Alle inzendingen over ijsbaan

Voetje voor voetje Stoep is ijsbaan geworden Sokken om schoenen…

het is weekend en het ijs is weg we drinken chocolade in de kantine van de ijsbaan en we praten over vorig weekend op natuurijs met tegenwind en zo zwaar dat we steeds vielen met al die scheuren in het ijs maar wel echt mochten we moeten kiezen dan zeker dat ijs en niet de ijsbaan tot onze verbazing…

Ze gaan dus toch naar Sotsji met z'n vieren De koning, Rutte, Schippers, Maxima Met 'Heya Sven' en 'Van je Troelala' Staan zij straks Poetin's feestje op te sieren Zo wordt er voor de ijsbaan is betreden Door Holland al een scheve schaats gereden.…

In Haren komt een ijsbaan in het klein, Nog even en het klinkt van “It sil heve!” Voor menigeen de kans zich uit te leven: De bocht uitvliegen op het Raadhuisplein. Want wie gewend was vreemdgaan te vermijden Krijgt daar de kans een scheve schaats te rijden.…

Labyrint van rails ijzeren ijsbanen de erven van de stad. Chromen bellen blinken een zonnestraal maakt de lange schaduwplat.…

in de sneeuw van je haren glanst de ijsbaan van je hoofd scheve schaatsen krassen daar genoegens schuren zinnen leggen bloot de climaxen ontdooien maar je vriest de graadjes lager met plezier de hitte in een gletsjer lust laat weerstand smelten in het zondige vertier…

dus samen naar de ijsbaan toe met muts en sjaal en dan na het schaatsen warme chocola en dan gearmd naar huis. Vogels schrijven onze namen ondertussen in de bevroren ijs- blauwe lucht. en wij ademen wolkjeslucht uit. En thuis bij de ecologische kerstboom nog een verhaaltje voor het slapen en/of vrijen gaan.…

Niet één krant wijdt er ook maar éne letter Aan reportages van de curlingsport. Misschien doen wij die sport wel wat tekort, Hoewel, heel Nederland lacht zich te pletter. De schoonheid van het schuiven met een schijf, Is dat een sport of spel of tijdverdrijf ?…

kleur spreekt samen in kalk een portret uit duizenden een steunpilaar, zeg maar balk woorden doen deze wereld duizelen selenietsplinter in m`n vinger en de korst sluit lucht af een najaarsblad blijft een beginner maar nooit begonnen. laf raadzaam als schaatsen op een ijsbaan, en maar lachen je kan dit nergens plaatsen ondoordachtbaar…

De sloot licht op door avondrood in zilverenschijn vult de ijsbaan koud met nevel breekbaar gegeven omgeeft de spaanse aak met haar felrood begeerde vleugelnoten veelzeggend ook de bergenvlieren op een hoop met rood de vruchten van weelde de steltlopers spelen op met tegenlicht bij grondmist hetzelfde dat ons boeit sprak de tegenligger…

maar dan zonder voorspellende gaven, die naar beneden, van een ijsbaan afrolde en als sneeuwbal eindigde, koud was je, bleek toen ik je vond, maar je hart was nog altijd zuiver, briljant, van licht.…

Een ijsbaan is het leven. De benen zweven en de zinnen zweven. Vioolmuziek klinkt uit een megafoon. De sneeuw maakt van de wereld een stilleven. Ik tintel en ik draag een koningskroon. Door eigen krachten word ik aangedreven En vrienden zeilen schaterend voorbij. Het is in hartje winter volop mei.…

Geen enkel vliegje zal dit weefgetouw kunnen vangen, nu de zon er in is gevaren en er een ijsbaan in weerkaatst. Met zijn honderdduizenden komen zij, en voeren een vliegendans uit, vroeg in mei. Maar geen enkele zakt door dit ijs.…

om over het koude zeil op de slaapkamervloer maar te zwijgen neen, zo'n jeugdervaring wil ik niet meer overdoen de buurman en ik passeren met hond het geasfalteerde veld van Antonius uit Padua, een school in onze stad, daar vult een tuinslang onder lage druk het oppervlak; een ijsbaan is in de maak, dat moet toch wel voor vrijdag lukken…

Nu lokken de jaren van zwijgen Niet meer praten als een vrouw, geen gesprekken op de ijsbaan van de grote filosofen, nooit meer vergeten wat gezegd is Hij oefent oogopslag en voorhoofdsrimpeling op mededeelzaamheid terwijl hij niets te zeggen heeft Zinnelijk neuriet hij een liedje over luidop gapen in gezelschap wat onzedelijk…

en Cola was China zoals het is op z'n alledaags en vol hoewel we maar weinig mensen zagen maar wel een vrouw die vol was een magere vrouw maar volkomen 'fed up' vol onverschilligheid en vol frustratie en agressie het geluid van soep slurpen terwijl hij naar haar kijkt voeren de beelden je mee diep in China en ergens een ijsbaan…

Van kastelen keek ik uit over haar stenen lange leegte 42nd Street - de ijsbaan lieve zusters van de nacht Fifth Avenue in neonlicht een jongensboek nooit uitgelezen schoof gordijnen van het raam hoorde het schreeuwen van sirenes zou de A-Train nu nog gaan - dacht ik verdwaalden van de nacht las er een bladzijde vooruit tot waar de wind mij…

eerste auto’s in Fordparade door dorp huisarts op motor toeterende visboer controle van geplukte bonen in jute zakken eerste Brintapap ochtendvoer bezorging aan huis van zuivel en brood favoriet wit en nieuwigheid bruine Tarvo kleutertocht met juf naar Hoog Baargje in het bos voor een duppie zaterdagijsco hete kwast in kantine bij grote ijsbaan…

In mijn hart spiegelt verdriet Het pad dat ik afloop slingert heen en weer De duivel praat in mij en zet een engel neer Geraakt word ik door bliksem terwijl ik deserteer Uit mijn hart sijpelt verdriet We zijn la ha-ha-ha-ha-hang te saam De chaos die ik delf Het is ik tegen mezelf In een regen zonder druppels verlies ik jou Op de ijsbaan…

mijn kindertijd; vanachter het raam volgden je ogen het jagen van de vlokken, en het naar buiten mogen zo snel het maar ging ondanks de heerlijke sfeer die er binnen al hing door het licht dat de huiskamer ving, streed om voorrang en in de gang lagen de spullen om je warm in te hullen je ging baantjes maken en ging maar door tot je eigen ijsbaan…