Alle inzendingen over kwade dichters

Een treinstel vol goede moed, in de wanhoop der reislust, sieren glazen kasten mijn plafond. Ik lach bijna hardop, maar vergeten doe ik niet.…

Adembenemend machtsvacuum aanstaande verspreidt zich als gas…

overal flessen leeg en hol maar vol verdriet wrijf die geest eruit…

Miraculeuze mist over mijn gazon Ik fluister, maar geluiden sterven weg Wie verstaat mij niet als ik iets zeg Ik vertel mezelf dat ik weet hoe het begon Langzaam dwaal ik af in haar gedachten Is het mogelijk dat ik haar zou minachten?…

Kwijlende kikkers kwaken een uur in de wind hoor ze eens stil zijn…

woorden noch daden falend beleid de grondslag topclub onwaardig…

Achterstallig onderhoud heerst het veld Een onaangename woekering van geuren Slaan het gezicht als dichtgeslagen deuren Ergens in die hooiberg ligt de langverwachte speld Duurde de zoektocht nou echt zo lang? Nee, achteraf gezien is altijd alles wrang.…

Langzaam lost jouw gestalte op in mist De roep naar vergane tijden valt zo op Weet je nog, jij het meisje, ik jouw pop Jij was mijn alles of heb ik mij vergist Terugkijkend had ik niets te zeggen Blijkbaar tijd mijn gedachten te verleggen…

Achterhaalde woestijnen doemen op Dorst en waanideeen zijn hier genoeg Zweet verdwijnt hier als bier in de kroeg Een echte oase of rest mij de strop? Gelukkig zijn dromen vaak nog bedrog En lijkt alles te verdwijnen in mijn kielzog…

Vreemdelingenlegioen vol oude bekenden Neerslag maakt plaats voor regen Vindt hier de scheiding tussen kaf en koren plaats? Bittere nasmaak wordt weggespoeld De snee van de keizer gemaakt en de bloem in bloei heeft geen recht van spreken…

Makke schapen ontzien papier maar wat koopt de analfabeet daar voor? Oosterse gerechten steken schril af op een bedje van bedorven oesters het plakboek van mijn leven overlapt het jouwe…

Plakkerige hoeken van 180 graden Keer jij ze de rug toe? Draaiende gedachten laten niets los De macht der getallen ligt voor het oprapen Een dikke streep door de rekening van hen die bestaan Is dit het einde?…

Balonnen op het spoor als een keu door het laken Omzeil de zeven zeeën en stel de beslissing uit Zelfs Koning Eenoog snakt naar twee De dovemansoren zijn aan haar niet besteed De kapitein wenst me een behouden vaart…

Al fluisterend voert de winde de druk op snerpend koud, wees toch niet bang tergend langzaam duivels de zon speelt kat, dus zal ik de muis wel zijn de loftrompet is hier op zijn plaats het modderfiguur dat ik ook nu weer sla met mijn knuisten houd ik jou vast een veeg uit de pan omhelst mij zacht…

Zwoegend zoek ik naar wat woorden Ben vandaag niet goedgebekt Zinnen die finaal ontspoorden Of waarvan de clou was uitgelekt Ik stootte maar wat ijle kreten Taal valt toch altijd op zijn plaats Maar het is kwaad kersen eten Met een dichter, achttienkaraats…

Onuitspreeklijk Opperwezen, Die voor ons een Vader zijt! U zij eeuwig lof gewijd, Eeuwig worde Uw naam geprezen! Al wat leeft valle U te voet, Driemaal heilig, driemaal goed! Kome Uw rijk, o grote Koning! En geschiede Uw wil alom, Boven in Uw Heiligdom, Hier in aller mensen woning, Tot dit aardse schaduwdal Als Uw Hemel worden…

Kom nader tot de afrekening Maar vergeet mijn ziel niet Drie apen Soit! Maar verloochen je afkomst niet Daar win jij de slag Roem is jouw deel Maar verloochen je afkomst niet.…

Geen weg uit te zien Wijs mij dan naar het nergens Beter dan terug.…

Bang van mijn angsten zoek ik óp wie Freud was. Louter kadavers. In mijn slaap gestoord, weiger ik mijzelf wakker te kussen maar begrijp het wel. Het loopt tegen tweeën; vooralsnog niet…

Des te bijzonder, piekert die dichter, want duizelend dralen nu "duivel" en "duivels" in het hoofd van de verbaal verlichter, dat niets rijmt op dat kwaad.…

Langzaam drijft het kwaad naar boven Als de geest naar de bodem zakt Ik loop met mijn hoofd gebogen Door kwaadheid gepakt Het drukt tegen mijn schedel Het loopt tegen de schedelmuur Het kwaad is soms de hemel Slechts bitterheid smaakt zuur Ik spuug wilde frustratie Schiet de pijlen van mijn boog Kwaad verdwijnt in concentratie…

alsof er geen leven meer is zonder leugens, of haat stil… volkomen roerloos maar bij bewustzijn lig ik daar in het land van het kwaad…

Me fiets is gejat ben zo kwaad ben het zo zat want Ze hebben me fiets gejat Wanneer blijven ze eens met hun poten van mijn spullen af Nee, Kom als een dief in de nacht.. da's pas laf Den Haag klote stad ben het zo moe ben het zo zat want Ze hebben voor de 2x mijn fiets gejat…

de aandacht die wordt opgevreten door je alleenstaande en zielige bestaan trappend naar alles van kritiek veeg je alles met slijm weer schoon ach waar de woorden sussen kussen druipt alles dat je haat weer langszij zij spelen met je verleden en angsten die jij ziet als weerspiegeling van zielen je blik immer naar beneden gericht want de…

Het Kwaad brandt in mij Als een kaars in mijn hart Als een brandmerk op mijn hoofd Ik ben de zoveelste in de rij Ik wil het weghalen Uit mijn hart En uit mijn leven Maar het blijft door mijn hoofd malen Het zit vast in mij Net als in alle mensen Ik haal het niet weg ik ga verder met een vieze lei…

maar het verbergt zich in mijn merg in stramme kaken ik haat degene die haat maar het bestaat, het kwaad ook in mij het kwaad bestaat…

Niet Bush, maar Miss World bleek bij machte de as van het kwaad te ontkrachten de macht van weleer heeft geen oorlogstuig meer, aangezien ze ontwapenend lachte.…

als je lichaam af en toe weigert in je hoofd het steigert dan word je soms wel eens kwaad en hoop je dat het morgen beter gaat en heb je dan een goede dag straalt je gezicht met een brede lach iedereen mag dat dan ook zien deze dag krijgt van mij een tien.…

Het is inderdaad erger geworden sinds gisteren en zeker erger dan eergisteren, veel erger nog Ik weet niet of het kwaad kan maar het gaat maar door en maar door, dat houden van jou Ik vind het in ieder geval niet erg, helemaal niet, ik vind het zelfs…

zuig het kwaad uit nieuwe wonden waarmee wij zwichtend in het leven stonden om te zoeken naar een klinkend rijm in de vaste kaders van het zwelgend zijn…