Alle inzendingen over het donker

Donker voor m’n ogen. Donker in m’n hoofd. Donker is het leven, Emotioneel verdoofd. Donker zijn gedachten. Donker als de nacht. Donker zijn de wonden, door daden toegebracht. Donker vult het leven. Donker, niets te zien. Donker doet beseffen, dat ik weer licht verdien. Donker wordt weer schemer. Donker wordt weer licht.…

donker smaakt een beetje koud - fris – maar aangenaam donker smaakt een beetje wanhoop - pijn – maar vol gevoel donker is alleen een gedachte…

Daar waar de lucht hemelsblauw kleurde, de bloemen hun geur afgaven als bezwangerde lucht schuiven donkere wolken langzaam maar zeker over de stad. Maar gisteren, scheen de zon, zoemden de bijen geurden de bloemen, dat WAS, NU is het donker, zie jij het ook?…

Niet te branden uit het bed, het is zo donker, hoor ik gekreund nog maar net! Niet te porren op te staan, doe dan ook geen lampjes aan! Ik kijk eens rond en besluit dan snel, die dag begint ook zonder ons wel nestel me gezapig wederom in het nog warme bed! Hoe heerlijk is nestelen?…

Maar onverklaarbaar staren ze me aan in het donker dat geen donker blijkt ook al is al het licht nu uit.…

hoe donker is de nacht als ogen zijn gesloten woorden zijn gestopt en leven niets meer geeft hoe donker is de ziel als harten zijn gebroken woede opgekropt en geven niet meer leeft hoe donker is de geest als liefde lijkt te dwalen denken steeds verstikt en huilen niet verlicht hoe donker is de dag als wolken samen pakken bliksem niet verschrikt…

Grenzende gedachten bij de tijdloze schemering, geroepen door prachtig donker, mooi als het licht Zonder spreken dichtbij de oudste waarneming, het niets een omhelzing van eeuwig vooruitzicht Terug zonder traan naar de zwarte filmrol, verzadiging van elk hunkerend begin In een duidelijker aards rock & roll, op een toneel zonder podium gewin…

Soms in het donker wordt ik wakker terwijl licht mijn wezen omarm Stoor me aan het daglicht het donker is wat mij raakt Ik kijk maar zie niets En weg is de kracht dan leef ik de dag Tot ik morgenzon weer zien mag…

Grijze muren, donker overal, zwarte vloeren, waardoor ik steeds weer val. Lichtloze kamer, donker compleet, nergens ramen, koud en toch ook heet. Niks meer te zien, donker om me heen, verloren en verlaten, ik voel me zó alleen...…

Langzaam wordt het donker in mijn hoofd. Donker door nooit uitgesproken gedachten. Lachende evenmensen. Ik glimlach terug. De donkere gedachten vullen mij. Denken gaat niet meer. Ik doe het. Gedachten vloeien uit mij, vallen in een plas met bloed. Mijn gezicht glimlacht. Maar evenmensen lachen niet meer terug..…

De zon streelt haar zwarte haren en rustend op haar knieën smeekt zij om leven want de donkere nacht nam haar ziel weg van haar Ze spreekt met haar ogen, die het licht niet meer zien. Aleen maar donker Alleen maar donker…

In het donker Gerijpt tot Hout van grote Klasse, heldere Overgangen naar Smal, schoon spinthout, Op de houtstek Blijkt pas hoe Kolossaal de kwaliteit Van het leven is dat In het donker Groot werd, Het donker dat Naast dood ook Leven schiep…

het is te donker pappa om buiten te zijn het is niet donker genoeg om naar bed te gaan het is te stil pappa om met je te praten het is niet stil genoeg om met je te zwijgen het is te donker pappa om te zien hoe je was het is niet donker genoeg om te vergeten wie je was…

Het is donker, pikdonker, nat, vies, lelijk, een moeras, onkruid. Hij is boos. Ik weet niet waarom. Wat heb ik gedaan. Hij blijft doorgaan. Stop. Het is donker, pikdonker, nat, vies, lelijk, een moeras, onkruid.…

donker zwart zo zwart…

Vertrouwd is het donker Van uit het niets zomaar hopend op iets mij een weg banend in het donker zoek ik naar warmte en het licht geheel vrijwillig soms verplicht maar toch... rusteloos en moe ga ik dan stilletjes weer even naar het donker toe Intens genietend doet het geen pijn niets of niemand te hoeven zijn…

In het donker tot het licht.…

In het donker zoekend en tastend waar is doortocht? In het donker hopend en wachtend om op te staan. In het donker vertrouwend en verlangend naar de nieuwe morgen.…

Alles wordt donker rondom jouw aanwezigheid -- Blijf in mijn ogen!…

Gedachteloos lopende woordeloos denkende wacht ik tot het donker mij inhaalt.…

Ik wil niet langer tastend in het donker vragen naar de bekende weg Het lichtknopje…

Donkere nachten ogen die duisternis zien binnen in je ziel.…

als het donker wordt haalt de zwartkijker steeds weer z’n grote gelijk…

Het doet me aan de doden denken Regen in een donker bos Waar wel licht is maar gedreven In wat koud is donker wordt Regen donker bos Wordt donker regenbos In wat as is wolken wordt Naar wat grond is nat gerezen Waarin stilte zoveel dieper groeit Tot op het bot vermolmd is…

Vroeg het licht dat scheen: "Waar is dat donker nu heen?"…

Het is altijd donker, donker voor mijn ogen, donker in mijn hart. Het is leeg daar binnen, want mijn ware ik heb in nooit kunnen zien.…

maak het donker zo donker zo veilig in de nacht voelt ze zich heilig het maakt haar zacht niemand die haar ziet haar schreeuw hoort au jouw licht mag het uit? het doet me zo’n zeer en zoveel… zoveel meer…

Het is donker, toch is het dag. Terwijl de regen naar beneden klettert, een lammetje om zijn moeder mekkert. Het is donker, toch is het dag. Een moeder geeft haar kind een hint, deze schuilt tegen haar aan onder de paraplu. Het is donker, toch is het dag. Een koe staat met haar kop boven de sloot, haar kalf zuigt aan haar uier.…

Als alles buiten donker is, mijn vrienden mij niet verstaan, dan wend ik mij van hen tot U, vind liefde in uw ogen. Als alles binnen donker is, en ik mijn ziel veracht, dan wend ik mij van mij tot U, vind liefde in uw ogen. Als uw gelaat zo donker is, uw toorn mij bedreigt, dan wend ik mij van U tot U, vind liefde in uw ogen.…

Van uit het niets zo maar hopend op iets mij een weg banend in het donker zoek ik naar warmte en het licht geheel vrijwillig soms verplicht maar toch... rusteloos en moe ga ik dan stilletjes weer even naar het donker toe Intens genietend doet het geen pijn niets of niemand te hoeven zijn…