Netgedichten

netgedicht (nr. 25.249):

www.klokkijken

Het vannacht geweven spinnengaren
zucht nu onder de ochtenddauw.
Geen enkel vliegje zal dit weefgetouw
kunnen vangen, nu de zon er in is gevaren
en er een ijsbaan in weerkaatst.

Met zijn honderdduizenden komen zij,
en voeren een vliegendans uit, vroeg in mei.
Maar geen enkele zakt door dit ijs.
En de spin (in slaap) weet, al even wijs
als alle spinnen daarvoor, dat hij

zo dadelijk zal aanzien hoe de vliegen licht
in ’t hoofd, moegedanst en moegeschaatst
naar huis zullen keren. En hoe er op t laatst
altijd wel eentje niet door moeders is ingelicht,
die, als hij op de klok kijkt, in verwarring raakt,

en niet doorheeft dat het ijs zo kraakt.