Alle inzendingen over het nieuwe licht

Uit de stugge Nacht groeit Gestaag het Nieuwe licht Waarin een begin Geboren wordt waar Het einde voorgoed Begraven is - In dit licht Geloof ik, in Dit nieuwe licht Waarin ik leven zal Als ik ben gestorven…

Voor Jeannet Koninklijk opent Zij de luiken Voor het nieuwe Licht dat vol Levenslust binnenstroomt Cipres en salamander Om voorrang strijdend In dit nieuwe licht Dat naar 't lijkt Altijd duren zal Geschreven voor je 54e verjaardag, 1 september, Dolomieten, vakantie 2012…

Waar tot voorkort Afval in diverse soorten En maten het straatbeeld bepaalden Heerst nu het serene groen - Geen blik, plastic of glas Meer te ontwaren, En door het kleinste spleetje In het viaduct straalt onverwacht Het nieuwe licht op het Prille groen - Nieuw licht, nieuw leven, Daar was het Nederland Schoon Nu eenmaal om…

Toen de zon niet was kwam ik anders uit de droom blij door dit nieuw licht.…

Te bouwen aan gedachtengoed daarvoor is het nieuwe licht gegeven.…

Je bent niet het sterven van zomer en warmte maar de geboorte van warme tinten in mijn hart je bent geen eind van ’t leven bedekt onder stervend blad maar het begin van hoop op het nieuwe licht.…

laat mij gaan en zwijgen over datgene wat geen naam verdient het is tijd voor andere bewegingen ik betreur het niet oude tijden gescheurd in repen in bedommeling van geleegde ogen het nieuwe licht als room verstrengeld in intensiteit van heden…

gaan wij zoeken naar het nieuwe Licht!…

nieuw licht ingeprikt.…

De ochtendstond ontvouwt de dag De horizon hult zich in ’t nieuwe licht Rond de plaats waar Hij begraven lag Hoort men verblijd een nieuw bericht Het graf geopend Hij is opgestaan Overwon de heerser van het dodenrijk En noodt ons met Hem mee te gaan Als burgers van Zijn grote Koninkrijk.…

Als verf op linnen schilderen woorden zinnen, lijnen pennenstreken geletterd van zwart op wit ornamenten van nieuw licht Tot een doek zich laat lezen als gedicht, tekent taal het bericht.…

Gedachten verwaaien, Waaien mee met de wind, Takken zwaaien hen Gedachteloos na In dit gedicht Tot ze verdwijnen Achter de grijze rotsen In het nieuwe licht Brenzone, Verona, 17 juli 2015.…

ik heb het licht gezien vlamde op in uren van verlangen we smeulden schreven met rook emoties die vervlogen ontmoeten blaast met kracht nieuw licht in wat nog altijd donker was verlangen laait hartstochtelijke liefde die wij in samengaan voluit genieten…

Gij weet het grote nieuws, en, hoe door ’t nieuwe licht Van Theologen, Filosofen, Economen En andre Omen, Nu eerlang hier op aard de Hemel wordt gesticht? – Geduld maar, hongrig hart en hongerige magen! ’t Duurt nog een grote veertien dagen.…

De steen die door Bittere kou bevangen is, De barre winter Ter nauwer nood doorstaan, Voelt de zon Van het nieuwe licht In zich groeien, Komt langzaam tot leven - De lijnen die in haar wonen Roepen haar op in beweging te komen Op naar nieuwe verten te gaan…

Bij jouw lijfje wil ik blijven, liggend in het nieuwe licht. Met jouw lijfje wil ik vrijen, met jouw teer en wit gezicht. Maar ik trouw niet met je, wichtje, wichtje, wichtje, liefje, wit! Lees dit straatgoedkoop gedichtje: ik ben maar je babysit.…

In Baarn is men een eeuw lang reeds gezegend Met Cantonspark en tuinkas tropicaal Als een botanisch Indisch filiaal Voor 't kiemen van de zaden overwegend Al hield de Wintertuin zijn oud gezicht Cahaya Baru werd het park: Nieuw Licht…

Een warme nieuwjaarsdag, wandelen in de zon de kerstbomen zijn met zonnestralen overgoten in verstilde straten, waar de luiken zijn gesloten stap ik door het nieuwe licht en kijk niet achterom het lijkt wel of er vandaag niets is, dat écht moet of een glaasje bubbels schenken, met een nieuwjaarsgroet!…

Nog maar net geboren, 2 oogjes kijken in het felle licht Nog zo onaantastbaar, een prachtig gezicht een gaapje een huiltje, iets waar iedereen voor zwicht Geluiden hoor je om je heen, alle aandacht op jou gericht Een klein wonder, een nieuw licht Hoe beschrijf je zo iets moois, in een kort gedicht…

nu jij en ik ons buiten wagen weg van gedachten aan wat sterfelijk is nodigt het nieuwe licht ons naar het leven nog aarzelend zoals de crocus kracht ontleent aan afgestorven grond en later pas aan zonnewarmte zo wondert ons het weer vernieuwen begin van waar het donker wijkt tegen het uitgerekend somber een nieuw gewekt geluid…

Met de lente in zicht, nieuw licht al gedoofd. Nu ben ik vleugellam, poets geen veren meer. Toen jouw einde kwam, stortte ook ik hard neer.…

Plots zag ik de huizen in een ander, een nieuw licht, ik keek door de ramen en zag hoe ze leefden sommige al tientallen jaren, andere nieuw als de morgen nog zonder geschiedenis, zonder verleden.…

ongrijpbaar zijn sommige zaken die onverwacht haken aan gekoesterde verlangens zij openbaren hun gaven in nieuw licht toveren bij ieder een lach op het gezicht stukjes geluk passeren en proberen in verbondenheid ons liefde te leren zonder bezit alleen in het zijn wordt de som der delen meer dan de inleg van velen…

mag ik toch wanneer je afstand neemt in nacht en bij donker even de warmte vergeet die wij samen delen de morgen voor je openen liefst zon maar hagel sneeuw en regen het is me zo gelijk als jij maar straalt weet dat ik in het nieuwe licht van iedere dag nog altijd bij je blijf…

Vrieswind, volle maan het oude lijf vertelt van aarde bomen komen om de dwergen hakken zich een weg het nieuwe licht is zonder schaduw herfst dus droge lippen niemand kust die oude mond de grond is weggeslagen in de dagen die behuild zijn zout weerkaatst het licht verdroogde huid en droeve woorden…

In het nieuwe licht rezen wijken op, wegen kwamen en gingen overal naar toe. Die sloeg ik dan ook in. De bomen achterna. ------------------------------- uit: 'Weg, wegen', 1985.…

het heeft de smaak van leven verloren kon ons niet meer bekoren in het dagelijks gebruik het deelde jarenlang de ruimte waarin wij leefden voelde vertrouwd maar werd zonder gebruikt te worden oud afscheid was een laatste aai en dank voor het uitstekend functioneren in nieuw licht gaan wij wat minder en meer duurzamer proberen…

december geurt naar het herinneren proeft naar de smaken van een feest maar minder zoet we laten de vervoering toe door de echo van aloude klanken zo komt ons weifelend hart tot rust warmte herstelt eens het verdriet dat we leerden vergeten in een nieuw licht dubbelzinnig geluk…

In schemerserre wacht ik het nieuwe lichten van rijzende zon. De werkers dekken het dak, ruimen de rommel, wij wanen ons rijk. Ondanks de waanzin van vele personages dromen we hemel. Mijn god is groter dan ik hem kan voorstellen, want god is alles. De ledematen zijn deel van grenzenloze puurheid.…

mijn groezelige papier gefeeste woorden in wrikkende verrijzenis tastend in dit nieuwe licht geëtst in lichte lijnen…