Alle inzendingen over ideologie

Weg met het geweld weg met de pijn zijn dagen zijn geteld zijn bos is geveld niemand gelooft toch meer wat hij heeft verteld zijn dagen komen niet weer maar toch loert zijn ideologie nog op iedere hoek een ander neemt het roer en zie hem geloven ze deze keer het gaat sluipend, heel achterbaks mensen gaan erg laks met vrede om…

in vergetelheid leunt de avond tegen de muur, zoals alleen het lege licht gewichtloos is steunend op langdraden, gevangen tussen binnengrenzen van verworpen eilanden in een zee van nacht, van almacht van blinde sterren als gaswolken zolang zij voor regen behoeden…

Aan verdrietig zaad ontsproten zijn deze woordelijke loten en ontvouwden droeve bloemen om gevoelens te benoemen. Letters als messen in een scherpe tekst kunnen ten diepste gewetens kwetsen, door ideologen tot waanzin behekst als voorgangers die gewetenloos zwetsen. Bloemen verbloemen het verdriet en de pijn. Een jonge bloem gesneden…

Men leeft niet zomaar elke virtuele ideologie, wat te denken valt voorbij aan wereldkundige maatstaven uit te beelden naar kieskeurige kosmopolieten wat ik zie rallentando de toon nog is gezet zonder zwevend laven.…

Na weken druk ging Faber overstag Met 'omvolking' bedoelde ze niet die Berucht van nazi-ideologie (Bang dat ze geen minister worden mag) Toch is omvolking stellig aan de hand Met steeds meer xenofoben in dit land…

Nachtmerrie, plicht of feest, aanbeden of gevreesd, de tijdgeest is een beest dat nooit lijkt weg geweest. ´t Is of ´t er altijd was, maar ´t is er nog maar pas. Opeens was glanzend dof, succes sloeg om in sof, geleerd werd gedateerd, waardeloos gewaardeerd en ´t minste werd het meest tot glorie van het beest. Ben je geen onderdaan, dan…

Ieder zijn eigen genoegens, uit voorkeur de sleutel tot het gestelde doel uit ambitie of een nog verborgen ideologie vervat in de bolster van intrinsieke waarheden, wie het weet, toch weer anders te definiëren, talent van schoonheid uit de wetenschap of schone kunsten, door elk individu weer anders gemodelleerd, die beide in…

Sinds jaren wordt ons onderwijs verteerd door politieke ideologie. Dan raadpleegt Paul de scholen zelf, en zie hoe hij hun klasse maatplan agendeert! Een 10 omdat hij vakwerk nú herkent, een 1 voor het verzuim in ’t parlement.…

Zoveel haat gemeld in nieuwsberichten Zoveel haat gepredikt door ‘verlichten’ Míjn God is beter dan de jouwe de Bijbel beter dan Koran Eén ding is zeker: er komt alleen ellende van Of het om ideologie of om religie gaat: de fanaat verkondigt nooit de liefde maar predikt altijd dood, verdoemenis en haat!…

waar zijn de kleintjes van wie hun onschuld werd gestolen wiens kleren zienderogen vergrijsden bij het opspelden van een ster werd het licht in hun ogen gedoofd toen angst zich meester maakte was het leven nog speels de ene minuut werden ze weggerukt bij de volgende vroegrijp door een onbegrijpelijke ideologie die de wereld verstilde…

Voor George Orwell Toen 't Koude Oorlog was: IJselijk toekomstbeeld In 't algemeen nochtans Blijft het gewis Dat een regering op Ideologische Grondslag gewoonlijk Een schrikbewind is ----------------------------------- uit: 'Zeslettergrepigheid', 2009.…

Bleek deze ideologie een hoogstaand van andere orde.…

Niet om ideologie. Niet om macht. Wel om vriendschap van mens tot mens. Ondanks alle tegenstellingen. Of dankzij? Dolce vita.…

Ideologie en religie zijn beide een zwaard dat aan twee zijden broeders zal doorsnijden voor wie in haar naam strijden voor bloed en bodem een waarheid van hogerhand voor de claim op het land bloed dat de bodem doordrenkt onschuldig bloed dat is gekrenkt in naam van een waarheid kinderen van Abraham of Ibrahim verwant tot…

slaakt zij een kreet bij het lezen van de leeftijd van een zuigeling: drie dagen om de namen te noemen van hen van wie niet alleen de namen zijn gestolen maar hun toekomst bruut werd afgesneden staan mensen zes dagen en nachten in de rij door een ideologie werden hele families uitgeroeid oma’s, moeders, tantes neven nichten, en kinderen vele…

ik zie een kind creperen aan de leukemie dan schrijf ik zachte woorden en voel mij een genie ik zie soldaten sterven oorlogsindustrie dan hekel ik voorzichtig de politici ik zie de mensen moorden ideologie dan zoek ik in een versje naar een compromis ik zie ze dieren slachten reality-TV dan schrijf ik boze woordjes misschien zelfs…

Een moeder bleek zij huilt een beek die striemend stroomt naar het zuinige licht kronkelend en droomt haar gevoel eindigt in oneindigheid van oceanen van in lange tijd verzamelde tranen zon en zee en zand begrenzen de wereld iedereen een kant grenzen van de wereld huilend leegt haar hart Ideologie vervormt denken en verstart…

Een coalitie zonder echt geluid want we moeten vooruit door brede schouders gedragen maar positiviteit komt niet uit alle lagen rechts en links is niet meer zonder ideologie in een constitutie zijn er geen vleugels geen teugels de vooruitgang in de wetenschap neemt de overhand dat creeert een bepaalde afstand tot de bevolking in het land…

samenleving een schaduwbeeld Dan vinden de schaduwen elkaar In een partij Die niet geaccepteerd wordt in de maatschappij De schaduw is echt Want voor veel mensen is het leven een dagelijks gevecht Wanneer de politiek Blind is voor het leed dat wordt gedaan Krijgen schaduwpartijen ruim baan Angsten voor een vijand Die dichterbij kan komen onze ideologie…

ooit was hij een welkome migrant arresteren wordt weer veiligstellen de individualist is dan de volksvijand wie zal ons zijn verhaal vertellen uiteindelijk is oorlog een bevrijding met genocide als slotoplossing in diplomatieke dialectiek vormt zich vervolgens de dictatuur en vervormt volledig alle vrijheid polemiek over geopolitiek ideologie…

verdeel is zijn leiden daarbij geen enkele leugen vermijden de waarheid veracht een tweet, een boodschap veel kabaal om de macht waar de weldenkende eigenlijk enkel om lacht tekenen verontrustend al lange tijd van binnen uit groeit er verlangen nieuw leiderschap zal het tij keren boodschap van verbinding, hoop weg met de foute ideologie…

queeste van verlossing komt de spiegel van vergankelijkheid voorbij, even lijkt ik te zijn verlost van mijzelf, het dubbele herkent zich in eigen proces, herboren als overlevende kracht, wil ik niet met het bovenaardse delen, evolutief een wijze les waarin mijn open mind opensta, hoef ik alleen voor mijzelf te knielen, met die ideologie…

veranderen velen in brullende beesten waar werkelijkheid woedend wordt verteerd en waarheid draait in gestoorde geesten in harteloze haat voedende berichten waarin gewelddadigheden worden vereerd ventileren ze verwarde vergezichten op zoek naar hun gillend schrille gelijk wanneer haatmail regeert over het ruwe rijk waar haat in naam van ideologie…

Tijdloos kunnen schrijven over geloof en waarheden, dichters dopen de pennen in hun ideologie wat als zand tussen de vingers door naar buiten lekt, woord en beeld waarmee papier is bevlekt, in de kantlijn van verstilde euforie en beheerst verdriet, omfloerst door, in zichzelf te blijven geloven, om bij het ochtendgloren weer te doven…

zonder toegevoegde waarde, onder mijn huid wonen de sterren en planeten, beleef mijn tijdloze zin in dat ene woord, neemt bezit van alles wat levend is en wat de liefde voor mij bewaarde, zo surfend over de goudverf van een herfstdag overzag Ik de tekens uit de letterdoos die de hemel voor mij koos, maar sloeg deze direct weer dicht, een ideologie…

Gevlucht, zomaar een mens, die opnieuw zijn grenzen trekt waarvan hij is verdreven, z’n heil en haard over hem zijn uitgestort, de ideologie vermijdt die hem reeds de rug heeft toegekeerd, niet te geraken waarna hij heeft gestreefd.…

ongelijke dogma’s achterna in slijtende verlangens op het lang verwachte dier, Het is om het even hoe dat heten mag, maar ik zal je blijvend strelen, met in hoop gedeelde dromen, beide uit de ongeneselijke kracht van kwetsbaarheid, De tijd zal tot ons spreken gezamenlijk zullen onze betraande ogen breken om te stranden in een ideologie…

die ik zoek, altijd komt de spiegel van vergankelijkheid voorbij, even lijkt alles verloren van het zelf, het dubbele herkent z’n eigen proces, opnieuw geboren als overlevende kracht, wil ik niet met het bovenaardse te delen, evolutie in één wijze les waarin ik tijdloos voor opensta, hoef ik alleen voor mijzelf te knielen, met die ideologie…

de tegenstelling van het doel, staan alle voeten in een niemandsland, de oevers gescheiden tot aan de overkant, de littekens te begrijpen, te omarmen als tektonische platen van verschillen drijvend nader tot elkaar, een brug te bouwen om niet meer op te halen die kleine tevens grote stap gevoel vrij te uitspreken te erkennen, die ideologie…

Wat mensen scheidt, verleidt door angst door dezelfde sociale deur te gaan, het verroeste harnas van willekeur te ruilen om de eenkennige kleur te verlaten, de moed te vinden ons te verhullen in de mantel van diversiteit in een tijdloze loyaliteit, de opmaat naar een duurzame zekerheid het lijkt heel ver van ons vandaan, blijft de ideologie…