Netgedichten

netgedicht (nr. 18.029):

De hoer en de non

Door kristallen ruiten
kijkt de non met fiere blik
de vogel fluit zijn lied
aanlokkelijke ogen van buiten
veilige kloostermuren
laat zij achter zich
en rent naar vrij.

Als een parel in de oester
nestelt zij in zijn armen
hij leert haar hoer te zijn
geile mannen warmen.

Bij zonsondergang biecht hij
zijn verlangend belang:
ooit kom ik een ander tegen
melkwit puur en rein
rozen in het haar geregen
een heilige non
waar ik stil van droom.

Een hoer zoals jij ben ik zat
lieve onzedelijke schat.