Alle inzendingen over koper

Mama, waarom heb je nooit van mij gehouden? Waarom mocht ik nooit bij je schuilen? Mama, waarom kon ik jou nooit vertrouwen? Waarom moest ik door jou zo veel huilen? Mama ik wil je zo graag loslaten maar dat kan ik ook weer niet. Ik zou nog zo veel willen praten. Over mama? Waarom zag je dat kleine meisje niet? Mama, waarom heb je je zo…

Zoals bloed en munt naar koper geurt breken golven schuimend rood gekleurd tegen vinnen op moeder en baby's rug. Sluiten betraande ogen met een laatste knip. Verdriet en medeleven klinken van mijlenver hoog gehuil echoët in ons bezwaard geweten. Snijden door ijskoud water en pijnlijk vlees wijze antwoorden die nooit meer zijn.…

ik zag ze nog zitten op het perron beiden in zwart gekleed de joodse met het donkere kopje en zij met het koperen haar…

je woorden, mijn lief, heb ik laten vallen in een koperen schaal, gesmeed in Damascus, je lieve, heldere stem rinketinkt zachtjes tegen de sierlijke, kopergedreven randen, telkens wanneer ik mijn ogen sluit, zie ik dat oude volk van tenten en kamelen, ouder, zo veel ouder dan Methusalem, Abraham heeft me herkend, hij begroet me, hij wenkt…

oude koperen inktvloei een staafje zegellak, een stempel…

je hangt nu boven mijn tafel in de vorm van een traan maar vol gaatjes in het koper en zilver denk ik aan al het kloppen van die gaatjes in Cairo op koper en zilver en wij die daar wat liepen zoveel later een lamp boven je tafel daarvandaan en het licht nu op mijn muren…

Een vuur van koper een vlaag van brons een woud van beuken breed voor ons…

de koperdief fronst twijfelt voor het kleine goed wordt koper vandaag…

Het is de tijd van het jaar dat koper dat blinkt die krul in je haar de rododendron die nog eens bloeit het is de hazelaar…

voor de blonde zon smelt de oppervlakkige ijsbloem de bedoeïen omhult zich voor de koperen ploert…

De koperdieven zijn alom actief, Dus maak ik mij als brave burger sterk Voor al mijn opgepoetste koperwerk; Hij krijgt van mij geen kans, de vuile dief: Op trekbel, deurknoppen en buitenkraan Breng ik een extra slot (van koper) aan.…

‘Als ik word verlakt dan moet ik, gepakt, goed koper veel duurder betalen.’…

het atelier staat wijd open maar eerst worden van licht de tere benen gebroken voordat de bezoeker zo kan staan als de schilder zijn bezoeker droomt maar vaak is de bezoeker in het atelier een haan met haar en veel zitvlees met stemverheffing geen schilderij kan hem aan soms ook komt als op kousevoeten de beschouwende bezoeker die diep…

de windmolen wiekt tegen de grijze stroom in als een Don Quichot de koperdief klimt omhoog met het lood in zijn schoenen ------------------------------- Toelichting: Nog steeds gebruiken te weinig mensen groene stroom of kiezen vanuit eigengewin voor een ander milieu.…

De prijs van koper is de laatste tijd tot ongekende hoogte opgelopen. Hij gaat er steeds in sneltreinvaart vandoor, dus van de dief ontbreekt nog ieder spoor.…

het varken roept het uit ze zwaaien met vaandels aan de rand van het woud dikke bomen schroeien zich aan schallend koper het wroet, het niest, is opgewonden en bezorgd eikels zijn het eikels zijn het die vallen en aangevreten om hem heen vallen, slechts ruw vlees zal hun deel zijn geeft zich over aan honden terwijl de rest het hazenpad…

LIVE op video ingesproken na afloop van het concert, zie youtube: baltisch goud jjkrediet gefilmd door Caroline van Diest BALTISCH GOUD "Het is niet allemaal goud wat er blinkt" 'k ben zo benieuwd of 't goud is wat klinkt wat mijn koperen humeur op zilver kan brengen Want voor goud ga ik niet meer wel voor elke denkbare andere kleur…

Als een koperdief een koper zoeken wil Dan doet hij dat het liefst bij weinig licht Een kikker smelt z’n fontanel gauw dicht En wordt volwassen zó vanuit de dril Zo doet elk diertje dus z’n eigen ding Op een droge nacht bij maansverduistering…

de geleerde is in het huwelijk getreden met een koperen vrouw want die hybride verhouding wil hij proefondervindelijk leven teneinde de geldigheid van zijn eigen doctrine te bewijzen, dat er slechts een gradueel verschil bestaat tussen zogenaamd levende en zogenaamd dode materie.…

waar is het rood waarop ik ooit mijn koper blies de waar aanprees waarmee ik jou mijn jeugd aanbiedt groen uitgeslagen door te snel en veel willen behagen loslippig werden tonen nog donkert nu voor even de trombone de spirit is eruit mijn riet vibreert slechts kleurloos het geluid…

'Hebt u koper- en meeldraad voor mij? Honderd meter van beide,' zei hij, aangezien het hem zinde om klanten te binden als baas van een bloembinderij.…

Memorie kleurt koper en dat gedenkt het weer heden: Jan Pelleboer is 18-7-1992 overleden…

gitaarsolo is niet slecht maar zweept net niet genoeg op voor de allesverterende passie waar ik me nu in wil verliezen mijn hart klopt pas sneller van de scheurende uithalen en de rauwe klanken van een ander welgevormd instrument alleen een sexy saxgeluid kan me verleiden meeslepend te kronkelen op de goddelijke klanken van zijn kreunend koper…

schiepen ons een beeldentuin met kindervoetjes, groen gazon nooit gedacht, verwacht altijd geloofd in wat je zei mijn liefste land ben jij dit land waar hevig werd gestreden verloor tenslotte haar juwelen aan het onvermijdelijk zwaard de laatste slag kwam loodgrijs aan in holle woorden, volle vaart jij wilde vrij liefde bleek een koperen…

De schwung liet zich gelden Met een gemak van heb ik jou Oprecht vanuit het niets draaide alles in slechts string Het racket standvastig De pluim met veren lekker los Ongeveinsd met alles sloeg zij meteen hup! haar slag De kop'ren ploert verhitte Onze lijven met heel veel zand Harten gingen als 'n razende tekeer terwijl 'k zing…

Als dan het koperen keteltje vol as van wat ik was wordt leeggeschud over het geduldig gras mijn lief, sta daar niet voor schut en veeg de rimmel van je wangen. Denk aan de vingers die deze regels schreven in onze tijd van verlangen en die je streelden tijdens hun leven.…

rood speelt weer de boventoon domineert ons herfstconcert het koper blaast de billen bloot in bach's sonate sterft herfst de heldendood maar in de pauken herrijzen al herauten dwarrelt soms de licht verdwaalde sneeuw de vorst is nu roodkoper in entree nog zingt de zon met warme winden mee…

je woestijnt weer na ons paradijzen groen wordt geel verzandt geheel ik dacht dat jij de weg zou wijzen jouw zon scheen zacht maar ploert nu koper aan een verre horizon jij was mijn meertje en oaasde schitterend in kleurenpracht ik versjok het kale land jouw hand heb ik verloren nog spiegel je mij fata's voor maar de morgana's…

Wolken wit in blauwe lucht laatste dag in nieuwe tijd vreemde sfeer in dit gehucht weekje zonder haat en nijd krekels klinken in het riet vrouwen hangen aan de was heerlijk is dit zomerlied kinderen spelen in het gras gedachten zaaien nieuwe dromen de zon is weer zo groots gekomen.…

ik droom en rijg mijn uren ongeduld tot avond weef tijd tot muren, raam de tralies als mijn zicht mijn toetsen storten nu betonnen zinnen in de tekst ik wil je gaan beminnen tot je goud mij weer verblindt mijn koper zal niet groenen als ik me vaker in je vind gun mij het licht dat in je ogen schijnt voordat je uit mijn…