Alle inzendingen over licht aan de tunnel

Voorbereid op je komst verblind door licht uit de tunnel schaduwde de horizon haar postuur mijn prikkel Voor euforie van jouw glimlach stond ik steeds direct klaar zelfs zonder woorden gesproken leidde mijn weg naar haar.…

met vreugde en verdriet sta ik in het heden heden licht aan de tunnel lijkt er niet te zijn God bestaat niet, wij zijn ons brein vanuit onzekerheid vormt zich een nieuw equilibrium hoop liefde ik hou van je en dat maakt me sterk waar begin je of waar eindig je denken aan de toekomst vraagt om stevig contact geen blackberry, geen auto, geen…

Het licht aan`t eind der tunnel, dat meent men reeds te zien. Je weet nooit of de tunnel nog langer is misschien. Zal iemand in`t regeeraccoord, zich nog kunnen herkennen? Het is als met de volkswagen, ook sjoemel-ware gaat wennen.…

leven begon Als een fel nieuw licht leven…

VREDESKAARSJE Ik brand elke dag een kaarsje voor de vrede Ik laat het vuurtje los! Dat het als een lopend vuurtje vrede moge brengen!! DAT ER VREDE MOET KOMEN!!!…

uit de donkerte van de nacht ziet ze in de verte een tunnel van licht en als ze er heen loopt rijst de dag op in gouden ochtendschijn en alles achterlatend in de duisternis van de tunnel grijpt ze het licht van de dageraad…

Is het alsof ik in een tunnel leef.. Er moet een licht zijn.. Maar ik kan het niet zien.. Het is te ver weg.. Soms lijkt het alsof ik het kan zien.. Maar het is er nooit.. Ik mis je.. Ik hou van je.. Laat alsjeblieft het licht weer in mijn tunnel terugkomen..…

Ik loop door een donkere tunnel En weet niet wat ik moet Mijn hersens zijn zo nevelig Het is daar een dom gewroet Kon ik maar helder denken Straks doe ik iets verkeerd! Je niet door emoties laten leiden Dan heb je niets geleerd! Maar aan het eind van de tunnel Straalt toch een helder Licht!…

voor mij een tunnel de duisternis achter mij een tunnel de duisternis aan het einde van de tunnel een licht een poort hij vervaagt loopt weg verder en verder een schok ik val neer pijn wanhoop door mijn tranen een vaag licht uitdovend het ebt weg er is alleen nog duisternis geen voor geen achter geen links geen rechts geen…

Wij reden door de tunnel met de wagen En waren toch wel lichtelijk bevreesd En daarom was het eventjes groot feest Toen wij wat verderop het licht weer zagen. Het einde van de tunnel, meende ik, Maar niks, er stond een auto in de fik.…

Wanneer we uit de tunnel zijn. Van duisternis in het licht.…

ik leef in mijn gedachten rennend door een tunnel van angst muren kijken mij dreigend aan de angst is overal, in mij, naast mij, voor mij, achter mij, boven mij ik ben vervuld van angst hijgend ren ik door naar het streepje licht in de verte eindelijk kruip ik uit de tunnel naar het licht ik voel dat mijn gedachten de angst…

Oneindig verlaten door de tunnel. Opgesloten woorden zonder echo. De weerkaatsing is alleen de schijn. Aan het eind waar het licht toont. Oneindig kan ik met je praten. De galm die mij nooit verlaat. Oneindig echoot haar gedachten. De waarheid die altijd bestaat. Oneindig dromen over een beeld. Een illusies zonder tekstballon.…

Als ik mijn naam niet meer wist als ik niet meer wist 'waar' of 'hoe' en geen tijdsbesef had dan was er altijd nog dat Leidend Licht in de verte, aan het einde van de zwarte tunnel die me verder leidde waar ik moest zijn. Dat Licht: dat ben jij !…

zij die licht gaf bij duisternis is nu ook verdwaald in die donkere tunnel van vergetelheid hij die zich liet leiden als een blinde zal verstoken blijven van haar hand wij die observeren in de schemering sluiten de gordijnen en maken groot licht…

zweven leven vergeten tunnels licht onmondig stikken gevoelloos stromen oogverblindend zicht de verte wenkt zal zich sluiten als eindeloos geschenk…

het uitzichtloze is nu dragelijker daar er licht schijnt aan het eind van de tunnel heel even verstoorden pennenlikkers de balans door mij te beproeven middels een koekje van eigen deeg en omarmd door engelen vervolg ik mijn pad met lichte tred…

Maar eindig wanneer je rijp en ervaren aan het eind van die tunnel komt...…

Een tunnel kan heel lang zijn, maar het eind komt ooit in zicht. De nacht kan pikkedonker zijn, maar 's ochtends wordt het licht. Een deur die kan gesloten zijn, maar heeft altijd een bel. Tot ziens kan soms verdrietig zijn, maar het is geen vaarwel!…

Ik kan je niet meer bereiken mijn armen kunnen niet zo ver reiken je bent gegaan door de tunnel van licht die is voor mij te ver en nog dicht. Toch voel ik je heel dicht bij mij jij laat me schrijven je vingers omsluiten zachtjes die van mij zo schrijf ik dit gedicht nu over JOU EN MIJ.…

Hij wou met zijn gezin de Gotthardtunnel in. pas vijf uur later zag hij kans erin te rijden. De sfeer was om te snijden op zwarte zaterdag.…

Vanaf het spoor kan ik zien Hoe mensen afdalen en verdwijnen Hoe ze hun stappen bekijken Als ze de trap afglijden Soms gehaast, treden overslaand Soms rustig pratend, zonder tijd Maar bijna nooit vooruit kijkend De kans op vallen verkleinen Zo circa één keer in de maand Kijkt iemand vooruit, zonder spijt Alsof men wil zijn afwijkend Om…

Mijn keel is als een donkere tunnel Die bij elk woord het licht weer dooft In glibber en in ruwe natte wanden Alsof mijn strot de woorden niet gelooft Gevoel heeft zeker niet ontbroken De harten tollen in mijn bezig hoofd Rondom mijn navel fladderen vlinders Zoals hun pop mij had beloofd In duizenden zoete lieve woorden Worden mijn harten…

[Fietsend naar zijn werk, passeert Anton Korteweg elke dag twee tunnels (tussen Leiden en Den Haag). Op de eerste ontmoet hij om 8h20 de woorden: "Astrid, I love you". Om 8h30 passeert hij de tweede tunnel en ziet staan: "Astrid skelethoer. Negative erection".…

Ik zie het licht, ik ga jullie verlaten De chirurg fluistert, doe deze lamp dan nu maar uit zuster.…

Gewoon doorgaan Gewoon blijven ademen Gewoon blijven lopen Er is licht aan het eind van de tunnel Jouw licht Jouw zon Wacht daar op jou Dus gewoon blijven lopen Gewoon blijven ademen Gewoon doorgaan…

Een lichtbaken in de mist Een flits in de duisternis Een flikkerende zaklamp in de tunnel De verlichte maan in de nacht Donker en licht De maan en de zon aan de hemel Een conflict zonder ruzie Tegenpolen omarmd…

Het ik gevoelloos Zo lang, te lang, Emoties die zich Niet meer lieten Kennen - Afgevlakt gevoel In een mens die zichzelf Verliest aan een wereld Verloren in schuld Asgrauwe hemel overdag Ondoordringbare nacht Een lange tunnel Zonder vluchtstrook Onbewust biddend Dat er aan het eind Van de tunnel weer Licht mag zijn…

Uren kan ik lopen naar het licht aan het einde van de tunnel. Ik schrik wakker. Verward kijk ik je aan, dagdromen…

het omhulsel dat familie heet hangt bungelend aan een boom gelijk verse stappen in de sneeuw betreedt een ziel deze wereld haar ontworsteling immens zo rijst de vraag meer dan eens is er licht aan 't eind van de tunnel…