Alle inzendingen over lezen

Woorden rijgen mijn gedachten, tot schichtig grote ogen. Het licht is uitgelogen, een doek kan liegen verzachten. Uren vliegen, muggen steken. Beelden gillen, angstige prevels. Duistere steegjes, grijnzende gevels. Het beest heeft in mijn hoofd gekeken. Schaduw kruipend gefluister, met hoog piepende kraken. EN NU VERDOMME SLAPEN! Schreeuwt…

Op vloerkleed zacht, vol aandacht, lag 'k te lezen, De blonde pop, met roze en blank getooid, Geleend aan zusje of liefdeloos vergooid. Robijn van kersen, goud van stekebezen Mijn ogen laafden, vóor mijn mond. Vermooid Door vreugde was de dag. Wat zoude ik vrezen? 'k Verlangde niet, als andren, groot te wezen.…

ook niet waar het om gaat nu ga ik het echt proberen want alles valt te leren ik zit weer in een klas met boeken in mijn tas ik lees mijn eerste verhaal moeilijk hoor die taal maar mijn probleem is na jaren opgelost eindelijk ik ben er van verlost woorden zijn voor mij niet meer zoek, ik kan ze lezen in een boek.…

Een brug van letters en woorden naar zin en betekenis die een ander in teksten wist te vangen en die jij mocht betreden. De brug ligt er wel, maar jij moet erover: herkennend, beamend, strijdend, verwijtend, in dialoog, vertrouwend, je laten richten, je laten aansporen, wijzen, maar vrij in je antwoord; In elke tekst is iemand aanwezig, is…

Over de bijbel gebogen zijn de zinnen harde gestalten uitdagend of werend langzaam aan vervagen ze dan tot traag zwevende schimmen die door elkaar heen dringen allerlei gedachten oproepen lust om steeds verder te zoeken al peinzend nieuwe beelden te vinden van zichzelf een vraagteken maken het boek dicht willen klappen mogen deze vele…

Helemaal van de wereld, maar niet echt ik zit in een boek, ook al niet echt, want ik ben geen letter niet van papier, maar zit in een boek verzonken wie me hebben moet hier, die wacht maar tot ik uitgelezen ben. Ik ben van de wereld, zit in een verhaal, kan er niet mee stoppen weet dat ik nu al baal, als de laatste bladzijde…

Lezen moet men leren Eenmaal geleerd leert men echt lezen Zij die lezen en absorberen leren lezend Al lezende leren en weten wij in progressie Het lezen ontdoet u van al het nutteloze…

boven de pagina's vallen m'n ogen dicht en dan droom ik van jou…

Van een goed gedicht lees je de letters die er niet staan De fysieke letters staan daar slechts om je gedachten te laten gaan En zijn een aanzet tot dat wat jij lezen wil Lees het eens hard op Dan val je van zelf stil En begrijp je wat de schrijver zeggen wil…

alles duikt op uit de letters een dikke man een erge moord of een aanbieding voor luiers en baby's en ruisende bomen waar opeens bommen op vallen zeker ook grote liefde in tijden van steniging dit alles maak je mee aan je ontbijttafel met koffie naast je ligt nog een boek van honderden jaren geleden in den beginne begon…

Beste mensen Zitten jullie weer lekker vol? Met drank en 5 gangen Een kerststol met spijs voor het ontbijt Ach ja, Na de zonde komt de spijt Nu op naar het volgende feest Daar hoef je niet voor te geloven Het gebeurt gewoon Geen regie van boven Dan vol goede voornemens is 2018 daar Ik wens jullie een goed uiteinde En een voorspoedig…

Bijzonder aan lezen, is dat er ook altijd iemand is die het schrijft. Soms is het niet meer dan een vreemde naam. Soms zou je hem of haar willen bellen, nadat je de laatste pagina gefascineerd hebt omgedraaid. Je kijkt stiekem even op de achterflap of daar een telefoonnummer staat, doch er kleeft enkel een prijs.…

ik kan je niet lezen als je in beweging bent je verschuift en verandert wie kan zeggen wat je bent? lig stil en kijk van de koude sterren komt het leven de maan komt op…

Het staat me niet aan, hoe je naar me kijkt zo'n berekenende blik van 'ik lust je rauw' ik kijk van je weg en weer terug vraag me af wat in vredesnaam wil je nou? M'n geld, m'n leven, m'n jas en huiver in stilte, loop nou toch door, ik blijf zitten van de angst, die ook van binnenuit lijkt te komen. Dan besluit je blijkbaar 'bij…

vaak, misschien wel te vaak heb ik hier uw reden tot leven gelezen bekeken gedichten ik haak af heb het gezien…

in blauwe nachten wil ik mij overgeven aan de slapenden zoals ik mij overlever aan hen die mij lezen met wijd open ogen poëzie opslokken in draden van begrippen buigzaam vlechtend in het weefwerk van tijd verbeelding in het licht van de zoete maan…

Ik geniet van je woorden, je lijvige bestaan mijn vingers betreden je broze huid mijn aandacht kriebelt je wezen mijn adem blaast als de wind ik voel haast je knisperend blad zuchten oude tijden herleven de regen tikt een oerdans de aarde omarmt onze voeten ik voel me even verbonden met de wijzen van de wereld.…

altijd te vinden in wat ik schrijf wat ik schrijf kan ik best beleefd hebben of ook niet ik kruip even graag in de huid van een man als in die van een vrouw of een kind als iemand van het toneel het gaat toch om gevoelens die ik losmaak dat is ten minste vaak mijn streven of ook niet het is maar hoe u mijn woorden wilt lezen…

in de metro las ik de metro en daarna de spits tijdens de spits…

Een zondag dat je denkt: wat zal ik doen, kijkend op de kreten die geplaatst zijn, is het voor een schrijver of schrijfster maar WAT fijn, dat je na gelezen te zijn, ook een reactie krijgt, al is tie maar klein. En wie weet, zijn er meer die denken wat is DIT nou weer. Een zondag dat je denkt: wat zal ik doen, lees kreten net…

Het oude zware boek onder zijn arm geklemd De oude fauteuil daar in de hoek wacht al op het moment dat de lezer, nog zo jong en klein, met de wereld van verhalen verzonken in zijn kussens zal zijn en uit de werkelijkheid zal dwalen Hij is zo trots, die versleten fauteuil, als die kleine zich heeft ingebed en zoveel liever in het geschrevene…

Omringd door boeken reist de bevlogen lezer door veel verhalen…

Vandaag schrijf ik een diggie vraag: wat bedoel je nou? nou 'k schrijf een gedichtje dat doe 'k speciaal voor jou. Een naam hoeft er niet boven je weet wie ik bedoel zonder bijgeloven vertel ik wat 'k voel. En mocht je me niet vatten dan is dat een "helaas" want ik maak gewoon 'n diggie en verder geen soelaas. voor hem, voor haar…

uit de ruimte vallen verhalen iemand grift ze op een oude steen iemand wrijft over letters schudt vergeefs aan iedere steen of wacht op de zon tot de woorden glanzen en bloeien tot een schitterend verhaal iedereen kan daarin wonen…

het hart slaat lettertekens in rood gedoopte riethalmen griffen een spijkerschrift op z’n kop het hart hamert slaat littekens het laat zich moeilijk lezen…

De letters maken een eigen verhaal Ze laten mij iets anders lezen Een ander verhaal , Mijn verhaal De letters maken geen ander verhaal Ik ben het die een ander verhaal leest Een mooier verhaal, Mijn verhaal. Maar ik mag mijn verhaal niet lezen Ik moet lezen wat er staat En ik kan het niet lezen, Dat verhaal.…

Een arme man, hij ondertekent verdragen zonder ze te lezen. Hij ondertekent een contract zonder het te lezen, hij ondertekent brieven zonder ze te lezen. Hij ondertekent het uitroepen van het einde van slavernij en armoede.…

Het betekent blijkbaar dat vrouwen niet langer voor mannen mogen wassen en strijken. Mannen mogen het misschien nog voor mannen doen, vrouwen voor vrouwen. Maar vrouwen niet meer voor mannen. Ook als die vrouwen dat zelf graag willen? Ja, ook dan. Hun bereidheid voor een man te wassen of te strijken, wijst er immers op dat hun ontvoogding…

Er liep 'n traan over mijn wang, bij 't lezen van een boek, begon natuurlijk eerst vanuit mijn ooghoek. Hoe simpel is emotie in tranen te "vangen" door een simpel verhaal of domweg verlangen? Er liep een traan door tot in mijn nek, misschien verklaar je me nu voor gek, maar ik schaam me niet!…

zou je me lezen als ik je schrijf zonder woorden? zou je het wit lezen als een gedicht een ode aan jou? zou je het bewaren als ik het niet verklanken kan?…