Alle inzendingen over knijper

de knijpers hangen er nog steeds voor de was die is geweest…

Als natte druppels hangend of bungelend aan een waslijn of -rek dienend om goed te laten drogen knijpen zij de stoffelijke toppen tijdelijk af zodat wat zwaar is van het vocht, vrij hangt en wordt verlicht, verlucht tot weer bruikbaar droog, schoon en fris stoffelijk goed!!!…

gespannen in m'n hoofd waslijnen van prikkeldraad verzwaard met knijpers veel te strak geveerd woorden dragend in een taal die ik nooit heb geleerd…

Aan mijn oude waslijnen in de tuin, schoongemaakt en aan de oude knijpers, ook schoongemaakt zolang ze willen dragen hang ik met mijn lijf, dat ik regelmatig schoonmaak zolang het mij wil dragen de was weer buiten…

Een knijper die de was niet op laat hangen Zodat de wasser weet: de regen komt! Techniek is soms nog iets wat ons verstomt En naar hogere bestemming doet verlangen Zoals een auto die niet wil gaan rijden En zo een ongeluk dat komt weet te vermijden…

ik leg mijn woorden in het gras ze zijn met passie geschreven ben benieuwd hoe ze opdrogen ik zal ze nog eens moeten overlezen pas als ik tevreden ben verstuur ik ze ik zie je glimlach al voor me jij bent hier dicht bij me als je thuis komt dan liggen mijn woorden je al op te wachten alles wat ik nog niet had gezegd of gewoon nog eens…

. ----------------------------------------------- Of het toilet bezocht is door een zwijn, Dat willen ze daar bij het spoor niet weten, Omdat ze zelf nu hun prestaties meten Is alles hygiënisch, schoon en rein: “Wij doen die checks natuurlijk serieus”, (Met ogen dicht en knijper op de neus).…

Verzorgers, moeders, vuilnismannen Politie, bouwvakkers, alle Jannen Zeelui, piloten, bioboeren Kappers, knijpers, kutfrisse hoeren De rest tot 67 met baan Pensionado’s die door willen gaan Dan bijstanders, werkelozen asielzoekers, statenlozen Placebo voor junkies, criminelen, vetzakken en pedoseksuelen IC’ers en terminalen?…

Wat zijn we nog meer dan twee oude mannen twee oude zielen met een kilogram oud zeer twee oude knijpers die elkaar langzaam het leven uitzuigen alles wat we pogen te behouden valt in duigen twee oude mannen die elkaar het licht in de ogen niet gunnen en dan toch iedere avond de laatste woorden waar heb jij nog zin in zonder jou nergens…

begrip geboortedorp is meer dan geografische aanduiding een tijdsbeeld abstract album met foto’s geluiden die ik opving een krakend bed diggelend glas knappend illegaal brandend vuur buurman driftig geheven vinger stilte op trompet verbogen stuur van gemoffelde fiets met blokken rond pedalen schoensmeerdoosje met helft van knijper en weckring…

Stiekem kijk ik om het hoekje hoe je de was ophangt in de tuin in je korte rok, soms zie ik je broekje als je je strekt naar de knijpers aan de lijn je bent gemeen, want je weet heel goed dat ik naar je sta te kijken en ervan geniet ik zie heus wel de glimlach op je lieve snoet als je je omdraait en me zogenaamd niet ziet om tergend de…

Komt het u bekend voor: Balpen met verdroogde punt omdat de laatste klik niet werd gegund Handdoek gelijk in de was omdat er geen tijd voor twee knijpers was Rol WC papier los op de pot De WC zelf nooit op slot Altijd het gas erop Elke maand een strop in blauwe enveloppe Na middernacht naar bed om zes uur weer op De wekker…

en hulpeloos spartelde en dat dan maar een naam probeerde te geven, namelijk in een zwevend gedicht, dat je in een donkere rivier doopte en daarna met knijpers vastknipte aan de wat verbogen waslijn om te laten drogen en was een blauwe seconde even écht heel gelukkig, je had het van blijdschap te kwaad, en werd heel moe en viel toen…

Hier liepen wij toen we nog kinderen waren, op onze schoudertjes het grote linnenrek, de armen vol verschoten veloursgordijnen in onze jaszakken verweerde knijpers en een broodje spek.…

de molshopen in het weidegebied houden zich met moeite staande vallen voor Pampus schuilen in ’t riet langs de uiterwaarden zien kraaien niet noch eksters en Vlaamse gaaien die integriteit belagen driftig pikkend angst verspreiden onrust zaaien Hoofd-Norm probeert een toespraak te houden vanaf een mestvaalt zet zijn bril vast met een knijper…

scherp bewust van pa’s ernstig gezicht doorschijnend met uitslaande vlammen van boerderijfik vervolgens stammen bonen op kruiwagen en kapot achterlicht moe klopt de kokosmatten wringer en wastobbe verkeren in wachtstand houten knijpers liggen in een mand op de regenbak de buurvrouw zingt met stok en zwarte pet wandelt opa van moeders kant…

ze trekt de lijn strak aan met luchtellebogen de trapeze met ondergoed anorak, rugzak en uitgerafeld linnen ze doet alsof ze voorziener is van stroom vierkante kabeldrager boven rails zonder enige trein, en met of locomotief met een paar mouwen zonder haar valt alles in elkaar hinkelen van mand naar knijper kreunen onder een vermeend…

het ruikt naar groen nu hij toch in huis is gehaald speciale plek is vrijgemaakt om hem te plaatsen dozen komen uit de diepe kast tevoorschijn waar in een oud handschrift 'Kerst' op staat geschreven ornamenten verpakt uit een ver verleden doorgegeven aan de tijd die ons resten zal dat zilveren vogeltje op knijper met staartje mocht niet te…

Geen slangen meer die haar schoonheid verhullen, alleen een knijper aan haar vinger ontsluiert de waarheid. Mijn God, wat zou ik haar graag wakker brullen, maar helaas is deze slaap voor altijd. De kans op herstel voorgoed verdwenen, Hoe onmenselijk is het om haar lijden te rekken?…

Je moest er bij hangen om mee te wapperen te kunnen meepraten later als ze je gedicht met zorg en knijpers weer van de waslijn hadden ingehaald Nog leuker zittend in het gras de mens naar je toe kijken om te gallen en te strijken Ik zei meneer mevrouw jongelui wat wil u horen liefde vogels bloemen bijen die liefde zoemen vrijen…

het zou er één met lappen moeten zijn met dubbel paspoort kan ze met chagrijn daar in hun mand liggen te verwijlen pas dreef ik haar met zachte hand vooruit naar een therapeut voor haar eigen bestwil hij zei wat is je vrouwtje droef en ijzig stil alleen in het café heb je kans dat het ontsluit gedrieën zetten wij het op drinkgelag de knijper…

Een uitvouwen van herinnering aan hoe w' in de regen met dikke buik in bergen, onder bomen bij meer en zee, we met de kinderen er blij in sliepen, waar we liepen Ons tweede huis, ons intiem oranje deur met rits en legergroen de canvasmuren een touw met knijpers voor de was, de binnentent zachtgroen, blauw 't losse zeil waarop laars…

Rivieren, ja, die hebben handen zij dragen water naar de zee maar baggeren gelijk een beetje en geven al hun afval mee De soep wordt elk jaar weer dikker het plastiek welt en buikt zich uit al schreeuw je luid: het helpt geen flikker want zee is doof, hoort geen geluid De zeemeermin wil niet meer zwemmen zo met een knijper op haar neus…