Alle inzendingen over kinderbede

ingestopt toegedekt dromen en weer gewekt feeën met moedermond dansen rond kinderbed…

Wanneer eindelijk hun kinderbede verhoord ontvouwt zich Fortuna in al haar vermogen.…

onkruid van de straat glimlacht schalks naar de volgende kikker op het witte paard dromend dat ooit de zon zal schijnen in dit beloofde land en niet slechts de maan die haar slavin maakt van de nacht hopend dat wanneer het eindelijk morgen wordt ze deze rode schaduw van zich kan afwerpen als de lakens van haar reeds lang vergeten kinderbed…

Als ik later groot en pappa ben Ga ik oreren aan het kinderbed Over vroeger en studentenpret Tussen ons! Benadruk ik met klem Het bier, de wijntjes en de pot Goede gesprekken in de kroeg College, vrijdagmorgen vroeg Dame op de kamer? Deur op slot!…

Zoals ooit gespitste oren bij je kleine kinderbed naar adem die nog net te horen was of niet zo is ook in deze lange nacht het luisteren naar wat men niet meer ziet En dan toch nog sneller dan je dacht het einde van het lied dat leven heet Hoe lang is deze gang - hoe breed?…

Mijn wiegje was een kinderbed met spijlen Ik was een huilbaby, een zwarte meeuw In de familiemui; een niet te peilen Vreemd donker kind uit een voorbije eeuw Met roze nageltjes en zwarte ogen Wit lakentje, borduursel en satijn Geboortetranen die er niet om logen En rondjes kinderwagen op het plein Veel later mocht ik lopen over tonnen…

Lachend van geluk onschuldig kinderbrein gaaf en ook niet stuk 't geweten is nog rein Mensje op de tast naar liefde om te groeien zonder oorlogslast om mensen uit te roeien Vrolijk in je kinderbed in Gaza of in Israël groeien is het lespakket beertje is je metgezel Het heeft geen weet van grenzen van geloof, ras of kleur hij ziet…

in de sacrale momenten want buiten heeft onherbergzame voeten lente is als warme soep voor 't gebeente vandaag ligt altijd op affuit van morgen liever ligt het op zijn luimen tot het afruimen en met de afgelikte duimpjes omhoog knoop ik mijn hoofd in een gedicht waarom de winter steeds meer eieren legt alsof het speelterrein onder het kinderbed…

schapenwei die boven zee hangt Als op een dienblad aangereikt Lijkt met een taartmes afgesneden (Maar dan door een dronken hand) Een geblutste flank van gebroken wit Met aan de voet een keistrand Omspoeld door armen van schuim Die zich rond en vol vertakken Daar aan de rand van het azuur Bouwen we een lemen hut Een open wand van glas Het kinderbed…

Zeg hem het klein betaalde loon, De dagen lang, de korte woon, De altijd vochte muren, De krankheid en het kinderbed, Het schamel lichtje, neergezet Om op het leer te turen, Waarop mijn man te hamer gaat En kloppende zich zelf verslaat, Totdat hij ligt versleten.…

Vol groenblauwe ogen, speels en wonderlijk En mijn hoofd en hart waren nog tezaam Ik droomde en dacht ermee totdat ik in blijheid ermee in kinderbed terechtkwam. Voor elke dag weer hoop voor mijn kinderhoofd. Ontmoetend vele andere lieve kinderhoofden. Die waren altijd blij en opgewekt om mijn kinderhoofd te mogen zien.…