Verborgen stromen
Ik heb me vastgebonden
aan het heden
en me weggestopt voor
de waanzin van het verleden.
Geruisloos zijn schrijnende
gevoelens voorbijgedreven,
ik ben al die jaren vergeten te wenen.
Onvoorbereid begonnen deze
verborgen littekens
in mijn huid te boren,
ik kon mijn eigen pijnen
niet meer aanhoren.
Ik probeerde in geschreeuwde
nachten zinloos te schuilen,
maar diep kinderverdriet bleef
even eenzaam als voordien
in een fantasiewereld huilen.
Ik vul mijn handen met
lege letters en wil het verleden
schrijven met een hoofdletter.
Onthuisd door stromende
tranen van een kind
wil ik mezelf gaan zoeken
in een aanvaardend labyrint.
Geplaatst in de categorie: woede