Moeder gaat heen...

MOEDER...

Ik zie haar daar nog staan
haar handen in het sop
de afwas bijna gedaan.

Haar rug was al gekromd
en licht voorovergebogen,
haar grijze zilveren haren
duidden op de jaren
die voorbij waren gevlogen.

Ze kon soms mompelen..

Ik verstond dan geen woord
en zonder het weten waarom,
verscheen er een flauwe glimlach
rond haar mond
en verklaarde ze uit het niets:
"Ja ja meiske,'t is zo dat het hoort."

Ze kuiste haar handen droog,
haar schort diende daarvoor,
en staarde even voor zich uit.
Haar ogen kregen dan een doffe glans,
ze verloor de tijd dan uit het oog,
en vond dat het leven
haar te snel voorbij vloog.

Schuifelend en soms op de tast
ging ze traag van haar zetel naar de kast
op zoek naar wat ze niet meer wist.
Dan trok ze de kastdeur open
om ze verdwaasd weer te sluiten
met in haar handen
een doos vol oude beschuiten.

"Ja, het leven" mompelde ze dan weer
en knikte met haar hoofd op en neer.

Wel 10 keer herplooide ze haar zakdoek
en pinkte dan een traan
en vroeg nog eens opnieuw:
"Is Fien dan ook al heengegaan
en Fons en Greet zijn ook niet meer?"

Ze sloot de ogen
berustend in haar overpeinzingen:
"Och ja, wie weet
ben ik het wel de volgende keer!"

heengaan

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 1.271