Alle inzendingen over immer

Als mensheid helaas heb- ben wij te vaak onenigheid grote verschillen van mening mogen er zijn als wij die verschillen maar respecteren normaal gesproken pratend, komen wij eruit In de menselijke denkwij- ze zitten wezenlijk verschillen zal immer zo zijn...…

rituelen behartigen zijn houvast als bevestiging van de dag en avond het is zijn spel waar schaduwen niet lijken te bestaan en hindernissen ontweken worden door de onmacht van het zien toon mij dan jouw huilen, jouw lachen jouw honger schreeuw ik hem toe jouw spreken, jouw stem of de grootte van jouw wereld laat me zien waarom…

omdat ik me in je daden niet langer kon weervinden sloot ik me van je af tot ik ging inzien dat jij het was die me toefluisterde mijn instinct niet te negeren een gift van jou die voel en vertrouwen liefde terug in mijn leven bracht…

langzaam lopend door lange straten heeft niemand het in de gaten hoe tranen over zijn wangen stromen waar geen eind aan lijkt te komen nog immer doolt hij door de straten nooit heeft niemand dit in de gaten…

(Het 0-nummer (II)) Zeer frugaal en erg sober dus spaarzaam Bovendien succes Hoewel het indigo- blauw alle kleuren o- verklast blijft ten allen tijde, tijd het gevaar dat echt nooit zal stoppen…

Veel kan ik beslist hebben Van hartritmestoornissen Een coma, tot zowel baan- als Geliefdeverlies 'k Laat mij beslist niet (zo heel snel) kennen, want Tijd pauzeert echt niet De klok immer door, daar Een oude klok, ervaren Hangend of mooi staand Tikt met nooit tijd vergetend…

Zo begon 't: 'Wij spreken de waarheid' Ik kon beweren wat ik ook wilde 'Wij zijn met z'n drieën, jij staat slechts alleen' Ook Vakbond bereikte niet mijn doel Leugenaars moet je inpakken Voor 'n enkele reis richting NOOIT MEER HIER Als iedereen leugenvrij zou zijn De waarheid immer zegevierde Dat zou de mensheid echt recht…

Getekend in heiligen en vervolgens in de hemel gekleurd discipelen, schrijvers en poëten; volgers en kunstenaars Aangenaam, kleurrijk, atmosferisch fijnmazig, gedetailleerd een mooie hemel op aarde vertegenwoordigt onschatbare waarde Immer moeten wij leren uit het verleden, die tijd voor eeuwig die niet verloren mag Roemenië, Boekarest…

Uniek hoe Wim op vrij- en donderdag Door niemand ooit gebruikte vreemde woorden Waar wij als lezers ons niet echt aan stoorden Als wijze grijsaard etaleren mag Is 't leerzaam, zo'n in 't stof verzonken woord? Wie nooit iets met Noord-Brabant heeft gehad En hoort dat zuiver 'schoon' is, die moet dimmen Wie carnaval viert zie je daar…

vroeger liep ik aan mijn vaders hand later waren de rollenomgekeerd toch bleef hij gewoon mijn vader en ik zijn vergrijzend kind…

Tussen haakjes; wéér haakjes - (nog immer geen roos die stekel-loos is)…

Eerder al, zei ik tegen jullie dat jullie liegen De waarheid niet spreken, geen recht aan doen Eerder al immer sprak ik de waarheid Die jullie onwaarheid gaat breken Al was jullie leugen nog zo snel Mijn waarheid achterhaalt deze wel Het tij immer keert te allen tij- de, van eb naar vloed, vice versa, onophoudelijk breekt de waarheid jullie…

Hermans En weet ik breek nu impliciet een lans Voor 'Nooit meer slapen' - 't was mij niet ontschoten Een schijnsel rond het middernachtelijk uur Het alziend oog - een immer wakend vuur…

Ervaar de stilte in je hart, volg datgene wat immer bij je is, wat immer bij je was en immer bij je zal zijn. De stilte is onsterflijk en waar, de stilte heeft geen vragen, maar is zelf het antwoord. Geen woorden, alleen maar zwijgen, geen denken, alleen maar rust.…

niet dacht ze uren later het was al in de morgen haar bed doorwoelt ze stond onder de douche een warme stem vroeg “wil je koffie” stil dronken ze die samen op toen de deur achter hem dicht viel zij weer haar eenzaamheid betrok klonk buiten het geroezemoes muren praten immers niet maar buren wel…….…

waar ik immer naar hunkeren zal valt zwaar te vatten in woorden de sneeuwwitte stilte van vredige oorden de geur van stro in die sobere stal…

Mijn Hart, dat ik eveneens niet zie merk ik op door met de stroom mee te drijven, helemaal te ontspannen zodat alles verdwijnt en mijn Hart alleen overblijft in een immer nieuwe maagdelijke lente…

De aanscherping Van de regels Ten spijt Is de pakkans Immer nog gering Zei minnetjes De agent Die voor z'n Strepen ging…

Zwijg gij zinloze U laat het boek gesloten Onwetend is u eeuwigdurend nacht U versaagt het immers te ontwaken Heilzaam is hij die het tot zich neemt Alleen het schrift zal ons immer leren…

Onder de olijfboom dode vogels immer weer steen en beenderen gebeden en haat onder bevlekt gewaad het naakte bloed boven de olijfboom fluiten kogels immer weer.…

Doe geen suiker Bij de honing, Ze is zo Al zoet genoeg - Wat nijvere bijen In alle eenvoud maakten Moet door de mens niet Nog eens dunnetjes worden overgedaan, Wat de bijen maakten Is immers zoet genoeg Is immers goed genoeg…

buit onder een deken van verstilde dronkenmanspraat spechten tikken in gedachten de jaren terug terwijl uilen de nachten bewaken zoals voorheen de landweg van Hall naar Brummen wringt zich over dit vorstelijke tapijt van weleer niet ver weg klotst het bier van nu in het vaatwerk van 'De Vroolijke Frans' waar wild en aangeschoten nog immer…

Je wílt zo’n Hein Verbruggen niet geloven Maar ja: toch aan bewijzen ’n heel pak Je ziet geen noemenswaardig ongemak En Kockelmann krijgt níet echt iets naar boven Sven schiet met scherp geen gat in dit betoog Al is het een op een en oog in oog…

Kleermaker ben ik, Een deugdzaam beroep, Een echt vak nog Dat vakmanschap vereist - Door anderen wordt Er doorgaans op mij Neergekeken - Want zij vinden mij Niet geleerd, ik ben Immers niet zoals zij - Ze begrijpen niet Dat ik het cement ben In het losse zand Dat zij daag'lijks achterlaten, Ik ben het immers, die Zonder…

De laatste loodjes wegen immer het zwaarst, doch is dat met lood niet altijd zo?…

houdt van kleineren maar het kan hem niet deren hij moet immers nog zoveel leren…

wees niet boos als mijn lippen verzwijgen dat ik jou mis het komt wellicht door verzwegen jaren van afgebroken twijgen in een vergetelheid die nog immer is vraag niet waarom ik geen weet heb van een diep verlangen mijn stem stokt immers als ik de begraven pijn in mijn gevoel tracht op te vangen…

bodembedekkend wortels hechtend richting blauw immer groenblijvend…

Ik ben de vrouw die alleen werd gelaten, die altijd werd verlaten maar toch wacht want ze verwachtte immer.…

En nog immer loeren veren weer opnieuw in pek verpakt uit de diep verscholen goten waar die smet nog immer plakt.…