Netgedichten

netgedicht (nr. 22.237):

Kijzemiekes

dicht aan huis dwarrelen ze al rond
in ‘t geel en zwart, bollekes mee
hun frakske bonte veren, drukdoende
achter in den hof vieren de spruiten

hun laatste weken tot de eerste vorst
de wind blaast anders, meer in vlagen
kuist zachtjes de stuifzwammekes leeg
zachte plofjes zorgen voor bruine ophef

een regendruppel valt als een kassei
op oude bloeiaren van een orchidee
en bij Fonske springen de balsemienen
tot over de kreek, alles lijkt op toer

bij het graf gaat hij vooruit mee een
paarse chrysant voor zijn ma, zijn blik
ligt verborgen tussen de blommen, we
wandelen om haar heen, kunnen niet

dichterbij geraken, wolken vergrijpen
zich aan onze gezichten als hij op mijn
knie zit en wij zingen voor haar, kijk
ziet ge ze gaan pa, kijzemiekes, daar..