Alle inzendingen over jagen en jachten

Wel dertig jagers waren uitgerukt om zo demonstratief hun nood te klagen: Zij mogen straks niet meer op vossen jagen. De jacht is echter jammerlijk mislukt. Want wie er ook verscheen die dag: geen Reintje. Hij houdt niet van de jacht - wél van een geintje.…

mijn prooi in haar ongrijpbaar mooi ik jacht en jaag maar vergeet vandaag…

een wereld vol jagen en jachten op vrede en succes in de maand met de langste nachten de hoop om dat te bereiken is al vervlogen met in de spiegel te kijken naar het intens vermoeide gezicht de vrije dagen zijn snel verdwenen met nog meer water naar zeeën van overvloed en decadentie te dragen duurder en mooi maar met een moraal…

ik kijk niet om zeg me waarom we slaan op hol en stijgen langs ogen vol afgrijzen bolle koppen nokken hoeven splijten schedels uit de weg met het gebedel om sensatie en iets nieuws we rijden wolken plat onweer ketst in buien het regent slag en in galop gaan we de woede spuien op het tuig, vooral de luien ze donderen maar op ik jaag…

De herfst is de tijd van de wind die me jaagt en onrustig maakt,maar er zit veel dieper nog een jacht, een niet te stillen drang naar altijd maar iets anders, niet luisterend en kijkend maar alsof een boze geest me kwelt en voortdrijft, niet te stoppen.…

ze zwermen af en aan de jager laat ze gaan kijkt grootmoedig hoe een dwaze eenling dolt en duikt zijn kracht verbruikt in een narcistisch opereren zonder dreigende geweren koelbloedig slaat de hagel toe in lentes jonge lijf de zwerm schrikt op en gaat de wind blaast losse veren aan…

soms schittert zon op het lemmet van een mes snijdt licht verblindend vals langs de hals van een prooi kaatst terug op de loop van een geweer dat rokend vogels doodt de bosrand geeft zo zijn signalen af de stropers zijn op pad…

je schoot het vliegen neer in een tuimel van rood bloed de vlucht schrok op vloog weg op de echo van het schot een hoopje veren in het gras het lijf doorzeefd met hagel is wat bleef je schoot het vliegen neer en bindt de poten op nu poets je het geweer jij laat geen veer…

je schoot in beeld mijn kogels hadden nog de oude glans van roodgekoperd jij was het wild waar ik op jaagde vertraagde want je was me veel te lief in aanslag kijk je om met ogen nooit bedrogen jij gaat naar vrijheid ik keer weer spoorslags om…

Liever jaag ik er achter aan en lig ik in een bosje met geweer en hoed waar ik geduldig wacht. Komt geluk dan nietsvermoedend voorbij geslopen, dan schiet ik en bewaar hem in de vriezer, voor mindere tijden. Alles wat er over blijft deel ik stiekem uit aan opgegeven dromen, in het holst van de nacht.…

ze schrok vloog op zag de hagels van het schot haar verenkleed roodbruin verteren vleugels scheerden kort de vlucht het suizen klonk vertraagd als ruisen van een schaduw door te zware lucht ze vloog haar weg schreef cirkels pijn fladderde en duikelde struikelde het gras voorbij ontvlamde zacht gespreid in doodse stilte…

Jachten en jagen zal ik kenteren. Haasten hoeft opeens niet meer. Vanaf nu wordt lopen...slenteren.…

Waar geen geluid heerst koestert zich de stilte wij horen haar niet niet in hoofd in hart zij is het wisselgeld te betalen om onze huidige welvaart binnen te kunnen halen krassen kraken graaien schrapen jachten jagen wanhoopskreten slaken het kan niet zonder wat maakt het uit?…

zij zijn weer terug de stemmen in de boventoon van het geroezemoes ze schilderen woorden in ongehoorde kleuren raken aan het onderbuiks gemoed door hun scherpte vallen schellen van de ogen worden onzekerheid en angst weer troef zij jachten en jagen in spiralen van terreur en geweld maken van de anoniem een dode held er is een god…

Ik heb een hoop vreemd volk over de vloer Ze kijken in de keuken en de kasten Terwijl ze steeds hun telefoon betasten Men ligt ook in de voortuin op de loer Daar tuimelt er nu een van het balkon Hij riep nog net: 'Daar zit een Pokémon!'…

Heel vlug nog dit, heel vlug nog dat, 'k heb haast, een ander mag me wat maar ik ga voor, ik heb geen tijd... Hoe lang nog kan dit verder gaan en leef ik in het land van waan of sta ik even stil en kijk, bemerk dan: we zijn al gelijk? Want ieder heeft zijn eigen zorgen vandaag dus ik, en jij dan morgen dus laat ons zacht zijn voor mekaar en…

De tijd staat niet stil wanneer ik dat wil al ren ik voor mijn leven alles haalt mij steeds weer in en wat ik onderweg verloor kan niemand mij meer geven wat heeft het nog voor zin dat jachten en dat jagen er zijn soms van die dagen daar spring ik midden-in dan stopt de tijd voor even ontstaat er een begin het leven echt beleven dat is…

op dwaze dagen gaan gedachten jagen hollen hoeven vonken ketsend snel voorbij op hol geslagen in een briesende galop oortjes in de nek ontembaar is de rug gestrekt de vrije teugel is genomen in de dolle jacht op dromen die met verschrikte blikken abrupt door chaos wordt gestopt nog dampen de flanken rollen woeste ogen in paniek…

Berust maar in de overmacht, en à propos: rust zacht Er is niets mooiers in het leven dan de jacht. ---------------------------------------------- Uit: 'Tante Constance en Tante Mathilde', 2003…

Nu ik oud ben denk ik: mijn leven was toch meer waard, Dan al dat jachten en jagen. Ik ben milder geworden van aard. Ik zal me er niet nog eens aan wagen. Als ik dood ben: willen jullie nog eens aan me denken Aan de tijd dat ik hier heb geleefd? Ik zal daarboven je een engeltje schenken Dat bij je blijft en om je geeft.…

golven eten zeeën vreten oceanen huilen om buien in wolken te kussen ik ga met je mee in een pogen de elementen te sussen met regen te druilen sneeuw te trotseren vorst de rug toe te keren met winden te waaien hard en met vlagen in jachten en jagen dollen en tollen blaadjes op straatjes wou dat ik God was niet zo kapot…

onze koning gaat op akelige jacht 5 miljoen subsidie wie heeft deze stomheid bedacht het anders zo juichend gezicht van deze Koninklijke jager wordt keihard de dieren kunnen geen kant op smart misschien indruk maken aangaande vrienden jagersclub stoere verhalen te kunnen vertellen in de pub Nederlandse oranjevlag…

de afgebeelde dieren prijkten ook vele handen uitgestrekt en fel geschilderd die spraken over arbeidslust onder het daagse leven moed en daadkracht tijdens het aanstaande jagen.…

Het is het weinige Rood dat een jacht van dit jacht maakt. Rood dat naar elke plek Waar het was smaakt. Als wij er zijn zijn wij er in een moeilijke verhouding,, Want alles is er anders dan het is. Er is een jacht, dat maakt mij weg.…

Alles lijkt zo snel te gaan Ik kan er niet aan wennen Vroeger bleef ik overal staan Tegenwoordig moet ik rennen Jagen om op tijd te komen Haasten om op tijd te gaan Waar is toch die tijd gebleven Toen we nog in eenvoud leefden Zonder stress er tegenaan Tegenwoordig word je meegezogen In die golf van onze tijd Die jou zonder mededogen Leegzuigt…

de wind strijkt tegen de haren in van de schuwe solitaire jager wacht sluip wacht op ongehoorde fluweel zachte kussentjes almaar dichterbij saamhorig verticaal gestreept met het hoge gras in het scherpe vizier het argeloze leven leven en jagen alleen…

Het ging te snel allemaal jagen, jachten. Niet voor jou je kon en wilde niet of... wilde je en kon je niet? Je vond het wel best, gaf je over was moe... wilde niet meer. Waarom zien wij pas nu? Begrijpen wij pas nu? Waarom en wanneer walsten wij over je heen? Waarom nu de tranen, het verdriet... de spijt?…

Wildebrassen tijd van de jacht opnieuw wordt er geschoten Konijntjes, fazanten, houtduiven, reeën, hazen, feeën, het wilde leven. Jagen, niet om te overleven de wapens in aanslag vermoorden het schoonse beleven de kick zich groots te weten.…

IJlings dan toomt mijn droom een sneeuwwit ros, En prijkend in mijn fonkelende dos, Mag ik een wens lang naast de ruiters jagen Achter het goud gehorend hert der sagen. En mij verliezen in 't geheimzinnig bos.…

Hij ging weer op jacht...…