Alle inzendingen over kruipt

struikelend over black labels op zoek naar schoon ondergoed om de ochtend te halen zie ik je foto liggen het getik van de hamer om de krab te kraken gonst nog in mijn hoofd in de verte hoor ik een taxi kou kruipt langs mijn benen in de deuropening sta ik met een laken omgeslagen als Ceasar in zijn laatste dagen ooit legde ik jouw twijfel…

De zon likt aan graven, gezichten zijn verdwenen, bloed kruipt over marmer. Waar het licht voor staat, vertrekken boze schaduwen uit de hangmat van de haat. Wie z’n sterren telt draagt het licht in de ogen van aardkinderen. Gat in de Melkweg, waardoor oneindigheid schijnt, verlicht zere plekken, worden niet door ons gedicht.…

och; wie bemerkt het in deze negorij denkt hij onverstoorbaar als altijd wanneer hij al dat moois voorbij ziet gaan dat hij niet kan weerstaan pakt de zweep en slaat daarmee het paard dat hinnikend van schrik op het verkeerde been gaat staan alles van de wijs tussen zon en ijs de wolf verdrietig huilt in 't bos de adder kruipt…

ze lag wat te spartelen als fulltime baby maar opeens kruipt ze naar alle stopcontacten dan naar stapels papier heeft ze haar mond vol van kijkt ze naar mij met haar mond vol papier en ze lacht en ik lach en haal alles uit haar mond mijn hart stond bijna stil…

Wat kruipt daar door de grond van noord naar zuid, van oost naar west? Wie vreet er toch zo ongezond modder, zand, stront en mest? Wat kruipt daar door de grond van boven naar beneden? Wat ligt daar in de zon, uitgedroogd of platgereden? Wat kruipt daar uit de grond, glad en rossig, vochtig, nat?…

een slak is een woord kruipt langzaam zo langzaam kijk naar de slak en zie het woord kruipen als een slak de echte woorden zijn het langzaamst maar ja, wat is echt over mijn nat balkon kruipt een slak en ik heb er geen woorden voor…

het zout kruipt onder de huid het kruipt waar het niet gaan kan het zout is een vlakte een meer van zilte tranen waar pijn vloeit in tinten van wit het zout is overal het is van alle tijden het zout…

Als bloed kruipt, waar het niet gaan kan, zit het daar onder de nagels dan?…

De maan kruipt naar de late avond ik denk weer terug aan de oude boomgaard en het vrijen met mijn overleden man toen de liefde als lente zo pril was mijn oude avond kruipt naar de maan alsof mijn man mij weer kan zien met appelwangen en perenbloesem in mijn hart dat nimmer blind was voor zijn liefde en genegenheid mijn lichaam kruipt naar…

Een blanco blad, dat ik beschrijven wil Waar is de dichter eigenlijk gebleven Heeft hij, als ik, de moed maar opgegeven Te zingen van malaise of paskwil? Houdt hij, begraven onder humus’ dril Een winterslaap, of ligt hij er te beven Trillend van faalangst niet in staat te weven Webwoorden, interpunctie, want zo stil Maakt hem de grote dosis…

jouw ziekte vereenzaamt mij het houdt deuren gesloten waar ooit licht onderdoor glipte blijft stof langer liggen de leegte verruimt zich zienderogen doch kruipt de stilte dichterbij bijna verstikkend kleurt ze grijs…

er hangt een familie om mijn nek de ene verdrietig de andere gek ze schuilen bij mij en ik bied ze hulp bij de een droog ik tranen duw een ander uit zijn schulp voor de een doe ik boodschappen bij de ander maak ik schoon ik draag ze al maanden het lijkt zo gewoon maar er zijn van die dagen dan wil ik niet meer ben ik moe…

het meisje in de kamer naast slaapt naakt onder een witte deken haar borst gaat op en neer de tepels in rust bewegen haar hand kruipt onder haar kussen door ontspannen vuist kruipt naar buiten zakt omlaag en de rand van het laken vlecht zich tussen de vingers uit dat meisje maakt geluid…

Zó traag kruipt die slak zeker zeer vermoeiend, met het huis op de rug…

Als bloed kruipt waar het niet gaan kan, hoe weet ‘n transfusie waar ie zijn moet dan?…

Wie trots niet kruipt als een slak, Rijdt auto in prak.…

wanhopig wespje kruipt langs pas geverfd kozijn op zoek naar suiker…

verdriet kruipt heel diep het zit tot in oren en tenen die zwellen paarsblauw omdat ze niet kunnen wenen…

Een pissebed kruipt door de schuur; een spin springt toe, schrikt, staat stil, en - vlucht.…

Alles nog in knop tijd kruipt verder als klimop onmeetbaar en dan op het juiste moment is onthulling van de lente daar…

het leeft in alles onder de tranen in de bomen in het graf het is er altijd ook diep in mij kruipt het schreeuwt ze tot het einde der dagen zelfs dan is ze het ZIJ al dat winnen zal alles is ze ze is er altijd…

ze kruipt in haar spijkerbroek licht haar borsten in haar Marie Jo* en ontwaart met huivering in de oude spiegel een gelaat dat niet meer op haar gelijkt…

uitgeklede boom kale takken huiveren kwetsbare naaktheid winterkou kruipt in zijn merg hij droomt van lenteblaadjes Tanka…

uitgeklede boom kale takken huiveren kwetsbare naaktheid winterkou kruipt in zijn merg hij droomt van lenteblaadjes Tanka…

Eenzaamheid jij kruipt Mij achterna Jij die mij besluipt Eenzaamheid: ga Eenzaamheid: ga heen Laat mij alleen.…

de beelden zijn uit het park verdwenen nog kruipt er weemoed tussen het gras stiller dan de stenen durven spreken er zijn geen woorden blijven kleven.…

gulzig zoekende mond bevochtigt lippen kruipt dichterbij met schokjes inhaleert ze het leven en voelt warmte naar binnen stromen…

geel levend donsje kruipt uit barst van eierschil piep zegt het kuiken in het kippenrennetje scharrelt kersvers hennetje Tanka…

Hij kruipt Wordt gevierd Ondanks hij niets Of niemand ontziet Hij is fake Bestaat niet echt We houden hem bij Omdat leven in eeuwigheid Ons onverklaarbaar leek…

klimop kruipt klampt klimt kruist in kransen trekt zijn plant over ruw of zacht verwarrend vergroeid doet wat ik nooit nabootsen kan…