Alle inzendingen over in extase

Alleen al de stem van Annechien brengt mij in opperste extase...…

Onder elke steen hier ligt begraven een schaduw van extase omgetrapte zerken deze tegels waarover horden gedachteloos slenteren zonder te weten dat jij ooit hier liep de stenen ze zwijgen erover als ik.…

"hai koe" zei de stier en zo groen als haar grazen was zijn extase…

Ik "voorspel" dat iets zal komen een drang van extase, op één enkel moment, toch fijn voor het spel?…

Zachte aanrakende vingers Armen vol extase O, tedere avondzon....…

het duister wekt verbeelding tekent een schaduw die zich schroomvallig en teder rondom mij beweegt zo zacht spelend bezit van mij neemt dat ik in zoete extase het leven verder zweef…

In extase Is wat jij met mij doet Een intens gevoel Is wat ik bedoel Ik voel je, Bemin je, Beleef je Elke keer weer Steeds een beetje meer Mijn haren los Ik beweeg, Zweet, Zweef, Pure extase Een ultiem genot Dit is mijn lot Ik geef me over En laat me gaan Een harde kreun Bij elke dreun Die geweldige bass Ik beleef het hardcore…

heb me lief in onze zee van tijd laat me zien wat ik ooit was een wilde extase gerijpt in wezenlijke geborgenheid…

Een Mechelse herder uit Aken zou haast in extase geraken. Dit leek hem het eind want weet je, men schijnt daar heel erg veel brokken te maken.…

Haar pupillen De kleur doet mij rillen van opperste extase Alles aan haar blijft verbazen Je verbeelding een boek dat je nooit uitleest Wat ontroert het meest?…

Obscure selecties van pure projecties: reflecties, figuren, connecties, structuren, Daartussen: de rozen die razen in broze extase van kussen. ------------------- uit: 'Rebis' 1989.…

Ogen Stralend Vuur Buik Kriebels Storm Hoofd Licht Fantasie Hart Kloppend Verlangen Huid Warmte Passie Lippen Proevend Extase…

Het verstand zegt nee maar het gevoel Verblindende uitzinnige extase Bestormt de hemelboog kent geen oase Van rust, geen middel schuwt het voor het doel Vernedert en bespot de goede rede De helderheid ervaring juiste weg Bezonkenheid heeft er geen enkele zeg In razernij wordt wijsheid blind gemeden…

Prinses met je droomogen Toen ik het licht zag dat je omgaf je glimlach het monotone grijs van mijn wolken brak je schoonheid mijn bloed liet ruisen als een witte branding van pure extase heeft zich in mij onstuitbaar de passiebloem ontvouwd…

Deinend op het genot, van extase drijft mijn hart. Op de woeste zee van gedachten, dans ik alleen een duet.…

Na de schrik en Begenadiging, Onder ’t snikken Van verzadiging, Na de feesten Van het vlees Keert de geest en Rijst de vrees: Deze extase Keert niet weer. ’t Licht doet dwaas en ’t Leven zeer.…

Lieflijk lachende oogjes Kosten een zee van tijd Te koppig om te denken Ik maak haar geen verwijt Het wachten slokt mij op Extase doet mij drinken Zullen onze monden één zijn? Liet ik het maar bezinken…

Haar schoonheid bracht eenieder in extase. Een filmidool al vóór haar zeventiende. Met steentjes trachtte Richard haar te vangen. Ze was dan ook met pareltjes behangen.…

net over de grens van geduldig afwachten durven stappen in een veld vol bloemen wakker worden geeft zin om verder te gaan op zoek naar vlinders die vonkend van extase leven volkomen inkleuren…

Er was een zondag Waarop ik bewoog Met liefde in mijn zog De tuin was groen Ik waste en ik droogde Wapperende lakens Terwijl alles zong Ging ons samen In mij rond en rond Het bezorgde me Keer op keer Extase…

als druppels vallen op je huid spatten zij uiteen zonder geluid magisch traag zoeken zij een weg op kippevel langzaam, omlaag zwevende gedachten pleiten voor extase weg van realiteit druppels blijven verbazen…

Prinses met je droomogen Ik zag het licht dat je omgaf je glimlach die het monotone grijs van mijn wolken brak Je schoonheid liet mijn bloed ruisen als een witte branding van pure extase Je hebt in mij onstuitbaar de liefdesbloem ontvouwd…

Boëtius, u bracht ons in extase d'Erupties waren flitsend furieus Vesuvius naast u een echte kneus Horatius, Ovidius: twee dwazen Het stadion kreeg jubelend orgasmes Nog gróter Rotterdammer dan Erasmus…

Extase van macht over leven, erectie- extase, het dringen, het stuwen naar binnen, de zegetocht, trompetstoot, tromgeroffel, hoger die hand, hoger het hooggeheven hoofd.…

Vanuit mijn tenen Langs mijn ruggengraat Een rilling, door mijn benen Het is alweer te laat Een vleugje, niet meer Het brengt me in extase Het maakt me zo teer Het kriebelend blazen Het is een geur Prikkelt in mijn neusgaten Het is jouw geur Ik weet het zeker, ik zal je niet meer verlaten…

De pers ontving niet meer dan deze frase Kort na de berging van de drieste prins Dus maakte men het nieuws maar anderszins Want ja, zo’n incident brengt toch extase Ik weet inmiddels meer dan ooit van sneeuw Van Friso, Mabel, pistes, Lech en.. (geeuw..)…

Op het droomerf Van mijn jeugd Zie 'k mijzelf Dartel huppend Over goudsbloemen Springen die zwierig Hangen over het Het tuinpad Van mijn vader - Een niet in woorden Te vangen geluk Maakt zich van Mij meester - Want wat zich nu Aan mij voltrekt Is kortstondige extase Over wat hopelijk Mijn levenspad zal zijn…

zoals het blootgeven van gevoelens beschrijven in louter lyrische zinnen die ritmisch meedeinen op de cadans van taal om vroeg of laat wel tot een climax te komen aarzeling is twijfel aanvaarden voordat je toegeeft aan de extase die je drijft...…

Grenzen vervaagden ongewild, maar niet te keren was het moment onverwacht toch nog in je armen die nacht Je lichaam voegde zich naar het mijne zich krommend en strekkend in extase complete overgave Je geur is bij me mijn lijf gloeit nog van je handen en je mond geen spijt maar hoe nu verder...…

gingen er aan onderdoor maar de meesten hebben het gered zijn een burgerlijk leven gaan leven iets waar we nooit aan toe wilden geven waar leidt dit allemaal heen de tijd nee geen spijt wij waren generatie x in de extase van de E hè hoor je de bas ik ga nog wel een keertje mee…