Alle inzendingen over kuist

de schoolbel rinkelt – een kleuterjuf kuist haar snottebel af…

naar mijn aard, integreer als rechtschapen buur in uw geboorte grond maar in kleine potten wortel ik niet gezond, wat indruist tegen een vrije cultuur, dan nodigen wij u uit voor een kopje netelthee, gebrouwen op een sacraal komfoor op een tijdstip dat mijn halve maan uw hemel kruist, voor beider horizon als metafoor, als u uw mening kuist…

prachtig hangt de sluier van verlangen in het toekomstperspectief krachtig zijn de lijnen van de tijd waarmee zij is behangen verlokkend ruist zij stromen warme liefde naar sensuele overgaaf haar transparante eerlijkheid kuist de gedachte dat het eens zal overgaan in opgelichte tipjes toont zij ons haar mooiste vergezichtjes…

gefluister, geschuifel, gedruis een knecht die zijn wapenloop kuist het wachtwoord klinkt vals en onjuist zodat de wacht zijn hellebaard kruist de rabauw rekent zich bij de gilde waar ook een wetraadslid heen wilde maar wiens machtswellust zich snel stilde zodra men een buskruitvat tilde de snedige sabel ter hand en stoelen en banken aan…

Op het duinpad waar wind de schelpen gruist staat een woord met zand geschreven waarmee alles is gezegd, zich tijdloos op het aanbeeld van de zeeën kuist, voor mij onleesbaar, kruist haar essentie in de ruimte tussen beider oren, moeite niet te vergeten, wat ik al bezat, bezetenheid mij omsluit, een kans behoedzaam de zinnen in de…

zondagen, al verschillen hier de rekkelijken van de preciezen - en bij afnemende maan geen mannenhaar snijden, op straffe van kaalheid (van gesnedene) nimmer een hoed op een bed leggen of fluiten in een kleedkamer en na zonsondergang geen eieren het huis in brengen of asbakken legen maar in het algemeen hoera voor de grijze kat - kuist…

ik ben je jochie we liepen hand in hand jij had de verre blik van weten en vooral vandaag om gisteren te vergeten ik stapte voor je uit wees je mijn geheime plekjes flapte er van alles uit je kuiste woorden als niet netjes maar ik groeide in je lach zag ineens het kind weer in je komen na een leven vol met stille dromen gestopt door…

Langs vale wintergrenzen, het loodgrauw in de lucht, vermoedens gevat in wensen, sjouw ik het levenspad, omzoomd met distels af, langs gladde keien, tussen wieg en soms het graf, maalt de molen haar tijd, ruist het alom aanwezig leven in stof door de vingers glijdt, haar blik mijn toekomst kuist, bedekt met open hand, de opening van…

ze steken straf en als vliegende vissen gaan zij over de brug de polder in, alleen tegen wind, ik ben jaloers, kerdju zie de jonge twijgen zweten aan de sleedoorn, het gras ligt al plat tegen den dijk, nog onbevlekt alleen scheert een aardhommel langs mij die mooie meiden gaan op in akkers waar de wintergerst nog toekijkt en de wind kuist…

indruist tegen ongedwongen natuur, wil ik u laten weten dat deze soort bestaat wat wij in staat zijn ons te laten zien, dan nodigen wij u vaker uit voor een kopje zoete netel-thee, gebrouwen op een religieus komfoor ver van ethiek die met de halve maan de hemel kruist, of bestaat dat alleen in dromen, zo lang u maar uw vooroordelen kuist…

Gij die vandaag de hemel kuist van vuiler dampen rotheid, O licht, o warmte, o levenslust, bedanke u, vurige godheid! - Mijn zonnig land... mijn verten... mijn jong leven... Kameraad, Nicht raisonniren... Weer u scherp, en eind als een soldaat!...…

dicht aan huis dwarrelen ze al rond in ‘t geel en zwart, bollekes mee hun frakske bonte veren, drukdoende achter in den hof vieren de spruiten hun laatste weken tot de eerste vorst de wind blaast anders, meer in vlagen kuist zachtjes de stuifzwammekes leeg zachte plofjes zorgen voor bruine ophef een regendruppel valt als een kassei op…

Het lijkt lief kind dat wat buiten ontbloot ruist kuist in de wind als jammer een der verre treinfluiten is. De wereld is een carrousel elke merrie heft afzonderlijk steeds meer haar hoofd.…

." Ze kuiste haar handen droog, haar schort diende daarvoor, en staarde even voor zich uit. Haar ogen kregen dan een doffe glans, ze verloor de tijd dan uit het oog, en vond dat het leven haar te snel voorbij vloog. Schuifelend en soms op de tast ging ze traag van haar zetel naar de kast op zoek naar wat ze niet meer wist.…