Alle inzendingen over kronkel

Bizarre kronkels in je gedachten, omringd door herfstige rivieren, turend naar dorre, geelbruine bomen, ik blijf nog even dromen. Schaduwen trillen door stervende bladeren, ritselend door een vage wind, De stilte waait over natte wegen, ik voel de kilte naar me schreeuwen.…

kronkelende spinsels dachten mijn hersens of spinselden mijn hersens kronkelende gedachten? kronkelende hersens spinselden mijn gedachten spinselende kronkels in hersens zonder gedachten…

Ik werd wakker omdat mijn hand sliep. Bleekjes sprak het licht: 'ik ben aangedaan' Erotische gedichten worden per vers geschreven. Beest is onzijdig behalve als je 'm uithangt. Ik vraag me af hoe de ouders heten van een oorlam.…

ik heb de tijd weggegooid niet omdat ze wit was of zwart of kapotgewaaid tegen het raam dat steeds weer gedichten uitstootte in de kamer, koud en eentonig tegen het nachthout van mijn lijf wanneer ik schimmen droeg naar beide spiegels onder mijn schedel en mezelf haastig aan de stilte ophing; het zwijgzame van een woord…

Juist die onbegrepen éénvoud door het ijle van het ontstaan maakt de gedachte niet warm of koud is er geen grens tussen zicht en waan De hunkering blijkt niet tastbaar en een oogwenk niet te meten ook de gouden gloed van een korenaar blijft vast gehecht, nooit te vergeten Gekooid in de kringloop van de uren vervagen de deuren in de muren…

Ergens in een bovenkamer Bevindt zich een netwerk van miljoenen draden Sommige zijn positief Anderen zijn negatief geladen Het is een doolhof met allerlei gegevens Hoe het erbij staat in ieders leven Zelfs de knapste doktoren Kunnen niet alle geheimen opsporen Het menselijk brein zo complex Met zijn intellect en zijn seks De hele regie wordt…

Ik veranker mij in jouw dromen ik zit stevig in je hoofd laat je kronkels maar komen ik kronkel wel met hen mee je mocht eens van me af willen.…

het houdt Het staat er allemaal in gegraveerd Toch lijkt het me onwaarschijnlijk en of het waar is betwijfel ik Ik weet alleen dat ik die lijnen niet wil kunnen ontcijferen Dan houd ik mijn leven in eigen hand en ben niet afhankelijk van die stomme kronkels op mijn hand…

De kronkels van mijn geest volgen nooit de route van het levenspel mijn tengere lichaam kan nog geen stofje tillen. Ik kijk in de spiegel.…

op afstand loopt men om mij heen pasje links, pasje achteruit een dansje met menigeen voer voor een psychotherapeut dat we straks niet weer gaan dringen maar op gepaste maat gaan swingen…

een afgesneden meander, krijgt zijn oude kronkeling terug © Foto van: Ronny Meynckens…

verdrietig als een kronkelende worm voel ik mij afhankelijk ik kan er niks aan doen .…

Bloedrode beuken een kronkelige allee krijtwitte lijnen…

Kronkelend beekje beroerd door een zachte bries vuurrood is de kim…

kronkelend zacht worden ze versmacht populisme, modernisme het gevolg van een emotieloos automatisme.…

kronkelend krakend gedachten die ontwaken nieuw gedicht in zicht metske - 2015…

het lot eist z'n tol onnavolgbare kronkels mondjesmaat geluk…

blijf mij halverwege ontmoeten nog groen in onzekerheid geniet van wat niet uitgesproken wordt maar door fascinerende kronkels wordt verwoord in plaats van te dicht bijeen begeerte te vergeten…

'de vermoeid ogende man besloot toch maar even plaats te nemen op het met graffeti besmeurde bankje in het park' met deze fraaie volzin voor een mogelijk stukkie wil ik de 100ste geboortedag van Simon Carmiggelt onder de aandacht brengen... zoveel ogen die zijn stukjes hebben verzwolgen zodat we wel verplicht zijn er een ogenblik bij…

In de kronkel van de beek zakken mijn gedachten weg tussen zonvlekken verglijdend water en zwevende tinten groen. Er drijft niets tegen de stroom in.…

Gedachten, spinsels van grijze kronkels waarmee voortdurend jouw beeld geweven wordt ... ... in volle kleur.…

Een gespleten tong sist het paradijs naar de hel kronkelend en konkelend doortrapt in duivelsspel een lieve glimlach stuurt het verkeerde signaal speelt een slangachtig spel spreekt mondige doventaal geboren uit de genen daar krijg je iets van mee het loopt niet met een sisser af een slang heeft nimmer vree appels zijn doorgaans gezond…

Lief beekje dat daar kronkelt, En zachtjes murm’lend vloeit, Zo aangenaam verdonkerd Door ’t lommer dat hier groeit! Ik zet mij onder de eiken Op ’t zwellend oevermos, Geen zorg kan mij bereiken Hier in dit zalig bos. Ik zie door 't windj' u strelen, Het krult uw oppervlak, 'k Hoor 't in de takjes spelen Van ’t groene schomm’lend…

de ontknoping van 2009 nadert nieuwsgierig kronkelen de losse eindjes zich richting het nieuwe jaar om ook de mogelijkheden daar te beproeven…

Lang kronkelig oneindig smerig donker eindeloos razen snorren racen vloeken schelden tieren hij kwam nooit aan wie zoekt er naar hem?…

De Adolescent Zoeken naar z’n eigen ik In een wereld vol onzekerheden De zoektocht is een lange weg met vele kronkels Maar uiteindelijk is er de stip aan de horizon…

opgevoed door vissenbloed een wereld om koud van te worden jong en geraffineerd als een kronkelende ratelslang volleerd in ‘t spuien van gift opstandig en bang het werk van de tiran…

zaten wij met onszelf in de knoop dwaalden langs koorden met kronkels strekten nu twijnen wij draaien om elkaar heen wordt het geheel meer dan de som der draden…

In zijn gedachtenwereld Voel jij je opgesloten De kronkels van zijn Denken een ondier Met tentakels die Jou meer dan je Lief is gevangen houden En jou de vrijheid Die je lief was Voorgoed ontnemen…

in het alleen zijn je leeg kronkelen tot die laatste ademstoot als een verlepte roos alle herinneringen voor je uitdagend jezelf vergruist tot as verlatend op wat je gelooft als ooit heropbloeien zal…