Alle inzendingen over levensgeluk

die van morgen liggen in onze dromen verscholen de wind blaast er ons naar toe morgen wat een eeuwigheid kan wezen de eeuwigheid in ons dromen we hoeven niet te lopen zelf niet te gaan de toekomst met wat geluk is dicht bij ons vandaan…

Ik werd verwelkomd door vele zwanen dichtbij de pier in Hoek van Holland. De camera had ik nog maar net in mijn hand toen een aantal zwanen aanstalten maakte om op te stijgen. Waanzinnig is het om te mogen zien en te bewonderen. De stralende zon gaf nog eens een extra dimensie aan het fraaie geheel. De zee met haar licht deinende…

De verhalen, die we elkaar vertellen zijn niet de werkelijkheid, die we als geluk ervaren kunnen. De klacht, dat gebeurtenissen niet gebeuren mogen, dat virussen ons niet mogen bedreigen, is de werkelijke bron van ons verdriet. Het nieuws, dat nieuws angstige verhalen zijn, bereikt ons bijna niet. We lezen wat we lezen willen. We zien…

Luxe en comfort moet ik inleveren, maar levensgeluk is het allerbelangrijkste!…

In schaduw en donkerte gaan we onze weg, zoeken naar het licht de hoop Dood en verrijzenis Blijvend fundament We kijken naar de toekomst Telkens opnieuw Een levensgeluk dat het hart raakt…

natuur beloont ons met geluk bij succesvol streven naar overleven bij bevredigen van honger en dorst met orgasme bij het voortplanten waarschuwt met pijn als ‘t mis gaat geluk, natuurlijke maat voor succes is 'n gevoel, gevoel met denken te sturen, kunnen ons gelukkig denken een levenskunst, de gouden graal niet te verdienen maar te…

langzaam sijpelt wie ik ben ’t kind in mij & wat 'r van 'm over is: angst en woede brandend verlangen, gevoed door liefde en hoop op meer wreed geveld door verdriet & pijn de bodem in, voedsel voor scheuten van nieuw geluk…

Dat is die bruine kleur Die ons levensgeluk verjaagt, Die de rassenhaat kweekt Tot die éénmaal zich wreekt, Die de mensen tot dieren verlaagt.…

Tussen willen en moeten grijpen verliezers macht. Er leven machthebbers, die op frustraties wachten. Tussen willen en mogen leven levenskunstenaars. Daar leeft ook liefde, die op vervulling wacht. Zuivere liefde kent geen verliezers. Ware liefde schept geluk.…

jou mijn metgezel op weg naar levensgeluk ..…

Na langdurig en ver zoeken vond ik mijn levensgeluk. Ik vond het, gewoonweg, bij mij thuis. En het lag onder mijn neus. Nooit gedacht! Het lag er vervlogen lang, stoffig, lamlendig en verwaarloosd. Het lag er al jaren eigenlijk zo voor het oprapen.…

Naar de tijd kijk ik de jaren gepasseerd tussen jou en mij Zoveel vreugde, warmte eeuwige liefde geproefd in stille verwondering ons ultieme levensgeluk omslaand in verpletterend verdriet door jouw snelle heengaan op deze verstikkende lentedag zie ik me hier nu staan verloren aan je graf met de herfst nog ver weg denk ik slechts…

want nu ik steun van boven nodig heb is daar alles stil en leeg maar jou heb ik gehoord mam toen daar alles zweeg ik vraag je nu: geef me de kracht om het leven van drie te runnen want zo moederziel alleen zal ik dat nooit goed kunnen en…wat ik ook wil vragen mam misschien is het niet in voorraad daar maar geef me als het even kan wat levensgeluk…

Een dubbel-dicht daar staat ze in de regen te groot voor haar plu half doorweekt een okergele jas met een vriend er in in het zicht doet wonderen brengt een verheugde glimlach op haar natte gezicht opgepept door een bakkie koffie richting Delft samengepropt in een overvolle tram weg met de regendruppels al heeft elke traan een eigen…

ze spelen hun rol, doodmoe door discrepantie tussen wie ze zijn en wie ze spelen ze trekken zich regelmatig terug in hun ziel waar ze zich zelf zijn, de emotionele balans zich herstelt, tot de gespannen zielstreng breekt en ze buiten zichzelf raken levensgeluk…

Nog onbelast, zo komen wij op aarde, vers uit een schoot de harde wereld in met hoop daarin te winnen aan waarde, rechtop te staan, te zijn met iets van zin, omhoog te gaan vanuit een laag begin. Soms zit het mee. Geboren voor ‘geluk’ zo lijkt het dan. De ladder gaat niet stuk. Zo’n mens klimt op, geniet de gunst van macht. Die heb jij niet,…

bemint Je bent m’n ogen goed gezind Het vermogen Kieskeurig afgewogen In jouw vlucht Rond een verafgelegen berggehucht Langs snelstromende rivieren Weet je mij te plezieren Dartelend tussen zon en schaduwrijke plekken Je weet me aan te trekken Morgenrood Zittend bij de rivier, land je op m’n schoot In rustgevende contreien Samen in levensgeluk…

Ontheemd gebroken hart Gekrenkt door zoete pijn Tranen ontelbare druppels Zie de angst voor morgen In de spiegel van vandaag En mis je in ieder moment Twijfel door de dagen heen Hoe moet ik nu verder leven Zonder je stem en lieve lach Vervlogen is elk vertrouwen Ik geloofde in je had je zo lief Jij vlocht draden levensgeluk Zomaar…

Ik leef vooruit in de tijd Zie mijn verleden soms met spijt Ik heb alles wat ik in me had weggegeven Nu voel ik me leeg, op en verdreven Uit mijn eigen levensgeluk Vallen velen brokken stuk Het incasseren lukt niet meer Elke dag doet mij nu zeer Veel kon ik niet anders doen Ik verlang naar liefde armen een zoen Misschien nu wel zonder…

Mijn levensgeluk is mij geheel ontnomen Alles is veranderd in één ogenblik Waarom toch moet ik dit meemaken? Ik voel me nu zo alleen gelaten Denk dat ook God mij heeft verlaten Wat heeft dit kunnen veroorzaken? Toch wil ik op God blijven vertrouwen Wetende dat Hij mij nabij zal zijn Ook nu, in al mijn verdriet en pijn.…

Voor wie het levensgeluk koert vanaf de vroege ochtendstond; voor wie nog niet met de duiven vroeg op stok wil, omdat er meer dan degelijkheid de liefde grond. Laat de liefde als van de tortelduiven wezen, wit gevederd met een ringetje er door.…

Met mijn gesloten geest Ik ontwaar nu weer een geest Niet als een spook uit het verleden Nee, een die mij over de drempel tilt Ik betreed een schone ruimte Niet als leeg Maar schoon zoals zij Terugvallen doe ik nog wel Dat is niet erg Jouw verschijning herinnert eraan Dat ik altijd over de drempel kan stappen op naar nieuwe ervaring en levensgeluk…

jij hebt nooit je hand opgehouden er was altijd voldoende vertrouwen in eerlijk levensgeluk zelden ging er iets stuk calamiteit en onvoorzien waren de predicaten die je niet in eigen handen had een stukje verzekering dat altijd al vergeten was het breekpunt is onverwacht opgedoken hoort bij de evolutielijn ook het venijn van…

Mijn levensgeluk is mij geheel ontnomen Alles is veranderd in één ogenblik. Waarom toch moet ik dit meemaken? Ik voel me nu zo alleen gelaten Denk dat ook God mij heeft verlaten Wat heeft dit kunnen veroorzaken? Toch wil ik op God blijven vertrouwen Wetende dat Hij mij nabij zal zijn Ook nu, in al mijn verdriet en pijn.…

grip op ‘t leven gevaar van sleur onbewust bestaan in ‘n flow ligt op de loer op wegen zonder pleisterplaats van vermaak de kale stilte is een dood zonder sterven is het overpad naar het absolute niets aan gene zijde geluk is geen plek maar ‘n niet eindigende weg van verandering lange reis van verwondering dât is levensgeluk…

Het ware levensgeluk is vreugde hebben in het kleine van iedere dag.…

Ik laat mijn moede hoofd maar hangen nu ’t zo zeer naar neerslachtigheid neigt Mijn levensgeluk laat zich niet vangen nu zelfs het diepste van de stilte zwijgt Ik staar in zwarte duisternis, vele uren nu mijn hart vreselijk huilt van verdriet Hoe lang moet toch de duisternis duren vraag ik de tranen.…

Met mijn levensgeluk tot staan gebracht, de ramp in het geheel nog niet bedwongen, word jij haast elke dag door mij herdacht. Nooit heb ik echter meer één psalm gezongen, na jouw afscheidszoen in die ene nacht in het godsvruchtige dorp Nieuwe-Tonge.…

Woensdagmiddag schoolvrij de wereld was even volmaakt tussen toen en versnipperd heeft alles anders gemaakt in het midden voelde veilig links van mij innemend sterk rechts zijn liefhebben geprezen beiden ook te lezen op één zerk ouder zijn is in veel opzichten de verklaring van herinneringen mijn eigen volgorde daarbij past al lang…

het onbehagen verdunt gedachten, verdringt levensgeluk lelijk decor in 't bestaan dwars door het plezier heen het onbehagen schept 'n klimaat waarin een vonk tot vuurzee leidt opstand der Belgen begon na een bezoek aan de opera het onbehagen waarvan de oorzaak doorgaans in de taboesfeer beukt hoog tegen de dijken van natie's tolerantie…