Alle inzendingen over kinderverdriet

Moeders troost helpt niet en vaders zijn hopeloos voor dit kinderverdriet En moeder zucht dan zachtjes en zegt, ‘k wou dat ik papa was.…

het kind was binnen de ramen een volle dag bevroren verlokken vielen wezenloos van een grauw palet toen de dag gerimpeld werd kwam het kind buiten en huilde omdat er geen sneeuw meer lag ---------------------------------------- uit: 'Het Albanese Wonderkind', 1991.…

kom maar hier roept de engel op naar het nieuwe land jouw verlaten aardbol is verre van charmant oorlogen aardbevingen martelingen veel kinderverdriet zweef met mij verder door het hemelruim niet nadenkend over wat jij verliet de nabestaanden sturen je wensen ballonnen liever niet meer gezegend…

Heel gauw gaan ze nu weer geuren, roepen dingen wakker die al lang vergeten zijn - kinderverdriet en kinderpijn. Wat geuren met je doen: ze brengen terug wie je niet meer bent ze kussen wakker wat je niet meer kent: heel die drukte in je hoofd, heel het worstelen om zin.…

Ik probeerde in geschreeuwde nachten zinloos te schuilen, maar diep kinderverdriet bleef even eenzaam als voordien in een fantasiewereld huilen. Ik vul mijn handen met lege letters en wil het verleden schrijven met een hoofdletter.…

ze kijkt naar de mensen die bij elkaar horen ze is met niemand samen en voelt zich verloren ze mocht nooit huilen grote meisjes huilen niet maar ze voelt nog steeds de pijn van dat oude kinderverdriet ze heeft haar gevoelens volledig geblokkeerd hoe ze zich moet uiten heeft ze nooit geleerd haar emoties zijn weggestopt in de kluis…

ze kijkt naar de mensen die bij elkaar horen ze is met niemand samen en voelt zich verloren ze mocht nooit huilen grote meisjes huilen niet maar ze voelt nog steeds de pijn van dat oude kinderverdriet ze heeft haar gevoelens volledig geblokkeerd hoe ze zich moet uiten heeft ze nooit geleerd haar emoties zijn weggestopt in de kluis…

Nog hoor ik het dat geronk van die motor toen je plaatsnam op dat bruine zadel en zei dat je gauw weer terugkwam om te blijven ik wist dat het niet zo was dat een belofte werd gemaakt om meer dan duizendmaal te breken en dat bleek ook zo te zijn nooit beter heb ik je gekend dan in flitsen van komen en gaan in woorden als lucht zo vluchtig…

Zo'n eerste dag dat water geen water meer is maar meer. Het kind met beide voeten gestrand vraagt naar ijs - glad - ijs. Zo vraagt ze naar de chemie van het simpele, gladde, volmaakte waarin ze haar doorzichtige drie jaren ziet. De schelle schaatsers flitsen voorbij tekenen in de wind. Het kind beweegt, schaduwloos ze knielt, buigt voorover…