Netgedichten

netgedicht (nr. 72.306):

Hopeloos en broos?

Het mooiste woord wat ik mij wens, het maakt me
licht en tevens zwaar, als mens tussen de planeten,
naast de schepping van een wereld, liefst zonder
buit, anders afhankelijk zonder toegevoegde waarde,
onder mijn huid wonen de sterren en planeten, beleef
mijn tijdloze zin in dat ene woord, neemt bezit van
alles wat levend is en wat de liefde voor mij bewaarde,

zo surfend over de goudverf van een herfstdag
overzag Ik de tekens uit de letterdoos die de hemel
voor mij koos, maar sloeg deze direct weer dicht, een
ideologie wordt hopeloos en broos, niet volmaakt in
onecht licht, als die niet voor iedereen zijn gemaakt,
het moet blijven komen uit de spirit van de dromen.

... Illustratie: Brons: Justabite ...

Schrijver: Pama, 25 september 2020

Geplaatst in de categorie: lightverse