Alle inzendingen over kreunende handen

In verlaten vlaktes verliest de eenzaamheid haar verzwolgen echo Verloren in stervende ogen ontstaat er uit haar tranen een ontzaglijke stilte In schamende nachten verspreidt zich haar donkere vrees Kolkende schreeuwen druppelen door haar vingers naar een langzaam einde In harde tranen sluipt de dood in haar kreunende handen…

op een dorre kreunende tak van de eikenboom krast een kraai in het schrale najaarslicht herfstblad valt weerloos in de zompige poel troebele droefheid sijpelt in het hart voorzichtig wrijven mijn koude handen het najaar zacht uit de ogen…

’wellust’ dacht ik toen ik de eerste keer haar hand in de mijne nam ’wellust’ - met dubbel-l haar antwoord was een glimlach bijna een lachen die bij de tongpunt over lippen likkend voor enkele momenten in de rechter mondhoek zichtbaar werd en een handdruk die bezweet kreunende nachten beloofde.…

Je handen glijden langzaam over mijn strakke bloesje De opwinding is zichtbaar als mijn tepels zich aftekenen Je vingers knopen langzaam mijn bloesje behendig open Dan sluiten je handen zich om mijn zachte borsten Je handen glijden langzaam over mijn lichaam naar beneden Daar vinden zij mijn geheime oase en kreunend laat je mij genieten…

Passie als drijfveer tongen nat en heet Strelende handen bijna geheel ontkleed Wazige zwoele blikken trillend van genot Stotend en kreunend scheur je mijn string kapot Innig verstrengeld de lucht is vol lust Zwetend en zo geil als jij mijn zinnen blust…

je gitaarsolo is niet slecht maar zweept net niet genoeg op voor de allesverterende passie waar ik me nu in wil verliezen mijn hart klopt pas sneller van de scheurende uithalen en de rauwe klanken van een ander welgevormd instrument alleen een sexy saxgeluid kan me verleiden meeslepend te kronkelen op de goddelijke klanken van zijn kreunend…

gezwollen rond de begeerte Je huivert hapt ademloos naar lucht Mijn vingers spelen je hard verlangen Heupen draaien in kreunende cirkels Spiegel naaktheid in je geile blik Gulzig verscheuren we restjes schroom Moment de l'amour…

kreunend metaal, brekend glas ... ... wou dat ik het slachtoffer was…

Weemoedig staart ze naar haar handen, handen die troosten, handen die zorgden, handen die kookten, handen die streken. Waar waren ze ook weer voor? ze friemelt met een zakdoen, strijkt haar rok glad, kijkt schichtig om zich heen, om vervolgens weer te blikken op die doelloze handen!…

In de laatste zomerdampen bruisen buiten de herfstbuien hemelwater stroomt traag -zoals het bloed van Abel- schijnbaar achteloos het lege land in kreunende kruinen buigen diep ritselen kleedt zich in het geraas van een onzichtbare hand die meedogenloos het land ruw strijkt het fladderen sterft in bulderen weg totdat een schijnsel alles…

wringen in bochten duistere krochten tierelantijnend soms wegkwijnend kreunend, steunend een brevet naar onvermogen woordenbrij, onvertogen neen, da's niks voor mij ik houd het liever simpel…

er schuurt iets in diepere lagen onrustig zoekt het in gepijnigd roepen naar erkenning laat zich niet verjagen begint kreunend te kruipen richting bewustzijn brengt aan het licht wat gewetenloosheid aanricht…

Vroeger werd verzucht: 'K wou da'k tien handen had Met ogen gericht naar de lucht Kwam men handen tekort. Vroeger werd verzucht: 'K wou da'k ogen in m'n achterhoofd had Met ogen gericht naar voor Wist je wat achter je gebeurde: echt hoor.…

het zuchten van de bomen kreunend in de wind de regen valt met bakken onaangenaam en kil het einde der seizoenen tijd voor een nieuw begin de dagen worden langer de grassen worden groener iedereen gelukkiger het is zomer…

Riep ik op het Leidseplein Meteen werd ik de auto in geslagen En voordat ik de prijs had kunnen vragen Lag ik al buiten, kreunend van de pijn Het vechten met die vent liep voor geen meter Dat gaat met buschauffeurs toch een stuk beter…

ach liefde zes letters zeggen niets laten slechts voelen langs de randen van het hart zoekend naar wat samenkomt om elkaar te raken huid op huid kreunend van genot of huilend van het haten…

Ik wil niet klagen Maar dankbaar genieten van de dagen Dat we samen hand in hand Wandelen over het strand We durven niet te hopen, Hebben te veel gezien Maar toch......mischien? Zoekend naar schelpen in het zand, Voel ik boven ons Gods hand Als dan ieder van ons zich blij en gelukkig voelt, Dan denk ik, ja zo heeft God het bedoeld.…

Hand in hand Met een ondergaande zon Lopen we op het strand Geen mensen om ons heen Behalve het zachte zand en de zee Zijn we niet helemaal alleen. Ik loop in de zee Jij blijft staan Je gaat niet mee Ik duik naar beneden en lach Dat ging wel over Toen ik je niet meer zag Ik zat vast met mijn voet en kwam niet meer boven.…

in hand bij mij.…

Nee, en dat voelt niet goed Omdat ik geen weet heb van je lege handen in die van ons Onze frisse neus mist de ochtend dampen Ogen staan wel open , maar...…

Ze ligt het liefst aan de binnenkant van mijn linkerhand haar hoofd schuin omhoog zacht kreunend haar mooiste lied soms droomt ze weg of zoekt ze gouden stenen ach,blijf maar hier hou mij hou mij hou van mij.…

Ondeugend flirt je met mij Speels laten je ogen mij gloeien Je warme handen strelen Je vingers laten mij sidderen... Langzaam kleed je mij uit Plagend laten je lippen mij rillen Je zachte tong likt mijn huid Je lichaam nu om mij heen...…

Hij houdt Zwarte Piet in zijn armen op schoot, want die is al kreunend op sterven na dood. Ten grave gedragen door Roetpiet en co. Helaas, speculaas. En nu mijn cadeau!…

Glimmende billen in shiny shorts in het natte zand in mijn blikveld vol verleiding In haar hand houdt ze mijn hand In haar ogen houdt ze mijn fantasieën Mijn hand glijdt langzaam langs haar navel naar beneden achter het zachte witte nylon zoekt met vingertoppen strelend de weg verder naar het eindstation Ze sluit haar ogen in extase…

de ukelele lalaat lustig verleidelijke lambada’s in zinderende zomernachten hahahawaiaanse schonen heupwiegen hitsig hijgend rond zijn besnaarde leest krioelen kronkelend om het springende beest tot hij kreunend de aftocht sjeest poëzie pure…

verblindt door de koperen ploert die je het uitzicht beneemt ik zie hoe je tastend kreunend naar de ijskast loopt van de ronde blokjes uit het diepvriesvak bestemd voor de cola-rum tover je ijskompressen: legt ze op je ogen een gebroken stem uit de duisternis grijpt je bij de hand fluistert met omfloerste…

Ze ligt het liefst aan de binnenkant van mijn linkerhand haar hoofd schuin omhoog kreunend zingt ze haar mooiste lied soms droomt ze weg of zoekt ze gouden stenen ach, altijd moet je blijven hou jou hou jou hou van jou.…

kwam je uit die kast in een solo creatief genot is de archetype verleidelijk of is het detail van net geen pijn conceptioneel met hand gemaakt ben jij het die mij raakt in de kubus zonder uitgang is mijn innerlijk van jou Victorious…

De stemmen voor Europa zijn weer geteld De V.V.D. ligt kreunend in dit Veld S.P. en P.V.D.A die lachen zich een kriek De Haagse coalitie ligt slecht bij het publiek De blijdschap overheerste toch bij de meeste heren Maar Eurlings breekt nog eens zijn tong, bij 't snelle debateren.…

De vlechten van jouw haar golven zachtjes heen en weer als treurig riet en in de ogen van jouw lichaam lichten sterren van verdriet een bittere trek speelt om je lippen, en kreunend loopt je lijf haar laatste dag, geen ziel kan hier aan tippen, geen mens die iets vermag.…