Alle inzendingen over kachel

Wakker word ik van de kou Al zittend voor de kachel Die haar warmte geeft Verbaast kijk ik op Ik stook het hier kapot Maar de kou slokt me op De kou komt in me op Die arme kachel kan mij niet verwarmen Met zijn 1000 calorieën Ik ga maar naar bed Daar kan ik me warmen Dag kachel ik zie je morgen…

Je kon er kachel worden met een peuk. Helaas, de asbak en de rookgordijnen die moeten van het Hof nu tóch verdwijnen. Dat vindt de Kachelkroegbaas echt niet leuk. Maar hij vecht moedig door. Heel logisch ook: want wat is nou een kachel zonder rook……

Achter de kachel sjirpen krekels om het hardst – een slaaplied voor me.…

is de kachel aan 't geven warm en knus in huis de kat ronkt... en ik met de voetjes op de stoofbuis!…

, kachels, kachels KACHELSVOOROEKRAINE.NL Ook ik ga bijdrage Ik ga meedoen Ik roep ook u, jij op Doe mee, laat onze warmte zien!…

mijn moeder riep de fluitketel fluit, zet hem lager of zet hem uit mijn moeder zei de kachel staat te hoog, zet hem lager en ik antwoordde, hij staat al op de vloer het rijmt soms behalve om half twaalf hoewel ik door een ongeluk belandde op zaal F fluitketel en kachel bestaan niet meer humor op een laag pitje, de kool is gestoofd…

Haat mij niet zoals je ziet is het allemaal geschreven het verhaal het gaat inderdaad over jou kan je alles geven alles wat je maar wil zal voor je knokken nooit tegen je jokken je warmte geven als een kachel lopen samen als een pinquin wachel kachel warm geef je over je arm hand ik geef om je echt waar is dat raar na een lange…

buiten is het bitterkoud laat lente nog even op zich wachten maar hier brandt de kachel warme liefde zomert het volop…

Ontwaken in de nacht - de kalmte van dit ogenblik verbreidt zich achterwaarts maar is ook vol belofte: een kachel die nog niet ontplofte. ------------------------------------ uit: 'Zeemeeuw in boomvork', 1994.…

ik wil niet meer Ik wil niet meer op mijn tenen lopen Schenk je geslijm maar aan een ander Mij zal je niet meer slopen Ik kan jouw woorden niet meer aanhoren Ze zijn nietszeggend en zo leeg Hou die lippen nu maar op elkaar Het zou beter zijn als je zweeg Draai je om en donder op Ik heb het echt gehad met jou Jouw praatjes maken mijn kachel…

de vlammetjes achter mica ruitjes als tongetjes die een verhaal vertellen over de vervlogen tijd toen alles nog sober was en het leven zó leefbaar jezelf betrappen op een hang naar warmte en een vleugje heimwee dat is wat het is…

De enige brandende kachel stond in de achterkamer waar mijn ouders, mijn 5 zussen en 2 broer en ikzelf zich aan (op)warmde en waarop gekookt werd en rondom de was aan een houten rekje droogde! Oh bedoel je dat wat? Ja dat bedoel ik, dat bedoel ik en dat voelt lekker: Lekker (h)eerlijk helder vuur!…

De kachel doet haar best, maar hij blijft koud. Alles is nog precies zo om hem heen - Maar hij is uit de symfonie verdwenen. Het boek, de maan, de kachel en de rook - Eens, op een dag, verdwijnt dat alles ook. Dat is de dag waarop de dood zal wenen. -------------------------------------- uit: 'Rook zonder vuur', 1998.…

twee aardbeien uit Volendam reisden vrolijk met de tram op bezoek bij toffe kameraden zouden ze gezellig zonnebaden op de kachel in een potje jam…

de oliegevulde radiator verwarmt mij bij katers en poezenkind snorren als een ouderwetse kachel eelt op mijn linkerschouder heim weet de papieren kolenzak, gevuld met glimmeringen.…

Hij lacht en hij zegt net tegen zijn knecht: 'Wat zullen die kachels straks loeien...’…

de honden lusten er geen broot fan dus haut ik het eenfaudich betrabt op formfauten het regent koud en buiten maar binnen staat de kachel aan hoe simpel zegt men woorden…

Of een kachel. Dat daar woorden vallen. Dat men daar elkaar Naar het leven staat. Dat daar later alles koek en ei is. Maar hier niet. Hier gebeurt niets. ----------------------------------------------------------- uit: 'Hier gebeurt niets', ongepubliceerde gedichten 2010.…

uitmaken kan alleen aanmaken gaat met minstens twee zou het ooit weer aanraken je kunt nooit meer waarmaken dat je was te laken voor onafgemaakt van uitgemaakt na doorgemaakt vandaar komen we nu met u de kachel aanmaken…

Met aanmaakhoutjes en wat oud papier Was het een feest de kachels aan te ‘zetten’. Nog zie ik voor mij turf en antraciet, En ook de haard vergeten lukt mij niet.…

Ga even bij de kachel zitten, dan sla ik vanaf hier, even een arm om je heen. Doe je ogen maar even dicht en denk ... ik ben toch niet alleen.…

Dus als het winter wordt, hoor je ginds roepen: “De kachel moet weer aan, ik ga gauw poepen!”…

Voor vuurwerk is er altijd geld voorhanden Het spaarvarken delft gillend ‘t onderspit Geofferd voor wat knallers en carbid Dan moet de kachel maar wat minder branden Crisis?..ach zeur toch niet..wees toch eens stil Ik draag vandaag mijn roze vuurwerkbril…

Als jongen had ik meer moeten ravotten Ik zat maar bij de kachel met een boek Kwam nooit eens thuis met gaten in mijn broek Daarom wou mijn ontwikkeling niet vlotten Dus ga ik nu alsnog 'n beetje dollen Bijvoorbeeld door dat bushokje te mollen!…

Maar die hier bij de kachel klinken als een houtblok op de hete vuren van wat ik nu zou willen. Zwiepende takken en krakend hagelraam klepperende brievenbussen buiten, en in mij woedt windkracht negen.…

de taal maakt zich los van het woord klanken vervagen in het loze niets gebaren verstillen zoals bij strenge vorst de wolkjes die ik uitblaas 'hoop 'is het woord dat ik iemand hoor fluisteren 'hoop 'is de kachel waaraan wij ons gaarne warmen…

Nog lig je voor mijn kachel zacht te spinnen, Nog hoor ik hoe je daar behaaglijk snort, Maar ach, een kattenleven is maar kort, Een feit, poes, waar wij allebei bij winnen: Eerst lever ik beschutting voor de kou En straks haal ik de warmte weer uit jou.…

De kachel aangedaan water voor thee opgezet stukje gember in plakjes drie voor jou en twee en een half voor mij Buiten waait de wind stuift het zand de Kalahari woestijn maakt zich hoorbaar en jouw stem zingt een ochtendlied…

LENTE lente is zoals jij je in mijn armen vleit vol van beloftes ZOMER samen in het gras overdenkend hoe het is en nog worden zal HERFST herinneringen ontvallen ons langzaam als bladeren de boom WINTER winterse koude de kachel warmt op z’n best dat wat ons nog rest…

hier in de lage landen laten we de kaarsen branden zetten we alle deuren open worden we overgoten met warmte van kachel tot brandend verlangen open tot we van de kou gaan verlangen naar vuur elk uur samen amen…