JE WAS EEN GAVE, KRISTALLEN BOL
maar dan zonder voorspellende gaven, die
naar beneden, van een ijsbaan afrolde en als
sneeuwbal eindigde, koud was je, bleek toen
ik je vond, maar je hart was nog altijd zuiver,
briljant, van licht.
En ik begroef je,
jouw lichaam in mijn bleke hand
en ik bracht je naar
je laatste rustplaats toe in de koude grond,
mooi afgerond.
En ik bleef achter, prevelend
allerlei gebeden en woorden om in het reine
te komen, hoe het zover had kunnen komen
en dat ik weer afscheid moest nemen, maar
zo is het leven, ik had het kunnen weten-
Geplaatst in de categorie: afscheid