Alle inzendingen over huilen vol wanhoop

en kan je huilen vol wanhoop het wordt morgen en je weet het is over er wacht nog iemand die van je houdt die ander vervaagt het is over voorbij…

Ze is wanhopig, vaak meer dan dat, voelt zich overbodig, nutteloos. Ze is verdrietig, soms zoveel dat het schreien begint, vanuit d'r keel, ze is bedroefd. Ze is zo vrees'lijk overstuur, loopt met d'r hoofd nog net niet- tegen de muur, maar de wanhoop overspoeld haar met grote golven, ze huilt.…

Of ik nou huil, lach of anderszins, lol heb of verdriet, die vier gegeven door iemand zonder gevoel, die raakt me van zijn leven niet, want ik leef: met de moed der wanhoop!…

Het huilen van een kind, een moeder weet wanneer het " menens is" het kind huilt omdat het boos is, omdat het zijn of haar zin niet krijgt, vanwege onbegrepenheid, vanwege straf, OF om zijn gelijk te halen.…

Stoere mannen, stoere meiden ach die huilen niet sprak men jaren geleden en zo is menig traantje toch vermeden, huilen deed je immers niet, al had je nog zo'n groot en intens verdriet, neen, huilen deed je simpelweg niet.…

Tegen je warmte, dichtbij Lig ik te overdenken De slaap geen vat op mij En naast mijn gedachten, lig jij Tegen je warmte, dichtbij Voel ik mijn wanhoop branden Ik huil om wat je net zei En naast mijn wanhoop, lig jij Tegen je warmte, dichtbij Overpeins ik mijn verdere leven Ik wilde voor altijd wij En naast mijn leven, lig jij…

Als ik er ooit niet meer zou zijn, wanhoop dan niet. Laat ik niets meer van me horen, bén ik er dus niet meer, heb dan op gepaste wijze, verdriet. Natúúrlijk mag je óm me huilen, láchen mocht tenslotte ook. 't Zijn juist dié emoties, die horen bij leven én bij dood?…

soms zou je even willen huilen je voelt dan zoveel pijn je wil dan ergens schuilen en warm geborgen zijn soms zou je even willen huilen maar dat lukt je niet dat komt van al die jaren dat je hebt gevochten tegen je verdriet soms zou je even willen huilen ook al is de kans nog zo klein wat niet is dat kan nog komen maar het lijkt je wel…

chaos schept in korte zinnen wartaal uit begrip brengt wanhoop bij mij binnen in een leven zonder grip ik lach maar voel wantrouwen loop maar ben de weg steeds kwijt wil met jou kastelen bouwen maar de lucht krijgt altijd spijt zie me in je ogen breken mijn woorden hard en vol venijn dwing je zo mij te vergeten dat denkt de chaos in mijn…

Achter mij huilen mensen. Hele rivieren vol. Maar mij lukt het. Ik hou mijn tranen vol...…

Het huilen staat me nader, dan het lachen toch is mijn gedrag vergelijkbaar met dat van een clown. Ik moet sterk zijn!…

, wanhoop is er iemand die je er doorheen loost Huilen bij pijn daar kun je niet aan ontsnappen hulp moet geboden worden dat kun je niet aan je laars lappen Tranen vertellen je hoe jij je voelt tranen helpen je los te laten helpt tegen depressie huilen verminderd stress in alle staten Het lichaam produceert tranen tranen zijn een teken…

ademhalen vuurspuwers van teken en taal heilige eik heeft gelijk samen deze strijd de ruimte voor tijd nog tijd genoeg snuiters als ruiters blijf koel en kalm het hart klopt nooit meer bang het symbolische tegengif help mee aan het grote geheel heelal gil dans spring de mens is onsterfelijk Marci luni insula sum kom Phoebe weer vol…

Niet omdat het herfst is de ochtend zwelgt van mist maar om alle dagen er ligt een hof vol zon te baden de deur wijd open we drinken straks bij wat wil mijn vrouw graag weten dan weet je het zelf bijlange niet…

walvissen tranen zeehondenbaby’s huilen een zee vol verdriet…

Ik huil en schreeuw, net als een leeuw. Ik lach, op een zomerachtige dag. Ik vecht voor strijd, in een moeilijke tijd. Ik was kwaad en boos, wat was er met me loos? Ik werd bang en wanhopig, zelfs als ik in bed lig. Al die emoties spelen een eigen rol, daarvan word ik soms helemaal dol.…

Soms is die doos Vol verdriet Gewoon te zwaar Te zwaar Om te openen Te zwaar Om op te ruimen Te zwaar zelfs Om te verplaatsen Een plek geven Alsof het dan weg is Verdriet Gaat alleen weg Door te huilen Blijven huilen En als de tranen op zijn Nog eens huilen Een rivier vol tranen Stroomt naar de zee Neemt…

sterk zijn is stralen zelfs als je niet gelukkig bent sterk zijn is glimlachen terwijl je zou willen huilen sterk zijn is kalm blijven ook ten tijde van wanhoop sterk zijn is steun geven terwijl je zelf steun nodig hebt sterk zijn is iemand troosten ook al ben je verdrietig sterk zijn is de moed hebben om met iemand iets goed te maken.…

Soms lach je Soms huil je Soms wil je niet huilen Maar dat gaat dan niet Dan kijk je in de spiegel En zie je alleen nog maar verdriet Soms wordt het gewoon te veel En stapelen alle emoties zich op Ogen vol tranen Bij de laatste traan Ben je opgelucht En vind je rust in je hart Huilen is zoals lachen Het is een gevolg van een oorzaak…

Een treinstel vol goede moed, in de wanhoop der reislust, sieren glazen kasten mijn plafond. Ik lach bijna hardop, maar vergeten doe ik niet.…

Geven en nemen Presteren en ontvangen Plezier en droefenis Dapper en bang Eenheid en polarisatie Liefde en angst Blij en zwaarmoedig Hoop en wanhoop Gezond en ziek Licht en donker Liefhebben en haten Verlangen en afkeer Positief of negatief Het is lachen of huilen Ik hoop op veel lachrimpels En weinig tranen in 2025…

donker smaakt een beetje koud - fris – maar aangenaam donker smaakt een beetje wanhoop - pijn – maar vol gevoel donker is alleen een gedachte…

Ik huil en ik huil En ik knijp in mijn vel Maar je bent heel erg weg En je komt nooit meer terug O waarom is er Naar de hemel geen brug…

een laatst bericht verschrikte ogen in een wit gezicht toch schrijven letters door in zinnen vol wanhopige gevoelens maar het uitroepteken blijft nog steeds in dikke mist…

Ik gun mezelf een frisse bries Met zuivere lucht, veel zuivere lucht Ik zou gaan jubelen en juichen Mijn armen wijd Ik zou de frisheid naar binnen zuigen En ik zou huilen Heel veel huilen Ik zou huilen Tot ik niet meer kon Ik gun mezelf een open veld Met bloemen, heel veel bloemen Ik zou gaan huppelen en hollen Mijn benen in de lucht…

Wijs genoeg voor desillusie en daarbij nog prettig dom en vol van gematigd verlangen daarom. Tussen wanhoop en dwepen zijn we drinkende vrienden die met iets meer distantie van elkaar weten.…

En ik huil ik huil hard, ik huil zacht maar ik huil en ik stop niet En ik schreeuw ik schreeuw schel, ik schreeuw snel dus ik gil ik weet niets, het doet me niets en ik stop niet Zo warm is de zon verstikkend zo warm zo koud ben ik maar ik beweeg niet Zo groot is de wereld reusachtig zo groot zo klein ben ik minuscuul als een…

Mijn ijdelheid ontsiert de waarheid verscholen achter ogen vol ziel Mijn ijdelheid brengt lach wijl traan inwendig pijnigt Mijn ijdelheid Mijn puin Mijn wanhoop die nooit verdwijnen zal…

vol verdriet niemand die het ziet ze weten het niet diep in mij heerst een onstuimige storm die zich niet uiten kan ik huil niet meer ik weet niet meer hoe het moet niks kan mijn verdriet nog stillen…

Die onbedaarlijke lach, die ik zo zelden zag, is terug vanwaar hij was, de onstopbare lach, die zeg maar - slappe lach, is terug in ons midden. Die glimlach, die zachte lach die lieve lach is tussen ons een stilzwijgende overeenkomst, want; Het zal ons een worst zijn! Wat jij!…