijn bruine ogen
verschool er een geborgen schoonheid
om de wereld
als achttienjarige in herkansing te mogen zien
nu wordt hij
een kind zonder (t)huis
met de riemen van VVD
en de losse eindjes van de Bijbel CDA
al die poppenkast agenda’s bij elkaar
gestropt
met zijn armen
regel op regel op
regel op regel op
regel op regel op
regel gebroken
naar het land van Ebola verstoten
de aarde lijkt gespreid
Geplaatst in de categorie: afscheid