Alle inzendingen over kasseien

Een landweg met kasseien hier vriest het niet dat het kraakt maar dat het blinkt…

Bij Auchy-lez-Orchies, op de Franse kasseien, verloor Boonen zijn knie en kon niet verder rijen.…

Bij Auchy-lez-Orchies, op de Franse kasseien, verloor Boonen zijn knie en kon niet verder rijen.…

Kasseien blinken het dorp hangt in de regen de klokken luiden er staan steigers rond de kerk een tijd van restaureren…

dat ik de zomer was misgelopen bleek toen sneeuwvlokken de kasseien kusten waar dromen uit ontsprongen ze hadden de zon ver achter zich gelaten…

Ze liggen er zo verleidelijk zo aantrekkelijk zo bekoorlijk bij loop of rijd er maar eens op koppig een en al kasseien je rijdt er je banden op kapot zweten zwijgen op je tanden bijten wilgen langs de weg binnenweg holleweg kijk eens daarboven is de hemel je bent al ongeveer halfweg…

Hoe mooi jij bent jaren meegeteld zelfs in de groeven van plaveisel ik twijfel met lichamelijk stijfsel jou te betreden doch jij hebt mij geveld jij kwelt tot in het bot in mijn verloren hart zo ik vergat jouw lieflijk kinderhoofd, met groot talent, aan te klagen als enorme voetenbeul de dader ben ikzelf.…

de renners vliegen met adrenaline de kasseien over ’t is een hondenstiel, ganse dag kromgebogen aan oortjes liggen de Amstel Gold Race, valt dit jaar op paaszondag - geen zacht gekookt ei…

Welkom in de hel waar karakters worden gevormd kasseien worden gekraakt door banden vol met lucht muren worden beslecht waar elementen samen komen in emoties welkom in de hel, de hel van vlaanderen.…

Ze loopt op hoge hakken over de kasseien heen geen geringe prestatie zij stijgt boven zichzelf uit In "De Blouwe Kabouter" peinst zij boven haar potje bier op de blauwe zolen van haar schoen barsten rode hartjes luid…

Ik wandel in de stad zwevend tussen mijn zwalkende gedachten Plots loopt een oude man mij voorbij En ik struikel dankzij een gebroken kassei De oude man stopt Bekijkt mij beklagenswaardig aan en wandelt vervolgens voort.…

Ze kunnen zonder kathedralen zonder fluwelen troon of spitse toren geen tromgeroffel of cymbalen ze worden majestueus geboren Geen valkenhof of dansende nar ze doen het zonder de lakeien geen rijtuig doch een boerenkar ruilen oprijlaan voor de kasseien Ze schrijven in distels en het dode hout onleesbare gedachten in glanzend goud…

middag in het dorp kortstondig klokgeluid dakpannen glimmen loodrecht mikt de toren naar de zoele zon stokoud zucht een linde op het pleintje het is alsof de stilte zijn stam afkluift over de kasseien kruipt niet een gerucht binnenshuis schudden stemmen het overschot aan woorden uit…

mijn woorden zwerven langs blinde muren ze mompelen tegen kasseien mijn woorden zijn gevallen losgeraakte stenen op een steile bergweg mijn woorden zijn de loden kogels voor een koud en niet ontbrandend hart met vuursteen kras ik stalen woorden in kristallen die onzichtbaar zijn voor het ongewapend oog…

kasseien. kramp. kermen. kadaver. kapitaal.…

Vanuit mijn slaap droom ik traag het zachte gele licht van de lantaarn die het prille groen omsluiert tegen donkerblauwe transparante lucht over de kasseien Terrasse du café le soir Arles zucht intens geluk en ademt zwevend als ook nog bloemen gaan ontluiken…

Het is niet persoonlijk bedoeld iedereen heeft het recht te gooien met kasseien en ze cassaven te noemen Ik hoor geen bal aan over wat ik zag en schreef ben de zoete aardappel waarin smakelijk wordt gesneden - geprikt zonder te proeven Maar dan stuiten zij toch op een stinkend steentje een poepie dat zich wapent met tranen en…

duizenden voeten lopen over kasseien van Brugge stilaan wachten zij tot de bloedprocessie nadert gelovigen zien eeuwen lang het verhaal van een ridder op kruistocht met heilig reliek zijn briesend paard stapt vendelzwaaiers, potsenmakers afgevaardigden van gilden trekken plechtig voorbij met hun embleem op banieren…

Rijzende nocturnes flitsen honend contouren van verachte flora uit hun losse pols Gekegeld op gepolijste kasseien druppelen zij bebloed de versmade grond in en smeken onnodig om herkansing Dan puft de maneschijn in 't holst van 'r nacht en gelukkig beklimt 'n schim de berg van hoogmoed en vergankelijke kracht…

Ze wil de stad bekijken zonder dat de stad haar ziet wandelend in de schaduw van de brugpijlers voetstappen in en nabij de goot ze struikelt over hobbelige kasseien,wurmt zich tussen struiken door steekt donkere straten over met blinde dove ogen ze fluistert zich een weg onbespied en ongezien haar voetstappen zonder spoor achter…

Hoe rozig loop ik met jou door deze oude stad over gebutste kasseien en duizenden sporen uit een andere tijd alles proeft hier anders en tijd ademt hier nostalgie. Zelfs jij straalt vervlogen tijden en voelt als een herondekt geheim, uit dagen die net zo rozig waren als nu.…

in de lach op het terras klinkt lenteachtige ondeugd op deze eerste rokjesdag onwennig bloot trotseren benen met uitdagend flair gepasseerd winters wit ze blozen niet eens als hakken blijven steken tussen de kasseien waar meeuwen altijd eten speels waait de wind verblindt laagstaande zon de jeugdige parade met lente als hun gade…

de oude camionette van onze tante Mariëtte een versleten Volkswagenbus een krakkemikkig dingetje dus als onze tante Mariëtte zich achter het stuur zette bleef ieder ander beter thuis op ’t straat was ’t niet meer pluis maar rijden dat hij deed over bollige kasseien was het alsof hij gleed over gepoelierde plaveien in de zon of in de…

Jouw achterwerk vergelijken met een chocoladen trilpuddinkje dat nagefloten wordt door de bouwvakkers vanaf hun hoge uitkijkpost van steigers doet nog veel te kort als ik jou zie bewegen over de kasseien van de straat tot jij je omdraait naar mij de buik golft met net dat randje vet gebaart dat het allemaal bestemd is voor het lessen van…

voor een dwarsliggend mensenkind in de wieg gelegd om aan rust en roest te knagen is de krib al gauw te krap enfant terrible dat in beweging groeit als de verst afdwalende tak van een stam de dwarsdenker doet de wereld kantelen scheurt zich los van alles wat altijd al zo was een bevlogen rebel overstijgt de kasseien ontregeld…

"Klikkerdeklakker" zo kloef'ren de rijen op blokskens voorbij langs de grauwe kasseien.…

Keer me, draag me binnenstebuiten slik, zoals ik ze allemaal heb geslikt en breng de wijn mee om ons te verdrinken ik wil zie mij op blote voeten dansen in mijn eigen gewaand portret en over de kasseien van Place du Terte tot aan de Sacré-Coeur God heeft een grote mond het uitzicht is de grootste leugen en niemand stopt de regen…

dorstig en hunkerend naar geronnen gloed violen klagen modder aan die langs mouwen druipt de duisterval laat sporen na op blondgeverfde treden valsspelende klanken glijden langs leuningen omlaag eindigen in een weerspannige schoot wanen zijn bezeten van achtervolging tegenbeelden krijsen om helderheid en daglicht kleurt kasseien…

zie de lichten halo's glijden over natte straat kasseien 't zijn manestralen die wenen om hun verloren schijn baar niet voor diegenen die toch verloren zijn enkel de verscheurde wolken die grijze hemels bevolken treuren zo gelaten bedroefd in plassen die deinen totdat het niet meer hoeft en rimpels verdwijnen zelfs de kringen…

Traag trekt de stoet voorbij over de ijsgladde kasseien 't is winter... omrande ogen...rode neuzen handen stijf van kou. 't is winter... klokken luiden zwaar galmen over bevroren grond 't is winter... gordijntjes bewegen even moeder wordt voorbij gereden 't is winter...…