Alle inzendingen over kloostermuur

Ontucht’ge padden spieden door de reten Naar de geliefde van een troubadour De dikste kloostermuren zijn bezeten!…

zwervend langs de kloostermuren van de buitenwereld met gevouwen handen in afzondering heilig gezang onder kaarslicht met rozenkransen in sober samenzijn met open geloof tot de orde geroepen…

gestorven broeders vinden binnen de kloostermuren hun zichtbare rust als vertrouwde namen op sobere kruisen als ruisende bomen tussen geurende bloemen zo leven ze verder in de broederschap dierbaar, nimmer verloren…

Langs de Eufraat binnen de kloostermuren, staart Bahe, een kind naar de kloosterpoort. Mama heeft gezegd: blijf op me wachten, ik kom terug, echt, ik kom terug. De tijd is een Tantalus kwelling, een wrede god, hangend bij de hellepoort. Aan zijn stokdove despoten-oren gaan kinderlijke smeekzangen verloren.…

Opnieuw komt een schandaal zo lang nadien Tevoorschijn uit de dikke kloostermuren Hoe velen hebben vroeger niet staan gluren En zeggen nu: ‘Ik heb nooit wat gezien’ Eerst kwam Gods woord de kinderen verdoven En daarna moesten ze er aan geloven…

de vormeloze stenen die mijn zwijgen dragen rusten in een kloostermuur als engelen rond de ziel beschermen zij de stilte nadat mijn stem van een donker geruis beviel er is ook liefde die warmte wil bewaren hierdoor behoeven alleen mijn handen de eenvoud te verklaren…

slechts oude foto’s geven aan hoe ver het zicht was toentertijd nog tornen kerk en kloostermuren op tegen de westenwind groeven geladen met zout van zee en stof van de aarde in gebed met onvervuld verlangen gedragen door de wind een relikwie die aan het heilig roomse snoer is blijven hangen…

Aan de verweerde kloostermuur bloeit de laatste herfstroos. Het bronsverkleurde najaarsbos ruikt naar vergankelijkheid en het korten der dagen stemt mij triest en lusteloos.…

Door kristallen ruiten kijkt de non met fiere blik de vogel fluit zijn lied aanlokkelijke ogen van buiten veilige kloostermuren laat zij achter zich en rent naar vrij. Als een parel in de oester nestelt zij in zijn armen hij leert haar hoer te zijn geile mannen warmen.…

heden is overleden onze juffrouw tok onder druk van medebewoners werd zij door ieder aangerand en toch gemeden zij tobde al lang met haar tenen aan iedere poot wildgroei bleek haar deel maar ondanks hoger ingrijpen werd het haar te veel vanochtend tegen onze kloostermuur rond tien uur werd zij ontzield aangetroffen de ogen nog geopend…

Verblijd door zang binnen kloostermuren peutert een vrome, ingetogen heer aan stevig ijzerwerk en broze veer, zit op schijfjes en schroeven te turen. Tijdens de stille, werkzame uren denkt hij aan zijn taak en reizen van weleer; vanuit het paleis riep de verte steeds weer, vroeg rechtspraak en daadkrachtig besturen.…

Zo eigen aan het gebladerte dat deze kloostermuren wilde slechten. Onze vergeefse dagen gingen veel te snel om samen de nevel van onze helderheid te bevechten.…

In een bepaalde boom zat ik vaak te turen over de kloostermuren, nadat ik mijn emoties had gedeeld met een heuse familie egel. Ik fantaseerde Julia's en Isoldes, maar de klok voor de kerkdiensten wiste geheid mijn dwaze droombeelden.…