ZILTE KRIBBE

Mijn wiegje was een kinderbed met spijlen
Ik was een huilbaby, een zwarte meeuw
In de familiemui; een niet te peilen
Vreemd donker kind uit een voorbije eeuw

Met roze nageltjes en zwarte ogen
Wit lakentje, borduursel en satijn
Geboortetranen die er niet om logen
En rondjes kinderwagen op het plein

Veel later mocht ik lopen over tonnen
Die opgestapeld lagen aan de wal
Ik heb het wenen nimmer overwonnen
Wel hoop ik dat dit me nog lukken zal

Wordt ooit een zwarte dwergmeeuw wit en nieuw
Hangt haring werkelijk aan eigen kieuw?*

* Komt men door eigen schuld in 't ongeluk?

Biografie van deze schrijver

Buitenbeentje

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 220